Πρόκειται για ένα αδιαπραγμάτευτο πολιτικό μονόδρομο, που δεν μπορεί να αλλάξει κατεύθυνση ούτε προσχηματικά, με κανένα «κοινωνικό διάλογο» ή άλλη διαδικασία, δήθεν, συμμετοχής, ανταλλαγής επιχειρημάτων και αποφάσεων στη βάση κάποιας «χρυσής τομής». Μοναδικό αντίπαλο δέος παραμένει ο ταξικά προσανατολισμένος αγώνας των εργαζομένων, όχι μόνο για να εμποδίσουν τα χειρότερα, αλλά και για να ανατρέψουν δυσβάσταχτα μέτρα που έχουν θεσμοθετηθεί μέχρι τώρα.

Αυτός ο αγώνας αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία κάτω από αυτό το πρίσμα και οι κινητοποιήσεις που προετοιμάζονται για το 2003 στη Θεσσαλονίκη δεν μπορούν σε καμία περίπτωση και από καμιά πλευρά να παραβλέψουν αυτή τη διάσταση. Αντίθετα, πρέπει να την τοποθετήσουν στο επίκεντρο της πάλης.

Τέτοιες συναντήσεις θα γίνουν και άλλες, απερίφραστα όμως στο σχετικό δελτίο Τύπου, το υπουργείο Εργασίας επισημαίνει: «Κατά τη συνάντηση υπήρξε ταύτιση των απόψεων πάνω στην προτεραιότητα αναθεώρησης της στρατηγικής απασχόλησης με προσήλωση στους στόχους της Λισαβόνας. Οι στόχοι αυτοί αφορούν την πλήρη και ποιοτική απασχόληση, που βασίζεται στο τρίπτυχο: ευελιξίας, ποιότητας και ασφάλειας, με σύνδεση με την παραγωγικότητα».

Μέσα σε λίγες αράδες η κυβέρνηση θέτει πολλά και σοβαρά ζητήματα. Αλλά στο επίπεδο της τακτικής, του τι θα γίνει από εδώ και μπρος, είναι ξεκάθαρη. Οι εργαζόμενοι σύντομα θα βρεθούν μπροστά σε μια πολύ συγκεκριμένη επιχείρηση αφαίρεσης κι άλλων κατακτήσεών τους.

Οποιος επιχειρήσει να θέσει κάποιο άλλο, πλαστό, δίλημμα παίρνει αμέσως εχθρική θέση απέναντι στα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Σύντομα θα γίνει πραγματικότητα και το «εθνικό φόρουμ» διαλόγου για τις εργασιακές σχέσεις.

Κανείς δεν μπορεί να δηλώνει «ανυποψίαστος». Ιδίως η ΓΣΕΕ που με ευθύνη της πλειοψηφίας της όχι μόνο ετοιμάζεται να συμμετάσχει σε αυτό, αλλά προκαλεί τις κυβερνητικές και εργοδοτικές παρεμβάσεις, προσφέρει απλόχερα τα απαιτούμενα προσχήματα, διαμορφώνει το ιδανικό πλαίσιο διαλόγου για τις νέες ανατροπές και ευελιξίες.