Μια αποκαλυπτική ακτινογραφία της κατάστασης που επικρατεί σε όλα τα επίπεδα στον «Ευαγγελισμό» έκαναν η Ενιαία Συνδικαλιστική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΣΑΚ) και η Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση Γιατρών στο νοσοκομείο, για την περίοδο 1997-2002. Το βασικό χαρακτηριστικό της προσέγγισης είναι ότι ενώ το προσωπικό παρέμεινε και αύξησε όλους τους δείκτες στην προσφορά υπηρεσιών από 8-85%, την ίδια περίοδο οι ονομαστικές αυξήσεις των μισθών ήταν μόλις 12%. Αν υπολογιστούν ο πληθωρισμός και οι αυξήσεις των κρατήσεων, τότε προκύπτει ουσιαστική μείωση των πραγματικών μισθών των εργαζομένων.

«Τα στοιχεία αυτά δείχνουν την άγρια εκμετάλλευση του προσωπικού του νοσοκομείου μας από το ίδιο το κράτος για λογαριασμό του κεφαλαίου, όπως συμβαίνει και σε άλλους δημόσιους οργανισμούς» υπογραμμίζουν η ΕΣΑΚ και η Πανεπιστημονική και τονίζουν: «Ακόμα κι αν ακολουθούσαμε τη λογική "σύνδεσης μισθού - παραγωγικότητας" - την οποία δεν αποδεχόμαστε - που προτείνουν η κυβέρνηση και η ΑΔΕΔΥ τότε θα έπρεπε να πάρουμε τώρα αυξήσεις 30%, για να καλύψουμε τις μέχρι τώρα απώλειες».

Η κυβέρνηση εντείνει αυτή την πολιτική όχι μόνο σε βάρος των εργαζομένων και των γιατρών αλλά και σε βάρος των ασθενών με την εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών και την εκχώρηση τομέων στους ιδιώτες. Εκτός από τα ιδιωτικά ιατρεία τα απογεύματα, τρανταχτά παραδείγματα ιδιωτικοποίησης στον «Ευαγγελισμό» είναι οι περιπτώσεις των ιδιωτικών συνεργείων καθαριότητας και φύλαξης, σημειώνουν η ΕΣΑΚ και η Πανεπιστημονική υπογραμμίζοντας: «Το ποσό που πληρώνει η κυβέρνηση στους εργολάβους είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που θα πλήρωνε σε μόνιμους υπαλλήλους. Ταυτόχρονα κάποιοι άλλοι εργολάβοι έχουν γίνει "μόνιμοι" στα έργα που εκτελούνται και συνεχίζουν... Αλλα "σκαστά" παραδείγματα εύνοιας στην επιχειρηματική δραστηριότητα, που δε φαίνονται άμεσα, είναι ότι από την έλλειψη μαγνητικού τομογράφου, 2ου αξονικού, μηχανημάτων ηλεκτροφυσιολογίας, έλλειψης 2ης καρδιοχειρουργικής τράπεζας, χάνει το Δημόσιο πάνω από 3 δισ. δρχ. το χρόνο, αφού είτε οι ασθενείς, είτε τα ασφαλιστικά ταμεία τους, πληρώνουν στις ιδιωτικές επιχειρήσεις υγείας».

«Ολοι αυτοί οι δείκτες εξαθλίωσης και εντατικοποίησης δεν ενδιαφέρουν ούτε το μάνατζερ, ούτε τους Επιθεωρητές Υγείας που στέλνει η κυβέρνηση στα νοσοκομεία. Γι' αυτούς οι μόνοι δείκτες, είναι η αύξηση των εσόδων από τους ασθενείς, η μείωση του κόστους νοσηλείας με τη μείωση των μισθών και η αύξηση των δεικτών... αυταρχισμού (όπως η κλήση των ΜΑΤ στο νοσοκομείο, οι αυθαίρετες μετακινήσεις, η καταπιεστική διοίκηση κλπ.)» σημειώνουν η ΕΣΑΚ και η Πανεπιστημονική και τονίζουν: «Οι ευφυείς κυβερνητικοί παράγοντες και οι σύμμαχοί τους (πολιτικοί, συνδικαλιστικοί, οικονομικοί) υλοποιούν πλήρως τη βάρβαρη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης: Μείωση δαπανών, τρομοκράτηση εργαζομένων, εντατικοποίηση, για τη γρηγορότερη εξαθλίωση της όποιας Δημόσιας και Δωρεάν Υγείας και την εμπορευματοποίηση μέρους ή όλων των υπηρεσιών Υγείας».

Τα στοιχεία αφορούν στην πενταετία 1997-2002 και με ορισμένες ελλείψεις αποτυπώνονται στους Πίνακες 1 και 2.

Εκτός από τα στοιχεία των Πινάκων υπάρχουν και οι εξής παρατηρήσεις:

• Εκτιμάται ότι ο συνολικός αριθμός εξεταζομένων στα επείγοντα, τα τακτικά, τα εργαστήρια, τους ορόφους κλπ. ξεπερνά τις 500.000!!! το χρόνο. «Αυτό σημαίνει ότι μόνο η ανάπτυξη των Κέντρων Υγείας Αστικού Τύπου θα ανακουφίσει τα νοσοκομεία. Αλλιώς, η χωρίς αυστηρές προϋποθέσεις καθημερινή λειτουργία των Τμημάτων Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) θα επιδεινώσει την κατάσταση».
• Η πτωτική τάση του μέσου όρου νοσηλείας οφείλεται εκτός από την πλήρη εντατικοποίηση και στα εργαστήρια που διπλασίασαν τον όγκο δουλιάς.
• Η αύξηση των χειρουργικών επεμβάσεων είναι πλασματική. Η πραγματική είναι περίπου 20% (Το 1997 ήταν εκτός λειτουργίας δύο χειρουργεία).
• Η πληρότητα 90% για όλες τις μέρες του χρόνου σημαίνει ότι για μακρές περιόδους η πληρότητα είναι μεγαλύτερη του 120% (λόγω ράντζων, εντατικοποίησης κλπ).
• Για να επιτευχθεί η απαιτούμενη διεθνώς αναλογία μόνο στις μονάδες (4 νοσηλευτές ανά κλίνη) πρέπει να προσληφθούν 100 ακόμα μόνιμοι υπάλληλοι του νοσηλευτικού κλάδου. Τώρα το προσωπικό εξοντώνεται, χωρίς να πληρώνεται. Ιδια κατάσταση εξόντωσης ισχύει σε όλα σχεδόν τα νοσηλευτικά ιδρύματα, σε πολλά εργαστήρια, στις τραπεζοκόμες, σε πολλούς διοικητικούς, τεχνικούς, στα πλυντήρια, στην αποστείρωση και στα χειρουργεία.

«Αυτή την αντιλαϊκή πολιτική που βιώνουμε και εμείς οι υγειονομικοί και οι ασθενείς, δε χρειαζόμαστε και τόσους αριθμούς για να την εμπεδώσουμε» υπογραμμίζουν η ΕΣΑΚ και η Πανεπιστημονική και απευθύνονται σε αυτούς που τρέφουν ψευδαισθήσεις για την κυβερνητική πολιτική, την πολιτική της ΝΔ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης καθώς και σ' αυτούς που λοιδορούν τους αγώνες και κυρίως σ' αυτούς που αποστασιοποιούνται από τη δράση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος τονίζοντας: «Αν η κατάσταση συνεχιστεί έτσι, μαζί με την εξαθλίωση των υγειονομικών, θα μειωθούν και οι δείκτες υγείας των εργαζομένων συνολικά».

Αφού προβάλλει τις διεκδικήσεις των εργαζομένων που σε γενικές γραμμές κινούνται στο πλαίσιο που παρουσιάστηκε απ' την Αγωνιστική Συσπείρωση των Υγειονομικών στο χτεσινό συμβούλιο της ΠΟΕΔΗΝ, η ΕΣΑΚ και η Πανεπιστημονική τονίζουν: «Λέμε όχι στις ιδιωτικοποιήσεις και στην εκχώρηση λειτουργιών ή ολόκληρων υπηρεσιών σε εργολάβους, μεγαλογιατρούς και φαρμακευτικές εταιρίες. Επίσης λέμε όχι στα απογευματινά ιατρεία, και στον αυταρχισμό της Διοίκησης και στην τρομοκράτηση των εργαζομένων».

Και καταλήγουν: «Η απάντηση βρίσκεται στην ανάπτυξη μαζικών ταξικών αγώνων από τους υγειονομικούς και όλη την κοινωνία, όχι μόνο για τη λύση των καθημερινών προβλημάτων αλλά για την ανατροπή συνολικά αυτής της κατάστασης».