Η οπλοκατοχή και, κυρίως, η οπλοχρησία στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας. Το πιο εύκολο πράγμα είναι να προμηθευτεί κάποιος, ακόμη και ανήλικα παιδιά, ένα όπλο...

Η Αμερική έχει παράδοση στη βία. Η Αμερική δεν προκαλεί μόνο εξωτερικούς πολέμους, αλλά και εμφύλιο. Οι ηγέτες και τα Μέσα Ενημέρωσης φροντίζουν να συντηρούν το φόβο και ο φόβος φροντίζει για τα υπόλοιπα. Τα όπλα βρίσκονται κάτω από τα μαξιλάρια, είναι απελπιστικά διαθέσιμα και έτοιμα «προς χρήση», ακόμη και από ανήλικα παιδιά... Τα θύματα ειρήνης φτάνουν τις 11.000 κάθε χρόνο... Γιατί εκεί και όχι σε άλλες χώρες με το ίδιο ποσοστό οπλοκατοχής; Η παθολογία της βίας και η κουλτούρα των όπλων είναι αμερικάνικα κοινωνικοπολιτικά φαινόμενα που έχουν πάρει αδιανόητες διαστάσεις.

Ο γνωστός ντοκιμαντερίστας Μάικλ Μουρ έχει αποδείξει ότι δε φοβάται να σοκάρει με την αλήθεια, ούτε πτοείται από τις αντιδράσεις των συμπατριωτών του. Στο παρελθόν είχε ξαναασχοληθεί με θέματα κοινωνικής ανισορροπίας, είχε «φτιάξει» το «Ο Ρότζερ κι εγώ» που εξιστορεί την αδιάκοπη προσπάθειά του να συναντηθεί και να μιλήσει με τον πρόεδρο της «General Motors» για τις επιπτώσεις των μαζικών απολύσεων της εταιρίας στη γενέθλια πόλη του.

Τώρα ξαναβάζει το μαχαίρι στο κόκαλο και ψάχνει εξηγήσεις. Με διεισδυτικό ρεαλισμό και καυστικό χιούμορ ο Μάικλ Μουρ ψάχνει να βρει μια κρυμμένη αλήθεια σ' έναν πολιτισμό που έχει φτάσει στα όρια της τρέλας.

Τίτλοι αρχής. Πρώτη σεκάνς Μάικλ Μουρ (αφηγητής): «Ηταν μια συνηθισμένη μέρα για την Αμερική. Οι αγρότες ασχολούνται με τη σοδειά, ο γαλατάς μοίραζε το γάλα, ο ταχυδρόμος τα γράμματα και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ βομβάρδιζε μια άλλη χώρα».