Μπορεί αγοραστικά ή διαιτητικά τα πράγματα να μην εξελίχθηκαν και τόσο καλά σε αυτό το Μουντιάλ, όμως και αγωνιστικά δεν ήταν και τόσο υπέροχα. Το ποδόσφαιρο σκοπιμότητας που απλά θα έφερνε την εκάστοτε ομάδα όσο το δυνατόν ψηλότερα είχε την τιμητική του σε βάρος του θεάματος. Η Γερμανία, στηριζόμενη στο πειθαρχικό παιχνίδι, κατάφερε να φθάσει μέχρι τον τελικό. Η Ιταλία προσπάθησε να το κάνει αλλά σε συνδυασμό και εξωαγωνιστικούς παράγοντες δεν τα κατάφερε. Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και το παιχνίδι μερικών άλλων ομάδων που έδωσαν ιδιαίτερη προσοχή στην άμυνα, στηριζόμενοι στο τι θα απέφεραν οι αντεπιθέσεις όπως το ΕΪΡΕ, το Μεξικό, το Βέλγιο. Χαρακτηριστικό είναι ότι η συνολική συγκομιδή σε γκολ ήταν μόλις 161 με μόλις 2,5 γκολ σε κάθε παιχνίδι απ' τα οποία τα 13 ήταν με πέναλτι και 3 αυτογκόλ. Ακόμα και η πρωταθλήτρια Βραζιλία που το παιχνίδι της είχε τα παραδοσιακά στοιχεία της (φαντασία, τεχνική) την κρίσιμη στιγμή του τελικού προτίμησε να παίξει έξυπνα δίνοντας χώρο στους Γερμανούς και να χτυπήσει την κατάλληλη στιγμή παρά τη γνωστή της φουλ επίθεση.

Ενα άλλο σημαντικό στοιχείο που αποτέλεσε τροχοπέδη κυρίως για τις ευρωπαϊκές ομάδες είναι η κούραση των περισσοτέρων παικτών από τους πολλούς αγώνες που δίνουν σε συλλογικό επίπεδο όλη τη χρονιά. Το κλασικά παραδείγματα γι' αυτό, η πρώην πρωταθλήτρια κόσμου Γαλλία και το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του φετινού τροπαίου (πριν την έναρξη βέβαια) Αργεντινή. Οι «τρικολόρ» και οι «μπιακοτσελέστε» με πλειάδα παικτών να αγωνίζονται σε ισχυρούς συλλόγους της Ευρώπης έδειξαν σημάδια κούρασης κάτι που φαίνεται και από τα στατιστικά. Οι Γάλλοι δεν κατάφεραν να σημειώσουν ούτε γκολ, ενώ τα μόλις δυο γκολ των Αργεντινών απλά κράτησε τις ισορροπίες με τα δυο τέρματα που δέχτηκαν. Μπαρτέζ, Τιράμ, Ντεσαγί, Ανρί, Τρεζεγκέ, Βιέιρα, αλλά και ο τραυματίας Ζιντάν όπως και Ορτέγκα, Βερόν, Κ.Λόπεζε, Μπατιστούτα, Σιμεόνε όσο και εάν προσπάθησαν δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν την... κούρασή τους. Ακόμα και οι βεντέτες της Αγγλίας Μπέκαμ, Οουεν, Χέσκεϊ μπορεί δύσκολα η εύκολα να τα κατάφεραν στον πρώτο γύρο στην κρίσιμη στιγμή όμως κόντρα στην Αργεντινή δεν μπόρεσαν να δώσουν τα αναμενόμενα. Η απόδοσή τους κυμάνθηκε σε μέτρια επίπεδα, αφήνοντας τον Σινκλέρ της Σάντερλαντ να ξεχωρίζει με την παρουσία του. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τους παίκτες της Πορτογαλίας που τελικά αποδείχτηκε ότι τα όνειρά τους μπόρεσαν να ξεκινήσουν καν. Ο Φίγκο φάνηκε να χρειάζεται διακοπές από την πορεία του με τη Ρεάλ Μαδρίτης ενώ και η βοήθεια των Ρουί Κόστα, Ρ.Ζορζέ, Κονσεϊσάο Πίντο δεν ήταν η αναμενόμενη. Αντίθετα, ο Παρουέτα της Μπορντό φάνηκε πιο ξεκούραστος. Τα λάθη του Καμάτασο η διαιτησία και φυσικά η κούραση βασικών παικτών όπως ο Ιέρο, Λουίς Ενρίκε Ραούλ, Μοριέντες ιδιαίτερα στη Β` φάση ήταν ο συνδυασμός που... σκότωσε τον ταύρο της Ισπανίας.

Στην αντίπερα όχθη η ταχύτητα αποτέλεσε το όπλο για κάποιες ομάδες, προκειμένου να γράψουν το όνομά τους στις ευχάριστες εκπλήξεις αυτού του Μουντιάλ. Οι Σενεγαλέζοι παίκτες του Μπρούνο Μετσού οι Νοτιοκορεάτες, οι Ιάπωνες οι ΗΠΑ διαθέτοντας σαφώς πιο ξεκούραστους παίκτες χτύπησαν τους αντιπάλους τους εκεί που πονούσαν, πετυχαίνοντας το στόχο τους. Στο δυναμικό παιχνίδι στηρίχτηκε η Τουρκία όπου με αντιπάλους την Κόστα Ρίκα και την Κίνα στο προκριματικό αλλά και την Ιαπωνία και τη Σενεγάλη αποτέλεσε την καλύτερη συνταγή αλλά κόντρα στη Γερμανία δεν πέτυχε.

Στις απογοητεύσεις σίγουρα συγκαταλέγεται η Ρωσία του Ολεγκ Ρομάντσεφ που χαρακτηρίστηκε από τάσεις ...αυτοκτονίας, ενώ «άχρωμες» ήταν η παρουσίες των Σ.Αραβία, Κόστα Ρίκα, Κίνα, Πολωνία και Νιγηρία. Καμερούν και Κροατία πάλεψαν για το καλύτερο αλλά στο τέλος δεν μπόρεσαν να φθάσουν στην πηγή και να πιουν... νερό.