Μήνες τώρα ο αντιπολεμικός πυρετός είχε καταλάβει όλο τον πλανήτη. Τα εκατομμύρια που βγήκαν στους δρόμους στις 15 του Φλεβάρη, αποτέλεσαν το «προληπτικό αντιπολεμικό κίνημα» που εναντιωνόταν στην προοπτική ενός «προληπτικό πολέμου», αφού συνήθως ένας αντιπολεμικός κίνημα ξεπηδά όταν ο πόλεμος αρχίσει και στόχος είναι να τον σταματήσει...

Ομως δε βρισκόμαστε πια στη δεκαετία του '60. Οι διαφορές είναι ποιοτικές αλλά και ποσοτικές πια. Και φάνηκε στην άμεση αντίδραση του πλανήτη την παραμονή της έναρξης του πολέμου. Πρωί για την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και την Ανατολική Ασία, μαθητές, φοιτητές, εργάτες, μανάδες, βετεράνοι ή και θύματα προηγούμενων πολέμων ξεχύθηκαν στους δρόμους.

Στην Ευρώπη ολονυχτίες έξω από τις αμερικανικές πρεσβείες των χωρών, έξω από τα Κοινοβούλια σε κεντρικές πλατείες, με κεριά, τραγούδια, τύμπανα... από την Τουρκία, έως την Πορτογαλία και από το Οσλο έως την Αθήνα και με το ξημέρωμα της επομένης φοιτητές και μαθητές έδωσαν το πρόσταγμα, απεργίες και στάσεις εργασίας οργανώθηκαν, διαδηλώσεις, καθιστικές διαμαρτυρίες, αποκλεισμοί βάσεων, αποκλεισμοί δρόμων, κυβερνητικών κτιρίων, ειδικά στις χώρες που οι κυβερνήσεις τους έχουν αναφανδόν ταχθεί υπέρ του πολέμου, όπως τη Βρετανία, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιταλία.

Στην Αμερική, από το Τορόντο και το Βανκούβερ έως το Σαντιάγο της Χιλής, όλη η ήπειρος ξενύχτησε στους δρόμους.

Επί δύο ημέρες, όλος ο πλανήτης εξακολουθούσε να δονείται από την οργή κατά του πολέμου, κατά των Αμερικανών και Βρετανών. Για δύο ημέρες, Πέμπτη και Παρασκευή, τα συνθήματα που εκφράζουν την αντίθεση στον πόλεμο γίνονταν ολοένα και πιο δυναμικά και όλοι ετοιμάζονταν για το μεγάλο αντιπολεμικό ραντεβού του Σαββάτου.

Στις αραβικές χώρες, η οργή στρέφεται όχι μόνο κατά των Αμερικανών αλλά και των ίδιων των ηγεσιών των αραβικών χωρών, που σιωπούν ή ακόμη και συμμετέχουν. Στην Αίγυπτο οι διαδηλώσεις και τα επεισόδια καθημερινά φαινόμενα πια. Στην Ιορδανία, η ημέρα προσευχής μετατράπηκε σε ημέρα διαμαρτυρίας. Οι διαδηλωτές συγκρούστηκαν με την αστυνομία ενώ κατήγγειλαν τη «σιωπηλή συνεργασία της χώρας τους με τους Αγγλοαμερικανούς» και το γεγονός ότι από το έδαφος τους, στα δυτικά, στα σύνορα με το Ιράκ, εφόρμησαν οι αμερικανικές δυνάμεις. Στην Υεμένη η αστυνομία επιτέθηκε στους χιλιάδες διαδηλωτές, με αποτέλεσμα να υπάρχουν 3 νεκροί από πυροβολισμούς και 35 τραυματίες. Οι πρώτοι νεκροί του άλλου πολέμου, αυτού στους δρόμους που προβάλλει ως το αντίπαλο δέος στη δολοφονική εκστρατεία «σοκ και δέος» των Αμερικανών και των Βρετανών που σπέρνουν το θάνατο στη γη του Ιράκ...

Ομως το μεγαλύτερο ποτάμι οργής για τον πόλεμο εναντίον του Ιράκ, είναι στις ίδιες τις ΗΠΑ.

Η πόλη του Σαν Φρανσίσκο στο πόδι. Διαδηλωτές παντού. Το οικονομικό κέντρο καθημερινά αποκλεισμένο. Μόνο την Πέμπτη η αστυνομία προκειμένου να αντιμετωπίσει το απίστευτο και μαχητικό κύμα των διαδηλωτών συνέλαβε, σύμφωνα με το «Associated Press», 1.400 διαδηλωτές από όλες τις κινητοποιήσεις, τις περισσότερες σε μια ημέρα στην πόλη εδώ και 22 χρόνια.

«Αν αυτό συνέβαινε σε κάθε πόλη των ΗΠΑ, θα έπρεπε να κηρύξουν στρατιωτικό νόμο ή να σταματήσουν τον πόλεμο», δήλωσε φοιτητής του Μπέρκλεϊ, ο οποίος αλυσοδέθηκε μαζί με άλλους 16 διαδηλωτές σε κεντρικό δρόμο του Σαν Φρανσίσκο.

Στη Νέα Υόρκη, η οργάνωση «Οικογένειες των Θυμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου για ένα Ειρηνικό Αύριο», καταδίκασε τον «παράνομο και ανήθικο πόλεμο των ΗΠΑ», οι διαδηλωτές κατακλείουν την Τάιμ Σκουέαρ, κλείνουν το Μπρόντγουεϊ, τους δρόμους, τα πάρκα της πόλης. Οι συμπλοκές δε λείπουν ούτε εδώ. Οι εικόνες είναι ενδεικτικές... Εφιππη αστυνομία επιτίθεται με μανία κατά των διαδηλωτών, τους χτυπά, τους ποδοπατά. Τίποτα δεν αναχαιτίζει όμως το αντιπολεμικό κίνημα και χτες αναμενόταν να πραγματοποιηθεί, σύμφωνα με την αστυνομία, ίσως μία από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις στην ιστορία των ΗΠΑ.

Μεγάλες σε όγκο διαδηλώσεις αλλά και εκατοντάδες συλλήψεις φυσικά στην πρωτεύουσα Ουάσιγκτον, στο Πίτσμπουργκ, στο Σικάγο, στο Λος Αντζελες, στη Βαλτιμόρη στο Πόρτλαντ, στο Σιάτλ κ.ά.

Ενα πρωτοφανές για την Τουρκία (τουλάχιστον μετά από το πραξικόπημα του '80) λαϊκό αντιπολεμικό κι αντιιμπεριαλιστικό κίνημα συνεχίζει, για μήνες, τις μαχητικές του διαδηλώσεις κατά του πολέμου, οι οποίες συνέβαλαν στην «ανταρσία» 90-100 βουλευτών που ακύρωσε, στην πράξη - εκτός απροόπτου - τη χρήση του τουρκικού εδάφους για εισβολή στο Βόρειο Ιράκ, αν και τελικά οι στρατηγοί και ο Ερντογάν, υπό τις ασφυκτικές πιέσεις των ΗΠΑ, πέρασαν την άδεια χρήσης τουρκικών αεροδιαδρόμων την Παρασκευή, όταν διαπράχθηκαν οι μαζικοί βομβαρδισμοί του Ιράκ, και διαπραγματεύονταν την εισβολή στον κουρδικό θύλακα για να «εξαλείψουν» το ενδεχόμενο δημιουργίας κουρδικού κράτους. Το σύνολο της Αριστεράς, το ΚΚ Τουρκίας, το ΕΜΕΡ, το HADEP και το SDP, αλλά και το ODP και άλλες (εκτός νόμου) οργανώσεις, ακόμη και κεντρώα κόμματα, και πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις, πρωταγωνιστούν στις διαδηλώσεις που (και) αυτή τη βδομάδα ήταν μαζικότατες. Στην Κωνσταντινούπολη, ακόμη και στην πλατεία Τάξιμ όπου οι διαδηλώσεις απαγορεύονται διά ροπάλου, οι διαδηλωτές βροντοφώναζαν καθημερινά τις τελευταίες ημέρες «όχι στον πόλεμο». Στην Αγκυρα δεκάδες χιλιάδες διαδήλωσαν στη Βουλή και πάλι, ενώ συγκεντρώθηκαν και έξω από κτίριο όπου ο απεσταλμένος του Μπους, ο Ζαλμάι Χαλιλζάντ, διαπραγματευόταν με Κούρδους, Τουρκμένους, Σιίτες και άλλους το διαμοιρασμό των ιματίων του μεταπολεμικού Ιράκ, ή όσου έχει μείνει όρθιο. Αξιοσημείωτες ήταν οι διαδηλώσεις στο λιμάνι της Αλεξανδρέττας (Ισκέντερουν) όπου ως και την τελευταία στιγμή οι Αμερικανοί επιχειρούσαν να προωθήσουν πολεμικό υλικό - η αστυνομία συνέλαβε εκεί δεκάδες μέλη του ΚΚ Τουρκίας.