Πάνω από 8 εκατομμύρια Κουβανοί συνυπέγραψαν το κείμενο για την τροποποίηση του Συντάγματος, δίνοντας έτσι τη δική τους απάντηση στον Πρόεδρο των ΗΠΑ, ο οποίος, σε ομιλία του στις 20 Μάη απαιτούσε αλλαγές στο πολιτικό σύστημα του νησιού. Το κείμενο με τις υπογραφές επιβεβαιώνει «τη θέληση του λαού για ένα μη-ανακλητό οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό καθεστώς, όπως αυτό περιγράφεται στο Σύνταγμα της Κούβας» και «επικυρώνει πως οι οικονομικές, διπλωματικές και πολιτικές σχέσεις με άλλα κράτη δεν μπορούν να διαπραγματεύονται κάτω από απειλές, πιέσεις ή και επιθέσεις από μια ξένη δύναμη».

Σημειώνουμε ότι από τις 15 και έως τις 18 Ιούνη, 129.523 σημεία υπογραφών είχαν λειτουργήσει σε όλο το νησί, ώστε να ψηφίσουν οι Κουβανοί. Στο τέλος της προβλεπόμενης περιόδου, 8.188.198 Κουβανοί (δηλαδή το 99.25% των πολιτών άνω των 16 χρόνων) άσκησαν το δικαίωμά τους και υποστήριξαν την τροποποίηση του Συντάγματος. Είχαν προηγηθεί μαζικότατες συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα. Εννιά στους δέκα Κουβανούς, παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες, από το Λας Τούνας στο Πινάρ ντελ Ρίο, συμμετείχαν σε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, αλλά και σε άλλες δραστηριότητες.

Παράλληλα, τρεις μέρες διήρκεσε η συνεδρίαση του Εθνικού Κοινοβουλίου της Λαϊκής Εξουσίας, όπου τελικά εγκρίθηκαν ομόφωνα από τους 559 βουλευτές οι τροποποιήσεις του Συντάγματος, και όρισαν ότι ο σοσιαλισμός είναι αμετάκλητος. Για τρεις μέρες, οι βουλευτές του Κοινοβουλίου κατήγγειλαν την επιθετικότητα των ΗΠΑ απέναντι στο Νησί της Επανάστασης, και ανακοίνωσαν ότι «ο καπιταλισμός δε θα επιστρέψει ξανά» στην Κούβα.

«Χρειαζόμαστε το σοσιαλισμό σήμερα όσο ποτέ άλλοτε», τόνισε ο Φιντέλ Κάστρο πριν την ψηφοφορία και πρόσθεσε πως «για να εγγυηθούμε το μέλλον, χρειάζεται μια δυνατή ιδεολογική βάση».

«Το καλύτερο πολιτικό σύστημα είναι το μονοκομματικό», δήλωσε ο αντιπρόεδρος Κάρλος Λάγκε. «Η πραγματική δημοκρατία είναι η σοσιαλιστική. Και ο μόνος τρόπος για να υπερασπίσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι σε μια κοινωνία της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης».

«Για το λαό μας, η επιστροφή στο παρελθόν είναι μη επιθυμητή, αδιανόητη και αδύνατη», πρόσθεσε ο Λάγκε, αναφερόμενος στις πρόσφατες δηλώσεις του Τζ. Μπους ότι δηλαδή η Κούβα θα πρέπει να εναγκαλιστεί τον καπιταλισμό και τη δημοκρατία των ΗΠΑ. «Η πατρίδα μας είναι ιερή, η επανάσταση είναι ακατανίκητη και ο σοσιαλισμός αμετάκλητος».

Πάντως, είναι πράγματι ειρωνικό να ακούει κανείς τον Τζ. Μπους να μιλάει από το Μαϊάμι και να απαιτεί ανεξαρτησία και ελευθερία για την Κούβα. Δηλώνοντας αποφασισμένος να αποτρέψει κάθε προσπάθεια χαλάρωσης των εμπορικών κυρώσεων με την Κούβα, ο Αμερικανός Πρόεδρος είπε χαρακτηριστικά: «Θέλω να γνωρίζετε τι σημαίνει εμπόριο με έναν τύραννο. Σημαίνει ότι θα προσυπογράψουμε την τυραννία και δεν μπορούμε να επιτρέψουμε κάτι τέτοιο».

Και αυτό τη στιγμή που η Σοσιαλιστική Επανάσταση έσωσε την Κούβα από ταπεινωτική ιμπεριαλιστική κυριαρχία και τη μετέτρεψε σε ένα ελεύθερο και ανεξάρτητο έθνος. Παρ' όλο τον ασφυκτικό αποκλεισμό και τον οικονομικό πόλεμο που έχει επιβάλει η κυβέρνηση των ΗΠΑ στην Κούβα, έχει καταφέρει μια σειρά θεμελιώδη επιτεύγματα. Χαρακτηριστικά, αναφέρουμε τα εξής: επέτυχε υψηλούς δείκτες στους εκπαιδευτικούς, πολιτιστικούς και κοινωνικούς τομείς με τον δείκτη του αναλφαβητισμό στο 0,2%, τη συμμετοχή των παιδιών στο δημοτικό να φτάνει το 100%, στο γυμνάσιο το 99,7%, τη βρεφική θνησιμότητα στο 6,2 για κάθε 1.000 γεννήσεις, με 590 γιατρούς, 743 νοσοκόμες και 630,6 νοσοκομειακά κρεβάτια για κάθε 100.000 κατοίκους και με μια προσδοκώμενη διάρκεια ζωής τα 76 χρόνια.

Την ίδια στιγμή, στη χώρα της «Ελευθερίας» και της «Δημοκρατίας» του κ. Μπους περισσότεροι από 18.000 Αμερικανοί πολίτες πεθαίνουν κάθε χρόνο, γιατί δε διαθέτουν τα χρήματα για ιδιωτική υγειονομική περίθαλψη. Ενας στους επτά εργαζόμενους δεν μπορούν να έχουν υγειονομική κάλυψη. Εκτακτη βοήθεια σε τρόφιμα ζήτησαν 23,3 εκατομμύρια Αμερικανοί από την «America's Second Harvest» το 2001. Ενα στα 5 παιδιά (περίπου 15 εκατομμύρια) ζει στο επίπεδο της φτώχειας ή και κάτω απ' αυτήν. Τέσσερα εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες, σύμφωνα με έκθεση του υπουργείου Εργασίας των ΗΠΑ (Νοέμβρης 2001) -τον υψηλότερο αριθμό τα τελευταία 19 χρόνια- ήταν αναγκασμένοι να ζουν από την Πρόνοια. Μόνιμα άστεγοι είναι 750.000 Αμερικανοί, ενώ μέχρι και 2 εκατομμύρια έχουν ζήσει χωρίς στέγη σε κάποια στιγμή της ζωής τους.

Το χάσμα ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς όσο πάει και μεγαλώνει στην πλέον αναπτυγμένη χώρα του κόσμου. Τώρα, το πλουσιότερο 1% των Αμερικανών κατέχει το 40% του εθνικού πλούτου.

Η βία και η εγκληματικότητα είναι ένα καθημερινό φαινόμενο στις ΗΠΑ, όπου η ζωή, η ελευθερία και η προσωπική ασφάλεια των πολιτών απειλούνται. Το ίδιο ισχύει και για τη βιαιότητα της αστυνομίας και η μετά βίας ομολογία.

Ασφαλές καταφύγιο έχουν βρει χιλιάδες βασανιστές στις ΗΠΑ, μακριά από τα νομικά συστήματα των χωρών τους. Η ίδια η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει ομολογήσει ότι περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι που θεωρούνται βασανιστές έχουν εισέλθει στις ΗΠΑ, και δεν έχουν διωχτεί ποινικά, παρά την υιοθέτηση των νομικών διατάξεων που δίνει δικαιοδοσία στο νομικό σύστημα να τους φέρει σε δίκη.

Σε μια χώρα, όπου η διαφθορά, η ανισότητα και η αδικία υπερισχύουν, όπου κυκλοφορούν ελεύθερα χιλιάδες βασανιστές των λαών, είναι πραγματικά πρόκληση να τη χαρακτηρίζει κανείς δημοκρατική, ελεύθερη και ανεξάρτητη...