Στις 7 και 20 Ιούνη, και έπειτα στις 10 Ιούλη χιλιάδες, εργάτες διαδηλώνουν μαχητικά ενάντια στα σχέδια ανατροπής της Κοινωνικής Ασφάλισης με σύνθημα «η ασφάλιση ανήκει στους εργάτες και όχι στο κεφάλαιο». Παράλληλα, στις αρχές Αυγούστου η κυβέρνηση δίνει στη δημοσιότητα το νέο «εργατικό κώδικα», ο οποίος διαμορφώνει ένα μεσαιωνικό τοπίο ειδικά για τους νέους εργαζόμενους, και που, όχι άδικα, χαρακτηρίστηκε ως «κοινωνική τρομοκρατία». Και αυτά τη στιγμή που η εργατική τάξη της Πορτογαλίας καταθέτει βαρύτατο φόρο αίματος, μετρώντας 119 θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα στο πρώτο εξάμηνο του 2002.

Την αντεργατική επίθεση συνοδεύουν σχέδια για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος και τη θωράκιση της εξουσίας της άρχουσας τάξης.

Στις 6 Αυγούστου ανακοινώνεται το νέο «στρατηγικό δόγμα» των Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίες πρέπει να είναι έτοιμες να αναλάβουν «παγκόσμια δράση», αλλά και -το πιο σοβαρό- στα καθήκοντά τους προσθέτονται οι «εσωτερικές απειλές» και η «εσωτερική τάξη» στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας και των ναρκωτικών».

Παράλληλα, «αναθερμαίνεται» η συζήτηση για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος. Προβάλλονται ιδέες που έρχονται για μείωση των βουλευτών και εισαγωγή μονοεδρικών, αλλά και απόψεις για αποκλειστική χρηματοδότηση των κομμάτων από το κράτος και τον νομικό διακανονισμό των εσωκομματικών εκλογών, που ουσιαστικά σημαίνει πλήρη έλεγχο από το αστικό κράτος.

Το Πορτογαλικό ΚΚ και η πολιτική του αποτελούν ειδικό στόχο της στρατηγικής της άρχουσας τάξης, που επιδιώκει να διαταραχτεί η συνοχή του και να εξουδετερωθεί η συσπειρωτική του δυνατότητα. Αρωγός και σύμμαχος σε αυτή την εκστρατεία, μια ομάδα μελών και πρώην στελεχών του Κόμματος, τα οποία επιχείρησαν να ανατρέψουν τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του. Και αυτά σε μια περίοδο που όπως σημειώνει σε συνέντευξή του στις 18/7 ο Ζερόνιμο ντε Σούσα, μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της ΚΕ του ΠΚΚ, «η ταξική πάλη βρίσκεται, πιότερο από ποτέ, στην ημερήσια διάταξη».

Πρόσφατα, ο πρωθυπουργός της χώρας κ. Μπαρμπόσο, ανακάλυψε τον «κομμουνιστικό δάκτυλο» στην «κοινωνική σύγκρουση» και τις κινητοποιήσεις. «Δε μας πειράζει διόλου η ενόχληση του πρωθυπουργού Μπαρμπόσο. Μας ενοχλεί περισσότερο που, σε μια φάση τόσο σημαντική για τη ζωή και τα δικαιώματα των Πορτογάλων εργαζομένων, υπάρχουν μέλη του Κόμματος που αναζητούν να @@@@@@@@@@@@@@προκαταβάλλουν αυτή τη δράση και να αμαυρώσουν την εικόνα του Κόμματος», λέει στην ίδια συνέντευξη ο ντε Σούσα, υπογραμμίζοντας τη σχέση που υπάρχει μεταξύ της αντεργατικής επίθεσης και της επίθεσης ενάντια στο ΠΚΚ.

Η φραξιονιστική δράση και επίθεση της ομάδας αυτής των στελεχών γνώρισε διάφορα επεισόδια. Οξύνεται με τη διαδοχική παραίτηση 8 μελών της ΚΕ καθώς το ΠΚΚ προχωρά στην Πανεθνική Συνδιάσκεψη στις 22 Ιούνη. Το κομματικό Σώμα έχει απορρίψει αρκετές φορές και την ιδεολογικοπολιτική πλατφόρμα της ομάδας, αλλά και την πρότασή της για «έκτακτο συνέδριο». Η Πανεθνική Συνδιάσκεψη που πραγματοποιήθηκε μετά από δίμηνη συζήτηση στην οποία πήραν μέρος 30.000 κομμουνιστές, επιβεβαιώνει με τεράστια πλειοψηφία τις κατευθύνσεις του 16ου Συνεδρίου: μόλις 24 κατά και 32 αποχές σε σύνολο 1.119 αντιπροσώπων. Η συμβουλευτική ψηφοφορία για την απόφαση της ΚΕ ενάντια σε έκτακτο συνέδριο είναι επίσης συντριπτική: μόλις 53 κατά και 48 αποχές.

Στις κατευθύνσεις που ψήφισε η συνδιάσκεψη ξεχωρίζουν 5 βασικές πλευρές για την ισχυροποίηση του Κόμματος:

1. Η σημασία των αρχών οργάνωσης και η ανάγκη ανόδου της πολιτικής και ιδεολογικής μόρφωσης και της πιο δραστήριας λειτουργίας του.

2. Η ενίσχυση της παρέμβασης του Κόμματος και της μαζικής δράσης,

3. Η καλύτερη σύνδεση και το ρίζωμά του στις μάζες.

4. Η μαχητική ικανότητα και η ανάπτυξή του, με πλάνο 2.000 νέα μέλη μέχρι το Σεπτέμβρη του 2003.

5. Η σημασία της συνοχής του στη βάση της ενιαίας καθοδήγησης και του ενιαίου προσανατολισμού του, της εσωκομματικής δημοκρατίας και της συμμετοχής των μελών.

Η φραξιονιστική ομάδα, ωστόσο, δεν αναγνωρίζει τα αποτελέσματα της συνδιάσκεψης, ούτε τη θέληση του κομματικού σώματος.

Τα ανώτερα καθοδηγητικά όργανα του Κόμματος, έχοντας -στην κυριολεξία- εξαντλήσει κάθε περιθώριο ανοχής στις συνεχείς παραβιάσεις των αποφάσεων και των αρχών λειτουργίας, καλούν σε συζήτηση 3 από τους πρωτεργάτες, πρώην μέλη της ΠΕ, τους Κάρλος Μπρίτος, Εντγκαρ Κορέια και Κάρλος Λουίς Φιγκουέιρα, για να διευκρινίσουν την κατάσταση και να επιβάλλουν, αν χρειαστεί, καταστατικές ποινές.

Ο αστικός Τύπος ξεσπαθώνει: «σταλινικές διώξεις», «τρομοκρατία», «έλλειψη δημοκρατίας», και τα συγκεκριμένα στελέχη απαιτούν να τους επιδοθούν εγγράφως οι λόγοι της πρόσκλησης. Πράγματι, μετά από το αίτημά τους, η γραμματεία της ΚΕ τους απευθύνεται εγγράφως.

Το αποτέλεσμα; Τα πρωτοσέλιδα του Τύπου γεμίζουν στις 11 Ιούλη με τίτλους «Ο Μπρίτος κατηγορεί το ΠΚΚ πως μιμείται το φασισμό»! και με δηλώσεις πως η έγγραφη πρόσκληση που δέχτηκαν (με δικό τους αίτημα!) «τους θυμίζει τις κλήσεις της ειδικής αστυνομίας της δικτατορίας»!

Στις 20 Ιούλη, και αφού οι 3 αρνούνται να συζητήσουν με το Κόμμα, τους επιβάλλονται ποινές διαγραφής για τους δύο και αναστολής της κομματικής ιδιότητας για 10 μήνες στον Κάρλος Μπρίτος. Στις 24 Ιούλη οι τρεις τους προσφεύγουν στο Συνταγματικό Δικαστήριο, ισχυριζόμενοι πως παραβιάζονται σοβαρά «τα δικαιώματα, ελευθερίες και συνταγματικές εγγυήσεις που καθιερώθηκαν με την επανάσταση της 25 Απρίλη»!.

Απίστευτο θράσος και χυδαίος αντικομμουνισμός, πρόσκληση προς το αστικό κράτος να επέμβει ή νύξη για τη νομιμότητα του ΠΚΚ ως κόμματος νέου τύπου; Πάντως, αμέσως εμφανίζονται στον Τύπο γνώμες ειδικών που επιχειρηματολογούν πως οι όποιοι κανόνες ενός κόμματος δεν μπορούν να είναι πάνω από το Σύνταγμα....

Στις 20 Ιούλη η Γραμματεία της ΚΕ επισημαίνει σε ενημέρωση προς τις ΚΟΒ πως «το Κόμμα αντιμετωπίζει εδώ και καιρό μια βίαιη και επίμονη καμπάνια διαστρεβλώσεων και παραποιήσεων, που αφορούν τις αρχές, τη δραστηριότητα και τις θεμελιακές κατευθύνσεις του, η οποία επιδιώκει να επηρεάσει το κύρος του και την επιρροή του μέσα στους εργάτες και την κοινωνία, να κάνει την πολιτική του δραστηριότητα πιο δύσκολη, να καταλύσει την ενότητα και να επιφέρει την οργανωτική του αποσύνθεση.

Αυτή η καμπάνια έχει τροφοδοτηθεί, παρακινηθεί και οργανωθεί από μέλη του Κόμματος, τα οποία έχουν σπονσοράρει και συμμετάσχει σε δημόσια πολιτικά γεγονότα, σε καθαρή σύγκρουση με την κομματική κολεκτίβα, έξω και σε αντίθεση με την κομματική οργανωτική δομή και καταστατικό και τα συμπεράσματα του 16ου Συνεδρίου του Κόμματος...

Αυτά τα μέλη του Κόμματος επιδιώκουν να παρουσιαστούν ως θύματα δίωξης για "το έγκλημα της γνώμης". Ισχυρίζονται... ότι η απόφαση να ξεκινήσουν πειθαρχικές διαδικασίες αντιπροσωπεύει μια "διωκτική και σταλινική μανία" ενάντια σε απλές "διαφορές" και "διαφορετικές γνώμες" σχετικά με τις πολιτικές κατευθύνσεις, την οργάνωση και τη λειτουργία του Κόμματος.... γνωρίζουν ότι αυτό που αποκαλούν "έγκλημα γνώμης" είναι απλώς ένα φύλλο συκής για να κρύψουν την άρνησή τους να αποδεχτούν το ότι η μειοψηφούσα άποψή τους δεν επιβάλλεται πάνω στην πλειοψηφούσα που διαφωνεί μαζί τους...

.... Στην πραγματικότητα εκείνοι που:

-κατά τη διάρκεια αυτών των περασμένων μηνών έχουν συστηματικά και επαναλαμβανόμενα συμπεριφερθεί με έναν τρόπο που όχι μόνο παραβιάζει καταστατικούς κανόνες και τρόπους λειτουργίας, αλλά και έχουν πράξει έτσι εν γνώσει τους,

-για μήνες χύνουν προσβολές και συκοφαντίες στο ΠΚΚ και ύβρεις στην ηγεσία του, που κυμαίνονται από το "τρομοκρατική" μέχρι το "κλίκα",

-για μήνες διαστρεβλώνουν τις θέσεις και τους προσανατολισμούς του ΠΚΚ -κατηγορώντας το ότι "προτιμά τη Δεξιά"... εξαγνίζοντας το Σοσιαλιστικό Κόμμα για την πολύμηνη δεξιά πολιτική του,

-για πολλούς μήνες έχουν αμαυρώσει την εικόνα του ΠΚΚ και τη δημοκρατική εσωκομματική ζωή του -χαρακτηρίζοντάς τα "σταλινικά", "διωκτικά", "ιεροεξεταστικά"...

-από το Δεκέμβρη του 2001 έως το Μάρτη του 2002, σε πλήρη προεκλογική περίοδο, δε δίστασαν να αναλάβουν επιχειρήσεις εκτροπής και δημοσιοποίησαν βίαιους λίβελους ενάντια στις λίστες υποψηφίων του ΠΚΚ.....

-κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου, αρνήθηκαν να κάνουν χρήση της τεράστιας προσοχής που τους δινόταν από τα ΜΜΕ για να καλέσουν σε υπερψήφισή του, αντί να παρουσιάζουν γενικά μια ακατανόητη απόσπαση και αμφίσημες στάσεις, τα οποία μπορούσαν μόνο να οδηγήσουν σε ψήφους για το ΣΚ ή το Αριστερό Μπλοκ....

.. εκείνοι που επί μακρόν και συστηματικά έχουν δράσει με αυτό τον τρόπο δεν μπορούν να περιμένουν από το κομματικό σύνολο τίποτα λιγότερο από μια εκτίμηση πως αυτή η δραστηριότητα δεν είχε άλλο σκοπό παρά να βλάψει σοβαρά το Κόμμα, τη συνοχή του, την ενότητα και δημοκρατική ζωή του, την εικόνα του και την πολιτική και κοινωνική επιρροή του...».

Καταλήγοντας πως «εν γνώσει της πολιτικής εκμετάλλευσης που θα γίνει για αυτές τις αποφάσεις ενάντια στο Κόμμα, η Γραμματεία της ΚΕ του ΠΚΚ είναι σίγουρη πως τα κομματικά μέλη θα τα δουν και θα τα κατανοήσουν ως ουσιαστικά για να διατηρηθεί η ενότητα και η συνοχή του Κόμματος, συνθήκες που είναι εντελώς αναγκαίες για την πολιτική του πρωτοβουλία και τον αναντικατάστατο ρόλο στην υπεράσπιση των Πορτογάλων εργατών και του λαού».

Οροι, πραγματικά απολύτως αναγκαίοι σε μια περίοδο που η «πάλη των τάξεων βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη περισσότερο από ποτέ».