Υπάρχουν βιβλία που τα αφήνεις στη μέση και αναρωτιέσαι αν άξιζε τον κόπο να τους διαθέσεις, έστω και τα μισά λεφτά από την πραγματική τους αξία κι ας ανήκουν σε γνωστούς συγγραφείς και μάλιστα από τις «κορυφές» της ελληνικής λογοτεχνίας.

Ξεκίνησα να γράφω αυτά τα λόγια, διαβάζοντας το βιβλίο «Ο αιώνας των λαβυρίνθων» της κυρίας Ρέας Γαλανάκη, λογοτέχνιδας που τιμά τα Ελληνικά Γράμματα. Λογοτέχνιδας που τιμά τη λέξη συγγραφέας.

Ο αιώνας των λαβυρίνθων ταξιδεύει τον αναγνώστη σε ιστορικά γεγονότα που συντάραξαν την Ελλάδα. Δοσμένα έτσι, όπως πρέπει, έτσι που να σε αιχμαλωτίζουν και να θέλεις να μάθεις περισσότερα, έτσι που να λαχταράς να συνεχίσεις την ανάγνωση του βιβλίου. Αυτή νομίζω είναι η επιτυχία ενός βιβλίου και αυτό πρέπει να ενδιαφέρει κάθε συγγραφέα και όχι μόνο το τι χρήματα θα κερδίσει ανάλογα με τις διασυνδέσεις που έχει και αδιαφορώντας αν αξίζει ή όχι το έργο του.

Εδώ, δε σκέφτομαι να κάνω ανάλυση του συγκεκριμένου βιβλίου, αλλά μόνο να ευχαριστήσω την κυρία Γαλανάκη, για τις ώρες που διέθεσε για τη γραφή του, για το σεβασμό της προς τον αναγνώστη, για την αύρα που δίνει σε μας, να αγαπάμε τα καλά βιβλία.