Τι κοινό έχουν ο ΛΑ.Ο.Σ., η ΔΗΜΑΡ, το Ποτάμι, οι ΑΝΕΛ, η Χρυσή Αυγή και παλιότερα η «Πολιτική Ανοιξη», η «Δημοκρατική Συμμαχία», η «Δημιουργία Ξανά»; Είναι κόμματα που αναβόσβησαν σαν πυροτεχνήματα και έχουν το εξής κοινό σημείο αναφοράς: Είτε τα ίδια ως κόμματα, είτε οι αρχηγοί και τα στελέχη τους έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο να αντέξει τους κραδασμούς το αστικό πολιτικό σύστημα και να συνεχιστεί η αντιλαϊκή πολιτική, απορροφώντας σε κρίσιμες στιγμές τη λαϊκή δυσαρέσκεια, σκορπώντας τελικά ματαίωση και απογοήτευση στα λαϊκά στρώματα και στη νεολαία. Είτε κυβέρνησαν, είτε ήταν στην αντιπολίτευση, είτε ως υπουργοί, είτε ως εταίροι σε κυβερνήσεις, έπαιξαν «μαστορικά» τον ρόλο που τους ανέθεσε το σύστημα και όσο γρήγορα ανέβηκαν, άλλο τόσο γρήγορα εξαφανίστηκαν. Κι επειδή έτσι τα φέρνει η ...ζωή, ο λαός που κάηκε από τον χυλό έχει κάθε λόγο να γυρνάει την πλάτη σε παλιούς και νέους επίδοξους σωτήρες, που «σπρώχνονται» από παντού, για να βάλει το σύστημα ξανά στο χέρι τη δίκαιη οργή του.