Οι νότες από τις γειτονιές του Νότου συναντιούνται με εκείνες των τραγουδιών της εργατιάς. Οι «σκληροί» ροκ ήχοι διαδέχονται τις μελωδίες των Ανδεων και της Λατινικής Αμερικής. O λόγος του Μπρεχτ δίνει τη σκυτάλη στα «μαθήματα εκτός έδρας» και τα έργα των νέων ζωγράφων. Οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να σχεδιάσουν τα δικά τους σκίτσα στο περίπτερο του «Οδηγητή» και να παρακολουθήσουν θεατρικές παραστάσεις σαν αυτή των μαθητών του Πειραιά «Schoolbrother».

Ολα τα παραπάνω αποτελούν την ερασιτεχνική δημιουργία που έλαβε χώρο και φωνή για 28η συνεχόμενη χρονιά στο Φεστιβάλ. Νέα συγκροτήματα από κάθε χώρο, όπως για παράδειγμα αυτό των Νέων Οικοδόμων, βρήκαν βήμα και φέτος στο Φεστιβάλ, για να παρουσιάσουν τη δουλιά τους στους χιλιάδες επισκέπτες. Αλλωστε, όπως η ιστορία έχει διδάξει, το Φεστιβάλ έχει αποτελέσει εφαλτήριο ανάδειξης νέων καλλιτεχνών, οι οποίοι γίνονται γνωστοί και αγαπητοί στη νεολαία και όχι μόνο.

Και η ανταπόκριση ήταν μεγάλη. Χιλιάδες νέοι που χόρεψαν τις «σκυλίσιες μέρες», ύμνησαν τον Τσε, παρακολούθησαν τη «διάλυση της ανώτατης εκπαίδευσης», θαύμασαν τα έργα νέων δημιουργών και βροντοφώναξαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους «θα περιμένω άλλες μέρες»! «Για πείσμα σας γουρούνια, θα αντέξω»...