Στις 4 Μάρτη του 2002, το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ δημοσίευσε ένα κείμενο με «Εκθέσεις για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα - 2001». Για άλλη μια φορά οι Ηνωμένες Πολιτείες, αναλαμβάνοντας το ρόλο του «παγκόσμιου δικαστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», διαστρεβλώνουν τις συνθήκες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε πολλές χώρες και περιοχές του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Κίνας, και τις κατηγορούν για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την ίδια στιγμή που παραβλέπουν τα δικά τους σχετικά προβλήματα. Στην ουσία, στις ίδιες τις ΗΠΑ πραγματοποιούνται οι πιο σοβαρές παραβιάσεις.

Σαν «απάντηση», το Γραφείο Πληροφοριών του Κρατικού Συμβουλίου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, πραγματοποιώντας δική του έρευνα, με συγκεκριμένα στοιχεία, εξέδωσαν Εκθεση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στις Ηνωμένες Πολιτείες για το 2001. Εμείς, απλά μεταφέρουμε κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα απ' αυτήν την έκθεση.

Η βία και η εγκληματικότητα είναι ένα καθημερινό φαινόμενο στις ΗΠΑ, όπου η ζωή, η ελευθερία και η προσωπική ασφάλεια των πολιτών απειλούνται. Σύμφωνα με το 4ο τεύχος του Διαλόγου του 2001 που δημοσίευσε η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Κίνα, το 1998, ο αριθμός των ποινικών υποθέσεων στις ΗΠΑ έφτασαν τα 12.476 εκατομμύρια, συμπεριλαμβάνοντας 1.531 εκατομμύρια βίαιες ποινικές υποθέσεις και 17.000 υποθέσεις δολοφονίας. Για κάθε 100.000 ανθρώπους, υπάρχουν 4.616 ποινικές υποθέσεις, μεταξύ αυτών 566 που αφορούν βίαια εγκλήματα. Από το 1977 μέχρι το 1996, περισσότεροι από 400.000 Αμερικανοί έχουν δολοφονηθεί, περίπου 7 φορές τον αριθμό των Αμερικανών που σκοτώθηκαν στον πόλεμο του Βιετνάμ. Από το 1997 έχουν δολοφονηθεί 480.000 άνθρωποι στη συγκεκριμένη χώρα (...).

Οι ΗΠΑ είναι η χώρα με το μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων που κατέχουν όπλα. Από τη μία πλευρά, ο φόβος της απειλής της βίας έχει οδηγήσει τον πληθυσμό στην αγορά όπλων για την αυτοπροστασία του, και από την άλλη η σωρεία των όπλων είναι ένα σημαντικό στοιχείο που συμβάλλει στην αύξηση των δεικτών της βίας και του εγκλήματος. Τα στατιστικά του Εφ Μπι Αϊ δείχνουν πως οι πωλήσεις όπλων και πυρομαχικών στις ΗΠΑ τους τρεις μήνες από το Σεπτέμβρη μέχρι το Νοέμβρη του 2001 αυξήθηκαν από 9% στα 22%. Από το 1972, περισσότεροι από 80 άνθρωποι καθημερινά, κατά μέσο όρο, έχουν πυροβοληθεί θανάσιμα στις ΗΠΑ, συμπεριλαμβάνοντας 12 παιδιά την ημέρα (...).

Τα ΜΜΕ των ΗΠΑ κατακλύζονται καθημερινά από βίαιο περιεχόμενο, συμβάλλοντας έτσι στην αύξηση του δείκτη εγκληματικότητας, ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους. Οι νέοι στη χώρα συνηθίζουν στη βία και στα εγκλήματα από νεαρή ηλικία. Η εφημερίδα «Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν» δημοσίευσε πως ένας Αμερικανός νέος μπορεί να δει 40.000 υποθέσεις δολοφονίας και 200.000 άλλες βίαιες πράξεις από τα μίντια πριν φτάσει την ηλικία των 18. Ο Εθνικός Σύνδεσμος Εκπαίδευσης των ΗΠΑ υπολογίζει ότι περίπου 100.000 μαθητές στις ΗΠΑ οπλοφορούν στο σχολείο καθημερινά (...).

Η βιαιότητα της αστυνομίας και η άδικη επιδικαστική απόφαση είναι πράγματα πολύ συνηθισμένα στις ΗΠΑ. Οπως και ο βασανισμός και η μετά βίας ομολογία. Μεγάλος είναι ο αριθμός των ατόμων που έχουν καταδικαστεί εσφαλμένα σε θάνατο. Το Δεκέμβρη του 2001, ένας άνδρας που περίμενε τη θανάτωσή του, υποστήριξε ότι ομολόγησε το έγκλημα επειδή τον βασάνισαν αστυνομικοί του Σικάγο, χρησιμοποιώντας το πλαστικό κάλυμμα της γραφομηχανής για να του προκαλέσουν ασφυξία (...).

Η θανατική ποινή επιτρέπεται σύμφωνα με τους ομοσπονδιακούς νόμους και ισχύει σε 38 πολιτείες. Από τη δεκαετία του '90 ο ετήσιος αριθμός των εκτελέσεων έχει αυξηθεί. Οι ετήσιες εκτελέσεις αυξήθηκαν από 23 το 1990 σε 98 το 1999. Σύμφωνα με το Ρόιτερ (11/02/2002) από το 1973 μέχρι το 1995 η ετυμηγορία 68% των καταδίκων σε θάνατο έχουν ανατραπεί, εξαιτίας της εσφαλμένης εκτίμησης του δικαστηρίου. Σε αυτές τις περιπτώσεις με τις ανατροπές των ετυμηγοριών, το 82% των καταδίκων έλαβαν μικρότερες ποινές και το 9% αφέθηκαν ελεύθεροι. Αξίζει να σημειώσουμε ότι από το 1973, 99 άνθρωποι έχουν αποδειχτεί αθώοι (...).

Η πλέον αναπτυγμένη χώρα του κόσμου, οι ΗΠΑ, αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα πόλωσης ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς. Το χάσμα ανάμεσα στις υψηλόμισθες και τις χαμηλόμισθες οικογένειες σε ό,τι αφορά στον πλούτο που κατέχουν έχει μεγαλώσει τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Το 1979 το μέσο εισόδημα οικογενειών με υψηλούς μισθούς --που είναι το 5% του συνολικού στις ΗΠΑ--, ήταν 10 φορές περισσότερο απ' αυτό των χαμηλόμισθων οικογενειών, που είναι το 20% του συνόλου. Μέχρι το 1999 ο αριθμός είχε αυξηθεί κατά 19 φορές. Τώρα, το πλουσιότερο 1% των Αμερικανών κατέχουν το 40% του εθνικού πλούτου (...). Σύμφωνα με έκθεση του 2002 της Αμερικάνικης Ερευνας Τροφίμων και Κέντρο Δράσης, 10% των αμερικανικών οικογενειών --δηλαδή 19 εκατομμύρια ενήλικες και 12 εκατομμύρια παιδιά δεν ήταν βέβαιοι το 1999 αν θα έβρισκαν φαγητό (...).

Σύμφωνα με έκθεση του υπουργείου Εργασίας των ΗΠΑ το Νοέμβρη 2001, 4,02 εκατομμύρια Αμερικανοί --ο υψηλότερος αριθμός τα τελευταία 19 χρόνια-- ήταν αναγκασμένοι να ζουν από την Πρόνοια. Η Εθνική Συμμαχία για να Εξαλειφθούν οι Αστεγοι αναφέρει ότι 750.000 Αμερικανοί είναι μόνιμα άστεγοι και πως μέχρι και 2 εκατομμύρια έχουν ζήσει χωρίς στέγη σε κάποια στιγμή της ζωής τους (...).

Οι ζωές των πλουσίων φαίνεται να είναι πιο πολύτιμες απ' αυτές των φτωχών. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Λα Λιμπερασιόν» (9/1/2002) το Ομοσπονδιακό Ταμείο, που δημιουργήθηκε από την κυβέρνηση, θα δώσει αποζημίωση στα θύματα της επίθεσης της 11ης Σεπτέμβρη σύμφωνα με τις ηλικίες τους, τους μισθούς και τον αριθμό των ατόμων στην οικογένειά τους. Επιπλέον, προβλέπεται και μια αποζημίωση για τον ψυχικό τραυματισμό των μελών της οικογένειας. Με τον τρόπο αυτό, δημιουργήθηκαν σοκαριστικά αποτελέσματα. Σε περίπτωση μιας νοικοκυράς που σκοτώθηκε, ο σύζυγός της και τα δύο παιδιά τους δικαιούνται 500.000 δολάρια σαν αποζημίωση. Αν όμως το θύμα ήταν χρηματιστής της Γουόλ Στριτ, η αποζημίωση θα έφτανε τα 4,3 εκατομμύρια δολάρια για τη γυναίκα και τα δύο του παιδιά.

Η διάκριση του φύλου είναι ένα σημαντικό ζήτημα στην κοινωνική ανισότητα στις ΗΠΑ, όπως και η άσκηση βίας σε γυναίκες. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, μια γυναίκα ξυλοκοπείται κάθε 15 δευτερόλεπτα και περίπου 700.000 γυναίκες βιάζονται το χρόνο (...).

Η προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών δεν είναι επαρκής. Οι ΗΠΑ είναι μία από τις δύο χώρες που δεν έχουν επικυρώσει τη Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού. Είναι μία από τις 5 χώρες που εκτελούν εφήβους ενόχους σε παραβίαση διεθνών συμβάσεων. Περισσότεροι έφηβοι εκτελούνται στις ΗΠΑ απ' ό,τι στις άλλες τέσσερις χώρες. Σε 25 πολιτείες, η χαμηλότερη ηλικία για τη θανατική καταδίκη είναι τα 17, ενώ σε 21 πολιτείες η ηλικία είτε είναι τα 16 χρόνια ή και δεν επιβάλλεται κανένας ηλικιακός περιορισμός (...).

Τα παιδιά στις ΗΠΑ είναι επιρρεπή στη βία και τη φτώχεια. Σύμφωνα με έκθεση του Κέντρου Πολιτικής Βίας από το 1995 μέχρι το 1999, 3.971 παιδιά και έφηβοι ηλικίας 1-17 ετών έχουν δολοφονηθεί (...).

Τον Απρίλη του 2000, το Ιδρυμα για την Προστασία του Παιδιού δημοσίευσε μια έκθεση για τις συνθήκες των παιδιών στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της κυβέρνησης για τη φτώχεια αναφέρεται ότι 12 εκατομμύρια παιδιά ζουν κάτω από το επίπεδο της φτώχειας, όπως αυτή έχει προσδιοριστεί από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, δηλαδή το ένα έκτο του συνόλου των παιδιών (...).

Οι φυλετικές διακρίσεις είναι ίσως ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις ΗΠΑ, ένα πρόβλημα που οι ΗΠΑ δεν έχουν επιλύσει από την ίδρυσή τους. Οι ΗΠΑ ήταν διαβόητες για τη γενοκτονία των Ινδιάνων, το δουλεμπόριο των σκλάβων από την Αφρική. Σε πιο πρόσφατα χρόνια, διάφορα σκάνδαλα που αφορούν στις φυλετικές διακρίσεις έχουν ξεσπάσει, το ένα μετά το άλλο (...).

Οι κοινωνικές συνθήκες είναι άσχημες για τους ιθαγενείς, που είναι μειονότητα στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με την απογραφή του πληθυσμού για το 2000, ο αριθμός των μαύρων που δεν μπορούν να έχουν ιατρική ασφάλιση είναι διπλάσιος απ' αυτόν των λευκών. Μόνο το 17% του μαύρου πληθυσμού έχει τη δυνατότητα να τελειώσει την ανώτερη εκπαίδευση, σε αντίθεση με το 28% των λευκών. Παράλληλα, διπλάσιος αριθμός μαύρων εργάζονται ως μη ειδικευόμενοι. Ο δείκτης ανεργίας για τους μαύρους είναι διπλάσιος απ' ό,τι για τους λευκούς. Τα εισοδήματα για μια μέση οικογένεια λευκών ήταν 44.366 δολάρια το 1999. Για μια μέση οικογένεια μαύρων, ωστόσο, είναι μόλις 25.000 δολάρια (...).

Από τους 5 μεγαλύτερους χώρους απόρριψης βλαβερών απορριμμάτων, τα τρία βρίσκονται σε περιοχές όπου κατοικούν κυρίως ιθαγενείς και μαύροι. Μέχρι και 60% των μαύρων και ιθαγενών Λατινοαμερικανών ζουν σε τέτοιες περιοχές.

Οι φυλετικές διακρίσεις εμφανίζονται συχνά και στην απονομή δικαιοσύνης. Οι μισοί των 2 εκατομμυρίων φυλακισμένων είναι μαύροι, και οι Λατινοαμερικανοί αποτελούν το 16% του συνόλου. Σύμφωνα με ερευνητική έκθεση των Ηνωμένων Εθνών, για το ίδιο έγκλημα, η ποινή που δόθηκε στους έγχρωμους μπορεί να είναι δύο ή και τρεις φορές πιο αυστηρή. Η ποινή θανάτου που λαμβάνουν οι μαύροι για τη δολοφονία λευκών είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη απ' ό,τι λαμβάνουν οι λευκοί για τη δολοφονία μαύρων (...).

Οι ΗΠΑ κατέχουν την πρώτη θέση στις στρατιωτικές δαπάνες και στην εξαγωγή εξοπλισμών. Οι στρατιωτικές δαπάνες τους φτάνουν το 40% του παγκόσμιου συνόλου. Η εξαγωγή εξοπλισμών τους φτάνει το 36% του παγκόσμιου συνόλου. Ο προϋπολογισμός άμυνας των ΗΠΑ για το 2003, όπως ανακοινώθηκε από το υπουργείο Αμυνας στις 4 Φλεβάρη του 2002, θα φτάσει τα 379 δισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή 48 δισεκατομμύρια ή 15% παραπάνω απ' ό,τι το προηγούμενο έτος και παρουσιάζει τον υψηλότερο δείκτη ανάπτυξης των τελευταίων δύο δεκαετιών.

Οι ΗΠΑ είναι οι πρώτοι στον κόσμο που απρόκλητα παραβιάζουν την κυριαρχία και τα ανθρώπινα δικαιωμάτων άλλων χωρών. Από τη δεκαετία του '90, οι ΗΠΑ έχουν χρησιμοποιήσει βία στο εξωτερικό σε περισσότερες από 40 περιπτώσεις (...).

Οι ΗΠΑ έχουν εγκαταστήσει πολλές στρατιωτικές βάσεις σε όλο τον κόσμο όπου στρατεύουν εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες, που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα παντού στον πλανήτη. Πριν την 11η Σεπτέμβρη οι ΗΠΑ είχαν στρατεύματα σε περισσότερες από 140 χώρες. Σήμερα έχουν επεκτείνει τα λεγόμενα ενδιαφέροντα ασφαλείας τους σε σχεδόν κάθε γωνιά του πλανήτη (...).

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής πάντα μοστράρουν το σύνθημα της «ελευθερίας του Τύπου». Ωστόσο, σύμφωνα με την «Agence France-Presse» (21/2/2002), η ετήσια έκθεση του Διεθνούς Δημοσιογραφικού Ινστιτούτου ανέφερε πως ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση των ΗΠΑ αντιμετώπισε τα ΜΜΕ κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Αφγανιστάν και την προσπάθεια να καταπνίξει την ελευθερία του λόγου από τα ανεξάρτητα ΜΜΕ ήταν «ο πιο απίστευτος το 2001».