Οταν η γυναίκα του πεθαίνει σε τροχαίο ατύχημα, ο πάστορας Γκράχαμ Ες παραιτείται από το λειτούργημά του και επιστρέφει στην αγροτική ζωή, μαζί με τα δυο μικρά παιδιά του και το νεαρό αδελφό του, στην επαρχία Μπακς της Πενσιλβάνια. Εκεί έρχεται αντιμέτωπος με ένα ανεξήγητο φαινόμενο, όταν τεράστιοι γεωμετρικοί σχηματισμοί ακτίνας 150 μέτρων εμφανίζονται μέσα στα χωράφια του. Προσπαθώντας να λύσει το μυστήριο, η πίστη του θα δοκιμαστεί για άλλη μια φορά.

Οπως και στις προηγούμενες ταινίες του «Η έκτη αίσθηση» και «Αφθαρτος», έτσι και στον «Οιωνό», ο Σιάμαλαν ενσωματώνει υπερφυσικά στοιχεία για να διηγηθεί στην πραγματικότητα, την ιστορία ανθρώπων που παλεύουν με τον εαυτό τους.

Η ταινία ξεκινάει με μια οικογένεια τραυματισμένη από μια οδυνηρή απώλεια. Κάθε μέλος της σηκώνει το δικό του προσωπικό «σταυρό». Τα γεγονότα που τους συμβαίνουν, τους αναγκάζουν να επανασυνδεθούν.

Ο ινδικής καταγωγής Σιάμαλαν φτιάχνει αυτή τη φορά ένα θρίλερ επιστημονικής... «πραγματικότητας» και όχι φαντασίας, βασισμένο σε ένα αληθινό φυσικό (ή υπερφυσικό) φαινόμενο που αν και έχει αποτελέσει αντικείμενο έρευνας και μελέτης δεν έχει μέχρι στιγμής ερμηνευτεί. Πρόκειται για τα λεγόμενα «Crop circles» (αγρογλυφικά) ανεξήγητους κύκλους που εμφανίζονται μέσα σε χωράφια, σαν κάποιος να έχει συγκεντρώσει τη σοδειά κατά τόπους σε μια τέλεια γεωμετρική σύνθεση. Από το 1970 έχουν αναφερθεί 10.000 περιπτώσεις αυτού του μυστηρίου, σε διάφορα σημεία του πλανήτη.

Οταν είδαμε τις δυο προηγούμενες ταινίες του, που στην κυριολεξία, μας αποκαθήλωσαν από τις αναπαυτικές πολυθρόνες μας, η σκέψη ήταν κατά πόσο όλα αυτά που είδαμε στο «πανί» ανήκουν στην πραγματικότητα και αν «χωράνε» στον κόσμο που ζούμε, μας έβαλε σε σκέψεις γύρω από τη μοναδικότητά μας και μας έσπασε τον τσαμπουκά, δείχνοντας έναν κόσμο που μπορεί να συνυπάρχει ανάμεσά μας.

Και τώρα κάνει ακριβώς το ίδιο, μας υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε μόνοι μας, ότι κάπου γύρω μας υπάρχει κάτι άλλο που δεν ξέρουμε τι είναι, αλλά μπορούμε να το νιώθουμε. Δεν έχει σημασία τι μπορούμε να δούμε, υπάρχει κάτι πέρα από τα στενά πλαίσια της όρασης... μόνο που πρέπει να είμαστε θετικοί και όχι μίζεροι για να το δεχτούμε.

Σκηνοθεσία, εικαστικά και από άποψη δημιουργίας η ταινία είναι καλή, δε φτάνει τις δυο προηγούμενες, αλλά δεν πέφτει και κάτω απ' αυτές. Ο Σιάμαλαν έχει το χάρισμα να κάνει τη φαντασία πραγματικότητα και να σε κάνει να τον πιστέψεις.

«Signs»

Περιπέτεια φαντασίας, αμερικανικής παραγωγής 2002. Σκηνοθεσία: Μ. Νάιτ Σιάμαλαν. Με τους: Μελ Γκίμπσον, Γιοακίν Φίνιξ, Ρόρι Κάρκιν, Τσέρι Τζόουνς.