Η πρόληψη και η αντιμετώπιση, από διεπιστημονική ομάδα, των μαθησιακών δυσκολιών των παιδιών μπορούν να προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια και να αποκαταστήσουν τις επιδόσεις τους στα μαθήματα, τονίστηκε χτες σε ημερίδα που οργάνωσαν η Παιδοψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδας με τον Παιδοψυχιατρικό Κλάδο της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, που είχε ως θέμα την «πιστοποίηση ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών του Λυκείου και του Γυμνασίου».

Στην Ελλάδα, όπως αναφέρθηκε, έχει δημιουργηθεί ένα τεράστιο επιστημονικό και κοινωνικό πρόβλημα, με τη διάγνωση και την αντιμετώπιση των μαθησιακών δυσκολιών και ειδικότερα της δυσλεξίας, της διαταραχής του συλλαβισμού και της ειδικής διαταραχής των αριθμητικών ικανοτήτων (δυσαριθμισία). Για την ολοκληρωμένη διαγνωστική εργασία απαιτείται η συνεργασία των παιδοψυχιατρικών υπηρεσιών -που ανήκουν στο υπουργείο Υγείας- και των σχολείων -που ανήκουν στο Παιδείας.

Ολες οι μαθησιακές δυσκολίες «συγχωνεύονται» τελικά στη δυσλεξία, καθώς η πιστοποίησή της είναι η μοναδική διαταραχή για την οποία -με βάση το νόμο 2817/2000- προβλέπεται επιείκεια στο μαθητή και τον απαλλάσσει απ' τις γραπτές εξετάσεις. Ετσι, λοιπόν, υπάρχει υπερδιάγνωση της δυσλεξίας και οι γονείς σε πολλές περιπτώσεις «κυνηγάνε το χαρτί» με τη διάγνωση της δυσλεξίας, η οποία αποτελεί μόλις το 4-7% των μαθησιακών δυσκολιών. Συνολικά οι μαθησιακές δυσκολίες φτάνουν μέχρι και 20% στο μαθητικό πληθυσμό.

Είναι ένας ψευδής όρος, που δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα και λειτουργεί καθ' υπαγόρευση του νόμου, υπογράμμισε η Τ. Σουμάκη, πρόεδρος της Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας, που περιέγραψε την παρούσα κατάσταση. «Με αυτόν τον τρόπο, τόνισε, η Πολιτεία προσπαθεί να καλύψει τις αδυναμίες του ίδιου του εκπαιδευτικού συστήματος και την απουσία θεσμών και προληπτικού και θεραπευτικού χαρακτήρα».

Η Α. Κουμούλα Διευθύντρια της Α' Κλινικής του Παιδοψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής επισήμανε ότι δεν έχουν θεσπιστεί οδηγίες για τη διάγνωση των μαθησιακών διαταραχών, ενώ η δυνατότητα της όποιας διάγνωσης δυσκολεύεται απ' τις μεγάλες λίστες και την πίεση του χρόνου. «Κρίσιμη περίοδος είναι η πρώτη τάξη στο Γυμνάσιο», τόνισε η Α. Κουμούλα, ενώ υπογράμμισε πως η πιστοποίηση μιας μαθησιακής διαταραχής δεν πρέπει να είναι μια στιγμιαία και εφάπαξ πράξη και δεν πρέπει να ακολουθεί το παιδί μέχρι να τελειώσει όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης».

Αυτή η κατάσταση ευνοεί ορισμένους ιδιώτες που στην κυριολεξία εμπορεύονται τις αγωνίες των γονιών και παιδιών. Μάλιστα όπως ανέφερε ο Δ. Καραγιάννης Διευθυντής του Κέντρου Παιδοψυχικής Υγιεινής στο ΙΚΑ εκδηλώνονται πιέσεις από πολλά επίπεδα που φτάνουν μέχρι και τηλεφωνήματα από πολιτικά γραφεία για το πολυπόθητο «χαρτί». «Τόσο πιο δυνατό είναι το "χαρτί", όταν εμφανίζει περισσότερο αδύναμο το παιδί. Κι έτσι φτάσαμε στο παράδοξο παιδί με δυσλεξία να σπουδάζει φιλολογία», είπε ο Δ. Καραγιάννης.