Τις πιο επώδυνες συνέπειες της αντεργατικής επίθεσης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της ΕΕ βιώνουν οι εργαζόμενοι της χώρας. Αυτή η επίθεση, που εξελίσσεται ενάντια στα εργασιακά δικαιώματα, συνδυάζεται με τις αντιδραστικές αλλαγές, που έχουν ως αποτέλεσμα την κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων, την υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση της Υγείας, κλπ. Την έντονη αντίδρασή τους απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση εκφράζουν στο σύνολό τους οι βουλευτές του ΚΚΕ, με Επερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή, και καλούν τους εργαζόμενους της χώρας να βγάλουν ουσιαστικά συμπεράσματα για την επίθεση, που δέχονται στο σύνολο των δικαιωμάτων τους.

Την Επερώτηση υπογράφουν οι βουλευτές του ΚΚΕ Ν. Γκατζής, Λ. Κανέλλη, Ορ. Κολοζώφ, Π. Κοσιώνης, Στ. Σκοπελίτης, Αντ. Σκυλλάκος, Σπ. Στριφτάρης, Αγγ. Τζέκης, Τ. Τσιόγκας και Γ. Χουρμουζιάδης.

Η επίθεση αυτή, όπως υπογραμμίζουν οι βουλευτές του ΚΚΕ, αποτελεί βασικό στοιχείο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, της στρατηγικής του κεφαλαίου που αποσκοπεί στην αύξηση των κερδών των μονοπωλίων μέσα από την ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και την αποδιοργάνωση της πάλης του εργατικού κινήματος.

Από το 1990 και μέχρι σήμερα, όπως χαρακτηριστικά καταγγέλλεται, το ένα αντεργατικό μέτρο διαδέχεται το άλλο, ισχυροποιώντας και επεκτείνοντας το καθεστώς των ελαστικών μορφών απασχόλησης, την ανατροπή των εργασιακών ασφαλιστικών και μισθολογικών δικαιωμάτων. Σημειώνεται χαρακτηριστικά ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, πατώντας στο έδαφος που διαμόρφωσε η ΝΔ με το Ν. 1892/90 (για την εφαρμογή της μερικής απασχόλησης) και εφαρμόζοντας τις κατευθύνσεις της Συνθήκης του Μάαστριχτ και της Λευκής Βίβλου, που υποστηρίχτηκαν από τη ΝΔ και το ΣΥΝ, επιτάχυνε τις αντιδραστικές αλλαγές.

Συγκεκριμένα, προώθησε τα Τοπικά Σύμφωνα της υποαπασχόλησης, όπως τα χαρακτηρίζουν οι βουλευτές του ΚΚΕ, και της καταστρατήγησης των Συλλογικών Συμβάσεων, ψήφισε και εφάρμοσε τον αντεργατικό νόμο 2874/2000 που χτυπάει το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας (8ωρο και 7ωρο), επεκτείνει τη μερική απασχόληση, αυξάνει το όριο των απολύσεων, μειώνει την ασφαλιστική εισφορά των εργοδοτών.

«Η κυβέρνηση -αναφέρουν επίσης- προωθεί τα ιδιωτικά μεσιτικά (δουλεμπορικά) γραφεία, την ενοικίαση εργαζομένων, προσάρμοσε ακόμα περισσότερο τον ΟΑΕΔ στις ανάγκες της εργοδοσίας, στηρίζει την απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων».

Οι συνέπειες από αυτήν την πολιτική, υπογραμμίζεται, είναι τεράστιες για τους εργαζόμενους της χώρας, αφού «το καθεστώς του εργασιακού μεσαίωνα εξαπλώνεται όλο και σε περισσότερους εργασιακούς χώρους. Χτυπάει ιδιαίτερα τα δικαιώματα των γυναικών, της νέας γενιάς. Αντί για ουσιαστική δημόσια - δωρεάν επαγγελματική εκπαίδευση, αντί για σταθερή εργασία με δικαιώματα χιλιάδες νέοι και νέες οδηγούνται στη μορφωτική υποβάθμιση (ΤΕΕ, ιδιωτικές επαγγελματικές σχολές, προγράμματα ψευτοκατάρτισης) και ταυτόχρονα στην εργασιακή περιπλάνηση, στην ανεργία και την υποαπασχόληση».

Μάλιστα, στην Επερώτηση των βουλευτών του ΚΚΕ παραθέτονται στοιχεία του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, με τα οποία δίνεται ένα μέρος της άθλιας κατάστασης που επικρατεί και διαπιστώνεται ότι: το 8,9% των εργαζομένων εργάζεται με εποχιακή και το 6,5% με προσωρινή απασχόληση, με τάση αύξησης αυτών των μορφών το επόμενο διάστημα. Αυξάνεται ο αριθμός των επιχειρήσεων που κάνει χρήση την ενοικίαση εργαζομένων. Διαδίδονται συνεχώς οι υπεργολαβίες και οι εργολαβίες, τις οποίες ήδη χρησιμοποιούν το 21,8% των επιχειρήσεων. Η πλειοψηφία των προσλήψεων, το τελευταίο δωδεκάμηνο, αφορούσε θέσεις εργασίας προσωρινής και μερικής απασχόλησης, ενώ αυξάνονται οι απολύσεις.

«Τα αντεργατικά μέτρα -σημειώνεται στην Επερώτηση- οξύνουν το πρόβλημα της εντατικοποίησης της δουλιάς, αποτελούν ιδιαίτερη απειλή για την ασφάλεια και τη ζωή των εργαζομένων στους χώρους εργασίας, βασικό παράγοντα των εργατικών ατυχημάτων. Σημειώνεται ότι τα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης προωθούνται μέσα από το στημένο κοινωνικό διάλογο με το Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών και τις συμβιβασμένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος, προεξάρχοντος της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΓΣΕΕ».

Τονίζεται ιδιαίτερα ότι η επικίνδυνη τακτική της κοινωνικής συναίνεσης, που αποσκοπεί στη νομιμοποίηση της αντεργατικής πολιτικής και τον αφοπλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος, χρησιμοποιείται για την επιβολή και νέων αντεργατικών μέτρων, τα οποία έχουν προετοιμάσει κυβέρνηση και βιομήχανοι. Μεθοδεύεται η επέκταση της μερικής απασχόλησης στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, η αύξηση των ορίων ακόμα και η απελευθέρωση των απολύσεων. Εξετάζεται η μείωση ακόμα και η κατάργηση της αποζημίωσης σε περίπτωση απολύσεων.

«Για το λόγο αυτό -αναφέρουν επίσης- η κυβέρνηση επιχειρεί να ισχυροποιήσει το μηχανισμό της χειραγώγησης και της παραπλάνησης των εργαζομένων, στήνοντας τη λεγόμενη "Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης" και την "Εθνική Επιτροπή Κοινωνικής Προστασίας", που συμπεριλαμβάνονται σε νέο αντεργατικό νομοσχέδιο. Για την επιβολή και επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης και την ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων εντείνεται ο εκβιασμός σε βάρος των εργαζομένων με αιχμή το πρόβλημα της ανεργίας, το οποίο δημιουργεί και οξύνει η αντεργατική πολιτική που ασκείται στο όνομα της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και έχει ως κίνητρο την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου.

Χρησιμοποιούνται, επίσης, διάφορα ιδεολογήματα και τεχνάσματα όπως αυτά περί "ρυθμίσεων" που θα αμβλύνουν δήθεν τις συνέπειες της ευέλικτης αγοράς εργασίας. Ο μύθος της αντιμετώπισης της ανεργίας μέσα από το μοίρασμά της σε περισσότερους εργαζόμενους έχει καταρριφθεί. Κάθε βήμα που γίνεται στην κατεύθυνση της ευελιξίας θα το διαδέχονται ακόμα πιο επώδυνα αντεργατικά μέτρα που θα ισχυροποιούν την τάση των ελαστικών μορφών απασχόλησης με αρνητικές επιπτώσεις στα κοινωνικά - ασφαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα, στον ελεύθερο χρόνο, στη συνολική κατάσταση της εργατικής τάξης».

Και καταλήγουν: «Η διεκδίκηση του δικαιώματος στην εργασία, η υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, η πάλη για 7ωρο, 5νθήμερο, 35ωρο, περνάει μέσα από τη συγκέντρωση δυνάμεων και την ισχυροποίηση του ταξικού, του αντιμονοπωλιακού αγώνα ενάντια στο σύνολο της αντεργατικής πολιτικής, ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου που υλοποιείται με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις».

Οι βουλευτές του ΚΚΕ ζητούν από τον υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων να απαντήσει για την κυβερνητική πολιτική που εφαρμόζεται στα εργασιακά ζητήματα.