Ενα ακόμα εργαλείο για τη χειραγώγηση τόσο των μαθητών όσο και των εκπαιδευτικών χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να εφαρμόσει την αντιλαϊκή πολιτική. Πρόκειται, για τον «εσωτερικό κανονισμό» για την «καλύτερη λειτουργία» των σχολείων, με τον οποίο ανοίγει ο δρόμος για την αστυνόμευση της συμπεριφοράς των μαθητών. Αποτελεί συγχρόνως πράξη στήριξης της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής του και κατάπνιξης των αντιδράσεων που η πολιτική αυτή προκαλεί.

Μπορεί για το υπουργείο Παιδείας αυτό να είναι ένα «κείμενο διαλόγου» - όπως το έχει βαφτίσει και το παρουσίασε το καλοκαίρι - στην πραγματικότητα όμως έχει προωθηθεί στα σχολεία. Οι διευθυντές των σχολικών μονάδων - στους οποίους το υπουργείο τούς έχει αναθέσει ηγετικό ρόλο - έχουν συντάξει ανάλογα κείμενα με κανόνες, όρους, απαγορεύσεις. Και όλα αυτά μοιράζοντας απλόχερα ποινές και καθήκοντα, συμπληρώνοντας το αυταρχικό σκηνικό ποινικοποίησης των μαθητικών αγώνων.

Στόχος είναι να μπορέσουν να «εκπαιδεύσουν» τους νέους, σύμφωνα με τις επιθυμίες των κοινωνικά ισχυρών και η συνεχής συμμόρφωση με τους κανόνες που αυτοί θα ορίζουν.

Αυτό το σχέδιο κανονισμού λειτουργίας των σχολείων κινείται στην ίδια λογική με την «αξιολόγηση». Προβάλλοντας προσχηματικά θέματα όπως το κάπνισμα, τα κινητά, την εμφάνιση των μαθητών κ.ά., κοπτόμενο για την «ευταξία» και «ευπρέπεια», δημιουργεί ένα αυταρχικό πλέγμα μέσα στα σχολεία. Αυτό προκύπτει και μέσα απ' αυτό το «κείμενο διαλόγου» στο οποίο ξεκάθαρα διατυμπανίζει ότι η «σχολική πειθαρχία αποκτά δημοκρατικό περιεχόμενο» και ότι η «κατασταλτική αντιμετώπιση δεν αποκλείεται ως παιδαγωγικό μέτρο».

Από την αρχή της σχολικής χρονιάς σε αρκετά σχολεία μοιράστηκαν στους μαθητές και διακοσμούν τις αίθουσες των σχολείων οι εσωτερικοί κανονισμοί, τους οποίους συνέταξε η εκάστοτε διεύθυνση των σχολείων. Σ' αυτούς αναφέρονται πώς πρέπει να ντύνονται οι μαθητές, δηλαδή «κόσμια», να βρίσκονται στο σχολείο την ώρα της προσευχής, και ένα σωρό πράγματα τα οποία απαγορεύονται (κάπνισμα, κινητά, φαγητό στην τάξη, αργοπορία κτλ.).

Πέρα από αυτά όμως, με τον εσωτερικό αυτό κανονισμό θίγονται και επηρεάζονται απ' αυτόν και τα μαθητικά συμβούλια, γιατί τους περιορίζει το δικαίωμα στο να έχουν λόγο.

Για όλα αυτά παραθέτουμε αποσπάσματα από εσωτερικούς κανονισμούς που έχουμε συγκεντρώσει: Στο σχολικό κανονισμό που έχει μοιραστεί στους μαθητές του 1ου ΕΛ Περάματος στον πρόλογο αναφέρεται ότι σκοπός του κανονισμού είναι «η εξασφάλιση της εύρυθμης και ομαλής λειτουργίας του Σχολείου μας, η οποία κρίνεται απαραίτητη για μια ουσιαστική και αποδοτική τέλεση του έργου μας».

Στον κανονισμό του ΤΕΕ Αναβρύτων αναφέρεται ότι «οι μαθητές θα πρέπει να γνωρίζουν απαραίτητα την πρωινή προσευχή και να την απαγγέλλουν εκ περιτροπής, εκτός εάν αποδεδειγμένα ανήκουν σε ξένο δόγμα». Σ' αυτόν του 1ου Γυμνασίου Πετρούπολης τονίζεται ότι «η αυθάδεια και η άσχημη συμπεριφορά θεωρούνται πράξεις κολάσιμες (!)».

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση ενδεικτικά είναι τα λόγια του υπουργού Παιδείας Π. Ευθυμίου, απαντώντας σε σχετική Επίκαιρη Ερώτηση, στις αρχές του Νοέμβρη του 2002, που έφερε στη Βουλή ο βουλευτής του ΚΚΕ Δ. Τσιόγκας. Ο Π. Ευθυμίου επέμεινε ότι δεν υπάρχει κανένας σχολικός κανονισμός, αλλά ένα απλό σχέδιο διαλόγου που θα συζητηθεί με όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς. Είπε, δε, ότι δεν υπάρχει κανένας αυταρχισμός στα σχολεία, αλλά αυτά λειτουργούν με «δημοκρατικούς κανόνες». Δεν παρέλειψε, δε, να επιτεθεί κατά του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ισχυριζόμενος ότι «κατασκευάζει φαντάσματα» για να προκαλέσει κινητοποιήσεις.

Ομως, η πραγματικότητα δείχνει άλλα πράγματα. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε περιστατικό που συνέβη σε γυμνάσιο της Λάρισας, όπου ο διευθυντής απέβαλε δέκα μαθητές χωρίς τη γνώμη του συλλόγου καθηγητών. Για την πράξη του αυτή ο διευθυντής τόνισε ότι αυτή η διαδικασία γίνεται κατ' εφαρμογήν του νέου κανονισμού για τον έλεγχο της συμπεριφοράς των μαθητών. Στο 1ο και 2ο ΤΕΕ Αρτας επίσης, όπως κατήγγειλαν οι μαθητές, ο διευθυντής μέσω οδηγιών σε εκπαιδευτικούς απείλησε με χρηματικά πρόστιμα, στην περίπτωση μη τήρησης του κανονισμού λειτουργίας (κανόνων ευπρέπειας) από τους μαθητές.