Μικρές ημερολογιακές αποδράσεις θα αρχίσουμε να κάνουμε κάθε μήνα. Πού θα πηγαίνουμε; Σε τόπους λογοτεχνικούς. Ποιος θα μας οδηγεί; Το «Ημερολόγιο 2003: Τόποι λογοτεχνίας», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο». Ο εκδοτικός αυτός οίκος είχε μια εξαιρετική ιδέα, αποφάσισε να ταξιδέψει και να μας γνωρίσει σημαντικές πόλεις και περιοχές της Ελλάδας, αλλά και του υπόλοιπου κόσμου, αναθέτοντας το ρόλο του ξεναγού σε σπουδαία λογοτεχνικά κείμενα της ντόπιας και της ξένης λογοτεχνίας. Σήμερα θα βρεθούμε στο Μπουένος Αϊρες, με το κείμενο του Ζεράρ Ντελτέιγ από το βιβλίο του: «Το τελευταίο τανγκό στο Μουένος Αϊρες».

«Ποιοι ήταν οι λόγοι που είχαν οδηγήσει τον Ζιλμπέρ να διαλέξει μια τόσο θορυβώδη πόλη; Θα μπορούσε να κρυφτεί στην εξοχή, στο βουνό, ή σε κάποιο θέρετρο, στην Πούντα ντελ Εστε, για παράδειγμα, από την άλλη πλευρά του κόλπου, όπως είχε κάνει ο Ζακ Μενετσέν. Ισως να τον είχε γοητεύσει ο έντονα ευρωπαϊκός χαρακτήρας του Μπουένος Αϊρες. Μερικοί άνθρωποι δεν αντέχουν την αλλαγή. Αν ξεχνούσες τα μουσικά κύματα που ξεπηδούσαν από τα μαγαζιά -από τάνγκο μέχρι cumbias, με ενδιάμεση στάση λίγη βορειοαμερικάνικη ποπ- δεν ένιωθες ξένος. Και κανείς δεν πρόσεχε τον ξένο ταξιδιώτη, ούτε του έδινε σημασία, σε αντίθεση με τις άλλες λατινοαμερικάνικες πρωτεύουσες, όπου τον βλέπουν συνήθως σαν περιφερόμενο πακέτο δολάρια. Είχα ήδη επισκεφτεί τη Χιλή, την Κούβα, τη Βολιβία, το Περού και το Μεξικό, αλλά πρώτη φορά πατούσα το πόδι μου στην Αργεντινή.

Επιτάχυνα το βήμα μου, η πλατεία Σαν Μαρτίν, τα φώτα της και η ζωντάνια της μου φάνηκαν σαν όαση γαλήνης. Μπιραρίες, κιόσκια που πουλούσαν εφημερίδες και διάφορα άλλα μαγαζιά ήταν ακόμη ανοιχτά, παρέες νεαρών έκαναν βόλτες χαρούμενα...».