Στο κλασικό πνεύμα του... εκσυγχρονισμού με παλαιολιθικές συνταγές, κινήθηκε χτες ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γ. Λιάνης, ως εκπρόσωπος της κυβερνητικής πολιτικής και πρακτικής. Στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου, που ως κύριο αντικείμενό της είχε την υπόθεση «Νικολαΐδη», προέβη στα κλασικά ΘΑ και σε εξαγγελίες με στόχο τις εντυπώσεις και τον εξωραϊσμό των ευθυνών.

Μπορεί για συγκεκριμένους και προφανής λόγους η κυβέρνηση να «τιμωρήσει» το Μ. Ψωμιάδη, δεν πείθει όμως ότι θα ξεφύγει από την περιπτωσιολογική και πρόσκαιρη αντιμετώπιση παρόμοιων φαινομένων. Και αυτό γιατί συνδημιούργησε και συντηρεί τη γενεσιουργό αιτία του προβλήματος. Δηλαδή το εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ακόμα, διάψευση των όποιων ισχυρισμών του κουβέρνου, αποτελούν η ιστορία και τα πεπραγμένα της κυβέρνησης στην οποία συμμετέχει.

Μίλησε, π.χ., για «αρχή της κάθαρσης», όπως και οι περισσότεροι προκάτοχοι του... Ποτέ αυτή δεν έφτασε ούτε ως τη μέση... Αλλωστε ο ίδιος είπε για «Μινώταυρο, που κατατρώγει χρόνια τώρα το ελληνικό ποδόσφαιρο». Και κάθε φορά η κυβέρνηση αναλώνεται σε υποσχέσεις και αποσπασματικές ενέργειες - πυροτεχνήματα. Δημοσιοποίησε επίσης ο υφυπουργός την εντολή του για επέκταση των ελέγχων στις υπόλοιπες ΠΑΕ. «Ξέχασε» όμως να πει ότι αντίστοιχες ενέργειες και πορίσματα υπάρχουν αλλά ποτέ δεν τηρήθηκαν οι προβλεπόμενες (και χιλιοδιαφημισμένες κάθε φορά) διαδικασίες και κείμενες διατάξεις... Αντίθετα, οι υπόλογοι «τιμωρούνται» με εύσημα, διευκολύνσεις, χαρίσματα χρεών (ΙΚΑ, Εφορία) και πολύμορφες ενισχύσεις...

Οι διαστάσεις που πήρε το θέμα δεν επιτρέπουν την πλήρη αποποίηση των (τεραστίων) κυβερνητικών ευθυνών: «Επιδείξαμε κατά το μέτρο του μη ανεκτού, μια ανοχή σχετικά, για να αναλάβω ευθύνες και άλλων και τις δικές μου, όλοι στο σχετικό ζήτημα μη εξαιρουμένων και ημών» είπε ο Γ. Λιάνης. Ευελπιστεί πάντως, να σταματήσει το καταμερισμό: «Οχι στην, ας το πω έτσι, καθολικότητα αλλά σε κάποιες περιπτώσεις. Είναι καιρός να τελειώνουμε με αυτά. Δηλαδή στο ερώτημα που θέτουν, αν υπάρχουν ευθύνες παλιά, ή νεότερες της Πολιτείας, μπορώ να απαντήσω ευθέως ναι, αλλά η ώρα αυτή πια είναι η ώρα του τέλους. Ας χαιρόμαστε γιατί γίνεται αυτό και ας κάνουμε την κριτική, χωρίς κάθε φορά να μένουμε στην κριτική. Γίνεται πολύ μεγάλη κριτική στη χώρα, γενικά τον τελευταίο καιρό, η οποία κάνει ζημιά, στο σύνολο».

Και για να μετριάσει ακόμα περισσότερο τις κυβερνητικές ευθύνες και την αναγνώριση της υποκρισίας, κατέφυγε στο «κόλπο» της συνυπευθυνότητας: «Ανέλαβα μία ευθύνη, έκανα μία αυτοκριτική λέγοντας ότι έχουμε επιδείξει όλοι ένα βαθμό ανοχής σε κάποια παρόμοια φαινόμενα και το κομμάτι δεν αφορά μόνο τους πολιτικούς για να είμαι ξεκάθαρος, ούτε αφορά μόνο την κυβέρνηση. Αφορά το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, όπως γίνεται αυτή τη στιγμή με αυτά τα φαινόμενα που παρακολουθείτε γενικότερα και ευρύτερα. Να μην είμαστε λοιπόν, υποκριτές όλοι μας». Δηλαδή, φταίμε εμείς και ο... Χατζηπετρής που ξαφνικά (και συγκυριακά) η κυβέρνηση ανακάλυψε... την Αμερική; Εμείς αδιαφορήσαμε, π.χ., όταν στον ισολογισμό της ΑΕΚ παρουσιάστηκαν έργα ύψους 4 δισ., που κανένας δεν είδε (...); Εμείς υποκρινόμαστε ότι δεν ξέρουμε την καθημερινή παρουσία του κάθε Ψωμιάδη, την καταστρατήγηση κάθε έννοιας ισονομίας και ηθικής;

«Δεν είναι δυνατόν να διαφεντεύουν αυτοί που όλοι μας εξεγειρόμαστε γιατί διαφεντεύουν», είπε ο υφυπουργός. «Ξέχασε» όμως να πει ποιος τους επιτρέπει να δρουν ανενόχλητοι. Οτι, π.χ., όταν προκάτοχος του «τα 'βαλε» με κάποιους από αυτούς, αποπέμφθηκε διά της αναβαθμίσεως. Οι καταγγελίες του και πολυλάλητα στοιχεία σκονίζονται σε κλειδωμένα συρτάρια, ενώ οι υπόλοιποι κυβερνητικοί και υπηρεσιακοί παράγοντες ανήγαγαν τους «κακούς» σε ισότιμους συνομιλητές και συνεργάτες...