Τη Σφίγγα παριστάνει η κυβέρνηση για το μέλλον της ΛΑΡΚΟ, μετά το ναυάγιο του τελευταίου διαγωνισμού. Η αφωνία της βρίσκεται σε πλήρη διάσταση με τον ορυμαγδό των πληροφοριών για μεγάλο ευρωπαϊκό και διεθνές ενδιαφέρον για τα στρατηγικά ορυκτά, στο έδαφος του ανταγωνισμού που οξύνεται ανάμεσα σε ΗΠΑ, Κίνα και ΕΕ. Το επικρατέστερο σενάριο που διαχέεται από την κυβέρνηση είναι να γίνει νέος διαγωνισμός μόνο για τα ορυχεία, ώστε να βρεθεί επενδυτής για το κερδοφόρο κομμάτι της επιχείρησης και το εργοστάσιο να καταλήξει σκραπ σε κάποιο διαλυτήριο. Αναθερμαίνεται δηλαδή ξανά το σχέδιο που ήθελαν να «τρέξουν» από την αρχή κυβέρνηση και ειδικός εκκαθαριστής, για να ξεμπερδεύουν με το εργοστάσιο, αλλά οι εργαζόμενοι τους έβαλαν εμπόδια με τον μεγαλειώδη αγώνα τους. Τι επιβεβαιώνουν οι εξελίξεις; Τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες της ΛΑΡΚΟ, που θα μπορούσε να αναπτυχθεί σε τελείως διαφορετική βάση, αν το πλάνο δεν καθοριζόταν από το κέρδος μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων. Αν ο ορυκτός πλούτος της χώρας και τα εργοστάσια που τον επεξεργάζονται ήταν κοινωνική ιδιοκτησία, και όχι τσιφλίκι του κάθε ιδιώτη ή του καπιταλιστικού κράτους, που το διαχειρίζεται με τα ίδια ακριβώς κριτήρια. Από την άλλη, ο αγώνας των εργαζομένων έδειξε για άλλη μια φορά τη δύναμη της εργατικής τάξης και άφησε μεγάλη παρακαταθήκη στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Ο δρόμος της οργάνωσης και της αντεπίθεσης για την ανατροπή του άθλιου συστήματος, όπου το καπιταλιστικό κέρδος συνθλίβει ζωές και φρενάρει παραγωγικές δυνατότητες, αναδείχθηκε περίτρανα και από αυτόν τον αγώνα.