«Μπόι δυο πήχες / κόψη κακή / γένια με τρίχες / εδώ κι εκεί / Δυο μάτια μαύρα / χωρίς κακία, / γεμάτα λάβρα / μα και βλακεία / Πηγάδι στόμα / μαλλιά χυτά / γεμίζεις στρώμα / μόνο με αυτά / Κούτελο θείο, / λίγο πλατύ, / τρανό σημείο / του ποιητή.

/ Μακρύ ρουθούνι, / πλατύ σχιστό, κι ένα πιγούνι, / σαν το Χριστό. / Μούρη αγρία / και ζαρωμένη, / χλομή και κρύα / σαν πεθαμένη / Χρώμα κανένα / δεν της ταιριάζει / και ολοένα / βαφή αλλάζει. / Δόντια φαφούτη / όλο σχισμάδες / ύφος τσιφούτη / για μαστραπάδες /

Ο σατιρικός ποιητής Γεώργιος Σουρής γεννήθηκε στη Σύρο το 1853 και πέθανε στην Αθήνα το 1919. Το τεράστιο σε όγκο έργο του αγαπήθηκε από τους συγχρόνους του αλλά και από τους μεταγενέστερους. Με την πηγαία και ανεξάντλητη έμπνευσή του διακωμωδούσε τα τρωτά της κοινωνίας, της πολιτικής, της θρησκείας, του θρόνου αλλά και τις αδυναμίες των Ελλήνων. Το 1886 παρασημοφορήθηκε από τον πρωθυπουργό Χαρίλαο Τρικούπη και το 1906 προτάθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Το 1915 τιμήθηκε με το Μετάλλιο Γραμμάτων και Τεχνών.