Η προσπάθεια ακόμα παραπέρα διεύρυνσης του ωραρίου και η κατάργηση της αργίας της Κυριακής, είναι εδώ και καιρό στο στόχαστρο των πολυεθνικών. Παρά τη διαρκή αντίσταση εργαζομένων, που συσπειρώνονται σε ταξικά σωματεία, η επίθεση στο ωράριο αναζωπυρώνεται με κάθε ευκαιρία. Η τελευταία απόπειρα γενικευμένης παραβίασης του ωραρίου αφορούσε στην απαίτηση λειτουργίας των καταστημάτων μέχρι τις 11 το βράδυ. Τώρα, με πρόσχημα και τις γιορτές, η προσπάθεια των εργοδοτών επικεντρώνεται στην κατάργηση της αργίας της Κυριακής. Αυτή η προσπάθεια, βέβαια, να καταργήσουν την κυριακάτικη αργία, δεν είναι εντελώς αστήριχτη. Η αντεργατική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση και η εγκληματική ανοχή που επιδεικνύουν οι συμβιβασμένες ηγεσίες στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων και στη ΓΣΕΕ, επιτρέπουν την προσπάθεια κατάργησης βασικών κεκτημένων δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Τα τελευταία χρόνια επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ανατολική Αττική, όπου και επεκτείνεται η Αθήνα, έχουν μπει στην πρώτη γραμμή της επίθεσης στο ωράριο. Είναι ήδη γνωστό ότι με παράνομες αποφάσεις της Νομαρχίας Ανατολικής Αττικής μέχρι το 1997 επιτρεπόταν η λειτουργία των καταστημάτων την Κυριακή και το Σάββατο και μετά τις 6 το απόγευμα με προσωπικό. Ο κλάδος των εργαζομένων, με πρωταγωνιστή τις ταξικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος, εκείνη τη χρονιά έδωσε έναν μεγάλο αγώνα, απαιτώντας τη Δευτέρα και την Τετάρτη τα καταστήματα να είναι κλειστά και το Σάββατο να κλείνουν στις 3 το μεσημέρι.

Ομως, η κυβέρνηση σε συνεργασία με τους εργοδότες και με όπλο την εγκληματική συμφωνία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος, υπέγραψε υπουργική απόφαση, με την οποία επέτρεπε τη λειτουργία των καταστημάτων και τη Δευτέρα και την Τετάρτη το απόγευμα, ενώ το Σάββατο αντί για 3 να κλείνουν στις 6 το απόγευμα. Η Νομαρχία Ανατολικής Αττικής με απόφασή της το 1998 απαγορεύει τη λειτουργία των καταστημάτων την Κυριακή και το Σάββατο μετά τις 6 το απόγευμα.

Πρόσφατα ωστόσο και μετά από αίτηση ενός σωματείου επαγγελματοβιοτεχνών της περιοχής για λειτουργία των καταστημάτων και την Κυριακή, ο νομάρχης Ανατολικής Αττικής και χωρίς να έχει συνεδριάσει το Νομαρχιακό Συμβούλιο, εκδίδει απόφαση με την οποία τροποποιεί την απόφαση του ΝΣ του 1998 για μη λειτουργία την Κυριακή και το Σάββατο μετά τις 6 και καθιερώνει παράνομα τη λειτουργία των καταστημάτων την Κυριακή μέχρι τη 1.30 το μεσημέρι χωρίς προσωπικό! Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η πολυεθνική «Καρφούρ - Μαρινόπουλος», που πρόσφατα εγκαινίασε ένα μεγάλο κατάστημα στην περιοχή, από την πρώτη στιγμή εκδήλωσε την πρόθεσή της για εφαρμογή διευρυμένου ωραρίου των καταστημάτων τα Σαββατοκύριακα.

Στο χώρο μπήκε και η επιχείρηση «ΓΕΓΟΣ» που προσέφυγε στο τμήμα αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας ζητώντας να μην εφαρμοστεί η απόφαση που της απαγορεύει να απασχολεί προσωπικό την Κυριακή. Εξασφάλισε μάλιστα προσωρινή διαταγή για λειτουργία το Σάββατο μέχρι τις 8.30 με απασχόληση προσωπικού και την Κυριακή μέχρι τη 1.30. Το θέμα αποτελεί αντικείμενο τριμερούς που θα γίνει την Πέμπτη στο υπουργείο Εργασίας.

Οι συνδικαλιστές του χώρου εκτιμούν ότι τέτοιου είδους φαινόμενα θα ενταθούν το επόμενο διάστημα, καθώς εδώ και πολύ καιρό οι μεγάλες πολυεθνικές επιδιώκουν τη διεύρυνση του ωραρίου και την κατάργηση της Κυριακής αργίας. Τεράστιες ευθύνες βαραίνουν τις ηγεσίες σε ομοσπονδία και ΓΣΕΕ γιατί όχι μόνον αρνούνται να προβάλλουν αιτήματα για πλήρη και σταθερή απασχόληση με 35ωρο-7ωρο- 5ήμερο με αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων, που να καλύπτουν τις ανάγκες τους, αλλά και ευνοούν με τη στάση τους τις αξιώσεις της εργοδοσίας. Οι εργοδότες ήδη έχουν καταφέρει να μειώσουν κατά πολύ το εργατικό κόστος, με την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, που έχει επιβάλει η κυβέρνηση, και τα χαμηλά μεροκάματα που προκύπτουν από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που υπογράφουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Τώρα αξιώνουν την κατάργηση των πάντων. Η οργάνωση των εργαζομένων στα σωματεία τους, η ανατροπή όπου χρειάζεται των πουλημένων «εργατοπατέρων», η ταξική συσπείρωση αλλά και το μέτωπο με τους επαγγελματοβιοτέχνες που πλήττονται επίσης, μπορούν να φρενάρουν κάπως την κατάσταση. Οπως, όμως, σημειώνουν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ που πρωτοστατούν στις κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση του ωραρίου, απαιτούνται ακόμα πολλά και πριν απ' όλα καθαρή συνείδηση ότι με μια πολιτική που εφαρμόζεται για λογαριασμό του κεφαλαίου άσπρη μέρα δε θα υπάρχει για τους εργάτες. Εξ ου και τα ανάλογα καθήκοντα για όλους όσοι μετέχουν σ' αυτόν τον αγώνα...