Το 1916, στον πρόλογο μιας συλλογής άρθρων του, ο Μαξίμ Γκόρκι σημειώνει πως όλο το νόημα της πνευματικής του δραστηριότητας και δημιουργίας συμπυκνώνεται σ' ένα πάθος ασίγαστο: να ξυπνήσει στους ανθρώπους την αίσθηση της δύναμής τους. Αυτό το ίδιο πάθος είναι διάχυτο και στην κάθε σελίδα του βιβλίου «Ιστορίες από την Ιταλία». Στα διηγήματα αυτής της συλλογής ο Γκόρκι παρουσιάζει τον άνθρωπο της δουλιάς, τον εργάτη, σαν το δημιουργό όλων των υλικών αξιών που υπάρχουν απάνω στη Γη. Οι «Ιστορίες από την Ιταλία» είναι ένας θρίαμβος από χρώμα και φως, από μια ανελισσόμενη αισιοδοξία, από το ξεχείλισμα της πίστης ότι ο άνθρωπος έχει τη δύναμη ν' αλλάξει τη φύση και τον ίδιο τον εαυτό του. Είναι ένας ύμνος στην εργατική αδελφοσύνη, στην εργατική αλληλεγγύη.