Ο Γ. Ηρακλέους, εκπαιδευτικός, επισήμανε μεταξύ άλλων: «Ο ενιαίος χαρακτήρας της υποχρεωτικής εκπαίδευσης σε καμία περίπτωση δε σημαίνει αντιπαιδαγωγική συστέγαση πεντάχρονων και δεκαεφτάχρονων μαθητών, αντίθετα σημαίνει δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, σχολική αυτοδιοίκηση, χωριστά και σύγχρονα κτίρια, ενιαίο εξελικτικό χαρακτήρα της γνώσης, των επιμέρους στόχων και πάνω απ' όλα διασφάλιση της δημοκρατίας στη σχολική ζωή και πράξη, τις συνειδήσεις των εκπαιδευτικών, μαθητών και γονιών».

Ο Θ. Κοτσυφάκης, μέλος ΔΣ Α` - Γ` ΕΛΜΕ Ανατ. Αττικής, είπε: «Το ΥΠΕΠΘ, με τη βίαιη κατάργηση των ΤΕΛ, ΤΕΣ και την "ίδρυση" των ΤΕΕ, προχώρησε στην παραπέρα υποβάθμιση της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Τα χαρακτηριστικά του σχολείου αυτού είναι: Εκδίωξή του από τη Λυκειακή βαθμίδα, αποψίλωση του προγράμματος και πρόωρη εξειδίκευση, προσήλωση στους νόμους της αγοράς, ανυπαρξία επαγγελματικών δικαιωμάτων, ουσιαστικός αποκλεισμός των μαθητών από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, δημιουργία ενός καινούριου εξεταστικού πλέγματος για να φτάσει ο μαθητής στο πτυχίο, ακόμη μεγαλύτερη πολυδιάσπαση των φορέων που προσφέρουν τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση».

Ο Ν. Βορριάς, διευθυντής ειδικού γυμνασίου, τόνισε: «Με το νομοσχέδιο για την ειδική αγωγή το ΥΠΕΠΘ προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια των κοινωνικών αποκλεισμένων και των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να πράξει μια τυπική δημοκρατική λογική είναι να εντάξει με ψυχολογική, παιδαγωγική και οικονομική στήριξη όλα τα αποκλεισμένα παιδιά σε σχολικές μονάδες. Είναι χαρακτηριστικό πως το υπουργείο Παιδείας αντί να στελεχώσει τις μονάδες Ειδικής Αγωγής με κατάλληλο επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή, στήνει Νομαρχιακούς Μηχανισμούς για να νομιμοποιήσει την έξωση των μαθητών από τα ειδικά σχολεία».

Ο Γ. Κάλτσας, γονιός, επισήμανε: «Οσοι θεωρούμε ότι ο άνθρωπος δε γεννιέται αλλά γίνεται, όσοι θεωρούμε τον άνθρωπο ως διαμορφωτή των εξελίξεων και όχι σκλάβο της μοίρας και του πεπρωμένου, δε θα πειστούμε ότι υπάρχουν παιδιά που "δεν παίρνουν τα γράμματα". Υπάρχει το σχολείο που δεν μπορεί να δώσει τα γράμματα. Εμείς που συναντηθήκαμε στο μαθητικό κίνημα, στο μέτωπο παιδείας, είμαστε υποχρεωμένοι να συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε φωναχτά, να αναδεικνύουμε την κοινωνική αναγκαιότητα του δημόσιου 12χρονου σχολείου».

Η Β. Κυριαζίδου, μαθήτρια, είπε: «Το κακό αντιμετωπίζεται από τη ρίζα του, που δεν είναι άλλη από την αντιεκπαιδευτική πολιτική που ακολουθείται εδώ και χρόνια. Καθημερινά μέσα στο σχολικό βίο ζούμε τις τραγικές συνέπειες της κυβερνητικής μεταρρύθμισης. Είδαμε συμμαθητές μας να εγκαταλείπουν το Λύκειο και να στρέφονται άλλοι προς τα ΤΕΕ και άλλοι προς την πρόωρη εργασία, γιατί δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στο γολγοθά των εξετάσεων του ΕΛ, αλλά και γιατί δεν έχουν τη δυνατότητα οι οικογένειές τους να τους βοηθήσουν στέλνοντάς τους στα φροντιστήρια ή στα ιδιαίτερα».

Ο Θ. Κασσελούρης, εκπαιδευτικός, αναφέρθηκε στα προβλήματα που δημιουργήθηκαν απ' την πιλοτική εφαρμογή του λεγόμενου Ολοήμερου Σχολείου και των σχολείων διευρυμένου ωραρίου, προβάλλοντας την πρόταση του Κόμματος για θεσμοθέτηση σχολείου ολοκληρωμένης διαπαιδαγωγητικής λειτουργίας στο πλαίσιο του ενιαίου 12χρονου σχολείου.

Ο Φ. Κ. Βώρος, επίτιμος σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, αναφέρθηκε στα σχολικά βιβλία, τις αντιφάσεις που περιέχονται σ' αυτά, στο εξεταστικό σύστημα, αλλά και στον εξοστρακισμό των μαθητών απ' το σχολείο.

Ο Ν. Σαρρής, καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, αναφέρθηκε στη σκοπιμότητα που υπαγόρευσε την εκδίωξη του μαθήματος της κοινωνιολογίας από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ενώ ο Θ. Ξανθόπουλος, πρύτανης του ΕΜΠ, σκιαγράφησε το περίγραμμα της δικής του σκέψης για το πώς ενδεχόμενα θα ήταν πιο δίκαιο το εξεταστικό σύστημα εισαγωγής των αποφοίτων της βασικής εκπαίδευσης στην τριτοβάθμια.

Ο Β. Καργάκος, ιστορικός, μετέφερε την αγωνία του εκπαιδευτικού που βιώνει το άγχος που ζουν καθημερινά χιλιάδες νέοι στο πλαίσιο ενός απωθητικού σχολείου. Αναφέρθηκε στην ένταση της εκμετάλλευσης του σημερινού κοινωνικοοικονομικού συστήματος και τη μακροχρόνια ανεργία που βιώνουν οι νέοι πτυχιούχοι.

Ο Κ. Αντωνόπουλος, αντιπρόεδρος Ενωσης Γονέων 2ου Διαμερίσματος, μίλησε για τα προβλήματα που δημιουργεί στους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες το σχέδιο νόμου για την ειδική αγωγή, ενώ η Ε. Λαζαράκου, υποψήφια διδάκτωρ του ΠΤΔΕ στα αναλυτικά προγράμματα, παρουσίασε σκέψεις για σύνταξη αναλυτικού προγράμματος στο πλαίσιο της ενιαιοποίησης, συνέπειας και συνέχειάς του στο ενιαίο σχολείο. Ο Β. Λιόσης, ιδιωτικός εκπαιδευτικός αναφέρθηκε στη στροφή που υπάρχει την τελευταία περίοδο στα ιδιωτικά σχολεία, στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών σ' αυτά και στην ποιότητα της παρεχόμενης γνώσης.