Μαζικές διαδηλώσεις και άλλες αντικυβερνητικές κινητοποιήσεις συνεχίζονται στην Τουρκία, παρά το εντεινόμενο όργιο κρατικής καταστολής.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, πληθαίνουν οι καταγγελίες και για τις άθλιες συνθήκες κράτησης στις οποίες παραμένουν πολλοί συλληφθέντες.

Οπως αναφέρει το Sol, πολλοί κρατούμενοι μένουν με τα ίδια ρούχα για μέρες, στοιβαγμένοι κατά δεκάδες στο ίδιο κελί, με ελάχιστη τροφή, χωρίς να τους παραδίδονται όσα στέλνουν οι συγγενείς τους... στο όνομα των αργιών του Ραμαζανιού.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση φέρεται έτοιμη να παραγγείλει 330.000 σπρέι πιπεριού και δεκάδες χιλιάδες δακρυγόνα...

Σε ένα τέτοιο φόντο συνεχίζεται η προσπάθεια να εγκλωβιστεί ο λαός στην ενδοαστική αντιπαράθεση.

Να οργώσει την τουρκική επικράτεια για να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερες υπογραφές για την προκήρυξη πρόωρων προεδρικών εκλογών και την απελευθέρωση του Ε. Ιμάμογλου δεσμεύτηκε ο ηγέτης του CHP, Ο. Οζέλ, μέσα και από τη νέα μαζική διαμαρτυρία που οργάνωσε το Σάββατο στην Κωνσταντινούπολη. Την ίδια στιγμή, παρά τις καταγγελίες για την καταστολή, δεν παρέλειψε να διευκρινίσει ότι «θα συνεχίσουμε να αποφεύγουμε να βάλουμε στόχο την αστυνομία μας».

Την όξυνση των ενδοαστικών διεργασιών πάντως ανέδειξε και η απόφαση του σοσιαλδημοκρατικού φιλοκουρδικού κόμματος DEM να συμμετάσχει στην κινητοποίηση, παρά το διαπραγματευτικό κλίμα που μέχρι πρόσφατα είχε διαμορφωθεί ανάμεσα στην ηγεσία του και την κυβέρνηση του ΑΚΡ, ύστερα και από την έκκληση του φυλακισμένου Κούρδου ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν για αφοπλισμό και αυτοδιάλυση του ΡΚΚ. «Ως εργατικές, ειρηνευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις της Κωνσταντινούπολης, συναντιόμαστε στη συγκέντρωση του Μαλτεπέ (...) Υπερασπιζόμαστε τη δημοκρατία και τη βούληση του λαού», ανέφερε το κάλεσμα του DEM.

Στο μεταξύ, ο προφυλακισμένος Ε. Ιμάμογλου, αρθρογραφώντας στους «New York Times» μέσα από τη φυλακή Σιλιβρί, υποστήριξε ότι «οι άνθρωποι μιλούν και συνασπίζονται γύρω από εμένα, έναν υποψήφιο που υπόσχεται ένωση, δικαιοσύνη και την ελπίδα ενός καλύτερου μέλλοντος».

Επέκρινε δε τις «κυβερνήσεις του κόσμου» για «εκκωφαντική σιωπή», προσθέτοντας ότι «η Ουάσιγκτον εξέφρασε απλώς "ανησυχίες για τις τελευταίες συλλήψεις και τις διαδηλώσεις" στην Τουρκία. Με λίγες εξαιρέσεις, οι Ευρωπαίοι ηγέτες απέτυχαν να αντιδράσουν με σθένος».