`Η είναι ο ίδιος συντάκτης ή πήραν γραμμή από το ίδιο «κέντρο». Ο λόγος για τους συντάκτες που υπογράφουν με τα αρχικά Θ. Δ. και Κ. Που. στις εφημερίδες «Ελευθεροτυπία» και «Αυγή», αντίστοιχα. Και οι δύο παρέφρασαν και σχολίασαν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο (ούτε κόμμα δεν άλλαξαν) κομμάτι της ομιλίας του Δ. Αγκαβανάκη, μέλους της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ και υποψήφιου νομαρχιακού συμβούλου της ΝΑΣ, σε συγκέντρωση στο Ανω Καλαμάκι, εμφανίζοντάς τον να λέει ότι δεν έχει καμία σημασία αν ο Μ. Γλέζος κατέβασε τη σβάστικα από την Ακρόπολη.

Ο Δ. Αγκαβανάκης σε επιστολή του προς τις δύο εφημερίδες μεταξύ άλλων τονίζει ότι και οι δύο συντάκτες με απαράδεκτο τρόπο διαστρεβλώνουν «τα όσα είπα σε προεκλογική συγκέντρωση, βάζοντας μάλιστα σε εισαγωγικά ως τάχα αυτούσια λεχθέντα από μένα για το Μανώλη Γλέζο». Και συνεχίζει: «Τα ακριβή λεχθέντα από μένα είναι: "Εμείς τιμούμε την ηρωική πράξη, το κατέβασμα της μισητής σβάστικας από την Ακρόπολη που έγινε από το Μανώλη Γλέζο. Ομως, αυτή η γενναία πράξη μπορεί να δίνει εισιτήριο αγωνιστικότητας εφ' όρου ζωής; Ο λαός μας πολύ σοφά λέει: "Τα στερνά τιμούν τα πρώτα". Και τα στερνά του Μ. Γλέζου, δηλαδή η βουλευτική του έδρα με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ, έδωσαν νομιμοποίηση και άλλοθι στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική. Μα και τώρα η υποψηφιότητά του ως υποψηφίου του ΣΥΝ, ενός κόμματος που στήριξε στη Βουλή τους αντιλαϊκούς κυβερνητικούς νόμους για την Τοπική-Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και που τώρα συνεργάζεται σε κοινά ψηφοδέλτια με το ΠΑΣΟΚ στο 30% των νομαρχιών και δήμων, πάλι νομιμοποιεί την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική. Αρα, τα στερνά του κ. Γλέζου ατιμάζουν τα πρώτα. Και για το σε βάρος μου πικρόχολο και εμπαθές τίτλο (η "Ελευθεροτυπία" έφερε τον τίτλο "Αυτά διδάσκει;" και η "Αυγή" τον τίτλο "Δάσκαλε που δίδασκες") να πω ότι ως εκπαιδευτικός έμαθα να διδάσκω τη σταθερότητα στις αξίες και στις αρχές που προάγουν τον άνθρωπο της δουλιάς και της δημιουργίας της χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο κοινωνίας. Εμαθα να διδάσκω την αναγκαιότητα για επιβεβαίωση με την καθημερινή στάση και πράξη αυτών των αξιών και αρχών και όχι τον αμοραλισμό των μεταλλαγών».