Η εισαγωγή αρχίζει με την είδηση: «Χτες την πρωίαν περί ώραν 8.30 το πολεμικόν του ημετέρου στόλου "Ελλη", ενώ ευρίσκετο ηγκυροβολημένον και εν μεγάλω σημαιοστολισμώ 800 περίπου μέτρα έξωθεν του λιμενοβραχίονος της Τήνου, όπου είχε μεταβή χάριν της μεγάλης θρησκευτικής εορτής της Θεοτόκου...» και συνεχίζει. Δεκαπενταύγουστος του 1940. Ημέρα Πέμπτη. Μεγαλογιορτή. Ατμόσφαιρα πανηγυρική, κατανυκτική. Της ελπίδας το θαύμα. Ο καιρός προδιαθέτει, υποβάλει. Σύννεφο, καταχνιά δεν απερνούσε τ' ουρανού, σε κανένα από τα μέρη. Ο λυρικός Σολωμός διαλέγει την πιο καλοσυνάτη μέρα για να προαναγγείλει μια συγκλονιστική τραγωδία. Εξήντα δύο χρόνια μετά, άνοιξη του 2002, ημέρα Παρασκευή, ένας δημοσιογράφος, φυλλομετρώντας «χθεσινές» εφημερίδες, βηματίζει νοητά στο δυτικό λιμενοβραχίονα της Τήνου ως την άκρη, παρατηρεί αντίκρυ τον κυματοθραύστη και προσπαθεί να υπολογίσει τα «800» περίπου μέτρα, όπου εκείνο το πρωινό είχε αγκυροβολήσει το «Ελλη»... γράφει ο Πέτρος Μανταίος στη λεπτομερέστατη και ακριβέστατη εισαγωγή του και με μιας ακούμε τη φωνή του παππού μας, που μας μιλούσε για εκείνη την αποφράδα μέρα κάθε χρόνο την ίδια πάντα μέρα. Γιατί, δικαίως, ο παππούς πίστευε ότι πρέπει κανείς να θυμάται το «Ελλη» και ας μην το είδε ποτέ με τα μάτια του. Να θυμάστε το «Ελλη».