Τη διεύρυνση των «ευέλικτων» εργασιακών σχέσεων γενικά και της εργασίας με συμβάσεις χρόνου ειδικότερα, έχει στόχο η κυβέρνηση με το απαράδεκτο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος «Ρυθμίσεις για τους εργαζόμενους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου», που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα και απεστάλη ταυτόχρονα στο Συμβούλιο της Επικρατείας και στην Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ) ώστε να διαβουλευτούν οι «κοινωνικοί εταίροι» επ' αυτού. Την ίδια ώρα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χρ. Πολυζωγόπουλος, έσπευσε να δηλώσει ότι το σχέδιο ΠΔ «επιβάλλει ένα θετικό ρυθμιστικό πλαίσιο γι' αυτού του είδους τις εργασιακές σχέσεις»!

Η κυβέρνηση, υπεύθυνη για την περιπέτεια και την ανασφάλεια χιλιάδων εργαζομένων, που πολλοί από αυτούς εργάζονται έως και 10 χρόνια με συμβάσεις χρόνου ή έργου στον δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τη θέση τους στο όνομα της... προστασίας των δικαιωμάτων τους και στη βάση της αντεργατικής οδηγίας 99/70/ΕΚ της Ευρωπαϊκής Ενωσης!

Το ίδιο το σχέδιο ΠΔ βρίθει εξαιρέσεων και αοριστιών. Εξαιρούνται από τις διατάξεις του οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ένας μεγάλος αριθμός ειδικοτήτων στις τράπεζες και σε πολλούς ακόμη επαγγελματικούς τομείς, όπως και οι συμμετέχοντες σε όλα τα προγράμματα κατάρτισης. Επίσης, εξαιρούνται οι «ενοικιαζόμενοι» εργαζόμενοι, παρόλο που το σύγχρονο σκλαβοπάζαρο της «ενοικίασης» αφορά χιλιάδες εργαζόμενους και στην Ελλάδα. Η ισχύς του αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης και δεν έχει αναδρομικό χαρακτήρα, διαψεύδοντας τις ελπίδες δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων.

Επιπρόσθετα, προβλέπει άμεσα ή διά των «εξαιρέσεων»: Τη συνεχή ανανέωση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου χωρίς περιορισμό! Τη διαφορετική μεταχείριση για τους εργαζόμενους ορισμένου χρόνου. Τη χρησιμοποίηση συμβασιούχων για την αναπλήρωση των κενών ύστερα από απολύσεις! Ουσιαστικά επιβάλλει την αντικατάσταση των εργαζομένων με σύμβαση ορισμένου χρόνου, ώστε ο εργοδότης να μην αναγκάζεται σε αλλαγή της σύμβασης, και θέτει υπό αίρεση το δικαίωμα των συνδικαλιστικών οργανώσεων να ενημερώνονται για τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου στην επιχείρηση.

Σκοπός του ΠΔ είναι, υποτίθεται, η «μη διάκριση» μεταξύ των συμβασιούχων και των συναδέλφων τους με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου και η αποτροπή από καταχρήσεις που προκαλούν οι συνεχείς ανανεώσεις των συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Οι ίδιες οι διατάξεις αναιρούν αυτούς τους ψευδεπίγραφους στόχους.

Η «αρχή της μη διάκρισης» ανατρέπεται άμεσα καθώς ορίζεται γενικόλογη εξαίρεση, σύμφωνα με την οποία «επιτρέπεται διαφορετική αντιμετώπιση, οσάκις συντρέχουν αντικειμενικοί λόγοι, οι οποίοι τη δικαιολογούν»!

Το άρθρο το οποίο αναφέρεται στους «κανόνες προστασίας εργαζομένων και αποφυγής καταστρατηγήσεων σε βάρος τους» είναι γεμάτο από αυτές τις... καταστρατηγήσεις. Ειδικότερα αναφέρει 11 λόγους για τους οποίους μπορεί να υπάρξει ανανέωση των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου χωρίς περιορισμό και επιπλέον 12 επαγγελματικούς τομείς όπου οι ανανεώσεις μπορούν να είναι απεριόριστες! Μεταξύ των λόγων είναι και η «μορφή ή το είδος ή η δραστηριότητα» του εργοδότη και της επιχείρησης! Μερικοί από τους επαγγελματικούς τομείς είναι: Οπτικοακουστικός τομέας, τομέας της οπτικοακουστικής, κινηματογραφικής και φωνογραφικής παραγωγής, ειδικές δραστηριότητες του τραπεζικού τομέα, κατασκευαστικός τομέας των δημοσίων έργων, δραστηριότητες παροχής τεχνικών ή οικονομοτεχνικών μελετών ή ερευνών, αεροπορικές μεταφορές και επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών αεροδρομίου, εδάφους και πτήσης, καθώς και για τους δασικούς εργάτες!

Στο ίδιο άρθρο προβλέπεται ότι δεν μπορούν να προσληφθούν συμβασιούχοι για την αντικατάσταση απεργών. Ωστόσο, αλγεινή εντύπωση προκαλεί η πρόβλεψη ότι συμβασιούχοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αντικαταστήσουν τις κενές θέσεις από ομαδικές απολύσεις, τρεις μήνες μετά από αυτές! Η διατύπωση επιτρέπει επίσης τη χρησιμοποίηση συμβασιούχων για την αντικατάσταση απολυμένων, για τους οποίους δεν έχει ακολουθηθεί η διαδικασία της ομαδικής απόλυσης!!!

Το σχέδιο προβλέπει «μονιμοποίηση» των εργαζομένων εφόσον υπάρξει διαδοχική ανανέωση των συμβάσεών τους σε διάστημα 2 χρόνων. Το ίδιο ισχύει εάν μέσα σε δυο χρόνια γίνουν περισσότερες από τρεις διαδοχικές ανανεώσεις συμβάσεων. Για να είναι διαδοχικές αυτές οι συμβάσεις δεν πρέπει να ξεπερνά τις 20 μέρες το διάστημα από τη λήξη μέχρι την ανανέωσή τους. Και σε αυτό το σημείο καμία εγγύηση δε δίνεται για σταθερή δουλιά και πλήρη δικαιώματα στους χιλιάδες συμβασιούχους, αντίθετα πλήττονται κατάφωρα οι προσδοκίες τους.

Τέλος, αποκαλυπτική είναι η διάταξη σύμφωνα με την οποία «στο μέτρο του δυνατού, οι εργοδότες μεριμνούν για την παροχή κατάλληλης ενημέρωσης στα υπάρχοντα αντιπροσωπευτικά όργανα των εργαζομένων σχετικά με τις συμβάσεις ή σχέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου στην επιχείρηση»!!!