«Καλησπέρα!», φώναξε από μικροφώνου της κεντρικής εξέδρας, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και άνοιξε δρόμο στα «Κίτρινα Ποδήλατα», που προθέρμαναν την ατμόσφαιρα «με μια καρδιά, μια ψυχή», για να τη φουντώσουν έπειτα ο Διονύσης Τσακνής και ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, με ένα μήνυμα στο Φεστιβάλ: «Υπάρχω ακόμα, είμαι ακόμα εδώ» και στα νιάτα που τους περιτριγύριζαν «Ρίξε κόκκινο στη νύχτα, ρίξε λάδι στη φωτιά». Κόκκινο, κόντρα στη «σύμβαση που απαγόρευε να σκέφτομαι», όπως κατήγγειλε τραγουδιστικά ο Τσακνής. Κι ο Λαυρέντης χαρακτηρίζοντας «πολύ επίκαιρο το σύνθημα του φετινού Φεστιβάλ», φώναξε «δε θα μας πιάσουν τον κ..... Ετσι;», γιατί τον καθένα μας αυτή η κατάσταση «του τη σπάει, του σπάει πολύ». Κι ακολούθησαν κι άλλα τραγούδια - «σταφύλια οργής» για το «άδειο στομάχι» δισεκατομμυρίων ανθρώπων, επειδή έτσι συμφέρει το «Βρώμικο χρήμα» και η αδήριτη, επείγουσα ανάγκη «να ξαναβρούμε, να ξαναπούμε το δικό μας τραγουδάκι...». Λίγο μετά στη σκηνή ανέβαινε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου (ρεπορταζ στο αυριανό φύλλο).