ΠΙΟΝΓΙΑΝΓΚ - ΣΕΟΥΛ - ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ - ΛΟΝΔΙΝΟ.--

«Η στρατηγική των ΗΠΑ είναι εκείνη του ερπετού, που καταπίνει το θήραμα αφού πρώτα το στραγγαλίσει»... Ηταν το πρώτο έμμεσο πλην σαφές σχόλιο του επίσημου πρακτορείου της ΛΔ Κορέας, KCNA, στη σύντομη αλλά «ενδεικτική» - περί των ιμπεριαλιστικών διαθέσεων των ΗΠΑ έναντι της Πιονγιάνγκ - αναφορά του Τζ. Ου. Μπους σε σημείο της ομιλίας που εκφώνησε για την «Κατάσταση της Ενωσης». Ο Τζ. Μπους είχε «καλέσει» τη ΛΔ Κορέας «να εγκαταλείψει τις πυρηνικές της φιλοδοξίες», απειλώντας την πως σε διαφορετική περίπτωση... «θα αντιμετωπίσει απομόνωση, οικονομική στασιμότητα και συνεχείς κακουχίες»! Κάτι που προσυπέγραψε -εννοείται...- και ο Βρετανός πρωθυπουργός, Τόνι Μπλερ, που ακούγοντας τον πρόεδρο των ΗΠΑ να κάνει λόγο για το «βορειοκορεατικό καταπιεστικό καθεστώς, που κυβερνά ένα λαό, που ζει με το φόβο και την πείνα», έσπευσε να προβλέψει (μιλώντας στο βρετανικό Κοινοβούλιο την «ώρα του πρωθυπουργού») πως «μόλις αντιμετωπίσουμε το Ιράκ, θα έρθει η ώρα της Βόρειας Κορέας»!

Οι χαρακτηριστικές απειλές (και έκδηλες των μεσοπρόθεσμων ιμπεριαλιστικών διαθέσεων) των Μπους και Μπλερ για τους λαούς της Κορεατικής Χερσονήσου δεν αιφνιδίασαν. Οπως δεν ξάφνιασε η διαστρεβλωτική κατάληξη πως «η Αμερική και ο κόσμος δεν εκβιάζονται» από τα πυρηνικά σχέδια της Πιονγιάνγκ... Επιπλέον, ελάχιστοι πείστηκαν ακούγοντας τον Τζ. Ου. Μπους να διαβεβαιώνει πως η κυβέρνησή του τάχα ζητεί ειρηνική επίλυση της κρίσης «συνεργαζόμενες με όλες τις χώρες της περιοχής, Νότια Κορέα, Ιαπωνία, Κίνα και Ρωσία»... Γιατί, άλλωστε εάν επιθυμούσε κάτι τέτοιο θα επέλεγε τις άμεσες διαπραγματεύσεις με την Πιονγιάνγκ, η οποία ποτέ δεν τις αρνήθηκε...

Ομως, η προσπάθεια του Λευκού Οίκου να διεθνοποιήσει την αντιπαράθεσή της με την Πιονγιάνγκ δεν είναι παρά μέρος του σχεδίου προλείανσης του εδάφους για την πραγματοποίηση επεμβατικών σχεδίων, σε μία περίοδο που αρκετοί από τους λαούς της περιοχής αντιδρούν -κινητοποιούμενοι- τόσο για τους πολέμους που δημιουργούν ή ετοιμάζονται να εξαπολύσουν οι ΗΠΑ σε Αφγανιστάν, Ιράκ κλπ, όσο και για την εγκληματική δράση των αμερικανικών στρατευμάτων στις χώρες τους (Νότια Κορέα, Ιαπωνία). Γι' αυτό και όπως φαίνεται η προθυμία και η σπουδή της νοτιοκορεατικής κυβέρνησης να προσφέρει υπηρεσίες σ' αυτή τη στρατηγική της Ουάσιγκτον, υποστηρίζοντας έστω και έμμεσα την επίλυση της κρίσης εν μέσω των διαβόητων «πολυμερών διαπραγματεύσεων» που τόσο επιζητούν οι ΗΠΑ, προσέκρουσε στην έστω και διακριτική - μεσούντων των προσπαθειών διακορεατικής συμφιλίωσης...- αντίδραση της Πιονγιάνγκ. Κάτι που διαφάνηκε χτες με την επιστροφή των δύο Νοτιοκορεατών προεδρικών απεσταλμένων στη Σεούλ από την Πιονγιάνγκ και την αποτυχία ενός εξ αυτών (Λιμ Ντονγκ γον) να συναντηθεί τελικώς προχτές με το Βορειοκορεάτη ηγέτη, Κιμ Γιονγκ Β (επειδή, κατά την επίσημη εκδοχή της Πιονγιάνγκ, ο Κιμ «ήταν εκτός πρωτεύουσας»)... Ο Λιμ Ντονγκ γον μιλώντας σε δημοσιογράφους στη Σεούλ απέκλεισε κατηγορηματικώς οποιαδήποτε επίλυση της κρίσης σε σύντομο χρονικό διάστημα, κάνοντας λόγο για μία «μακρόχρονη διαδικασία». Επιπροσθέτως, νοτιοκορεατικά κρατικά μέσα ενημέρωσης αναφερόμενα στην προχτεσινή συνάντηση του Λιμ με τον Κιμ Γιονγκ Σουν (ανώτατο στέλεχος της βορειοκορεατικής κυβέρνησης) μετέδωσαν την κατηγορηματική δήλωση του τελευταίου, πως το πυρηνικό ζήτημα «μπορεί να λυθεί μόνον με απ' ευθείας συνομιλίες μεταξύ Πιονγιάνγκ και Ουάσιγκτον»...