Τον προεκλογικό δικομματικό καυγά της άνοιξης του 2000, επιχειρούν να αναβιώσουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δέκα μόλις ημέρες πριν τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, παίζοντας το αισχρό παιχνίδι τους, στις πλάτες των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων. Τότε ήταν οι συνταξιούχοι ο σάκος του δικομματικού μποξ, σήμερα είναι οι άνεργοι.

Ετσι, χτες, με δηλώσεις του ο Κ. Σημίτης μετά το τέλος του υπουργικού συμβουλίου, επιβεβαίωσε την προσήλωση της κυβέρνησης στα ίδια προγράμματα «ανακύκλωσης» της ανεργίας και της προσωρινής απασχόλησης, ίσα - ίσα, ώστε αυτοί να μην καταγράφονται στις επίσημες στατιστικές. Μάλιστα ο πρωθυπουργός, ψευδώς ισχυρίστηκε ότι μειώνεται η ανεργία, αφού -όπως προκύπτει και από τα ίδια στοιχεία της ΕΣΥΕ, η απασχόληση από το 64,5% στο σύνολο του εργατικού δυναμικού το 1998 μειώθηκε στο 63,6% το 2001, γεγονός που μεταφράζεται σε απώλεια 50.000 θέσεων εργασίας.

Ειδικότερα ο πρωθυπουργός υποστήριξε ότι η κυβέρνηση θα ξεπεράσει το στόχο για «300.000 ευκαιρίες απασχόλησης» που είχε θέσει το 2000, αφού ήδη την προηγούμενη διετία δημιουργήθηκαν 160.000 τέτοιες θέσεις. Ανάλογες «ευκαιρίες» είναι και οι 86.000 που αποφάσισε για το 2003 το υπουργικό συμβούλιο χτες. Πρόκειται για προγράμματα σε γυναίκες και μακροχρόνια ανέργους, τα οποία το μόνο που θα καταφέρουν είναι οι ίδιοι άνθρωποι μετά από κάποιους μήνες απασχόλησης να ξαναβρεθούν στις ατέλειωτες ουρές των ανέργων.

Επιπλέον ο Κ. Σημίτης ανήγγειλε τη δημιουργία ακόμα ενός θεσμικού οργάνου, την Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης, ως ένα βήμα συνεχούς διαλόγου, ώστε πολιτεία και κοινωνικοί εταίροι «με τρόπο συναινετικό» να αντιμετωπίσουν τα θέματα της εργασίας. Πρόκειται για άλλη μια προσπάθεια εγκλωβισμού των εργαζομένων στη λογική του «κοινωνικού εταιρισμού» και προώθησης άμεσα από τους εργοδότες των πολιτικών της «ευελιξίας» και της υποαπασχόλησης, στη θέση της σταθερής εργασίας.

Για αναξιόπιστα στοιχεία κατηγόρησε την κυβέρνηση ο Κ. Καραμανλής μετά το τέλος της συνεδρίασης του Τομέα Εργασίας του κόμματός του. Αφού απαρίθμησε μια σειρά στοιχεία, κατέληξε: «Με αυτή την κατάσταση εμείς δε συμβιβαζόμαστε»... Ομως η «ασυμβίβαστη ΝΔ, είναι το κόμμα που συμβιβάζεται και ταυτίζεται με όλες τις πολιτικές της ΕΕ, που απαιτεί την ανταγωνιστικότητα και την αύξηση της παραγωγικότητας, με την εξασφάλιση μεγαλύτερων κερδών στο μεγάλο κεφάλαιο. Με όλες δηλαδή τις αιτίες που προκαλούν και αυξάνουν την ανεργία.