Ο Ζερόμ Λεντόν, o «άνθρωπος βιβλίο» όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του, ο ανυπότακτος εκδότης των «Edition de Minuit» του οποίου η «φυγή» του τον Απρίλη του 2001, προκάλεσε τη θλίψη της γαλλικής διανόησης, ήταν ελάχιστα γνωστός στη χώρα μας. Παράδειγμα η γράφουσα, η οποία θαύμαζε τις εκδόσεις «Minuit», αλλά αγνοούσε την «ψυχή» τους. Τώρα όμως, με αφορμή ένα μικρό κομψό βιβλίο που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Πόλις», γραμμένο με τρυφερότητα και χιούμορ από τον εξαιρετικό συγγραφέα Ζαν Εσενόζ («Οι Ψηλές ξανθιές»), όχι μόνο έμαθε πολλά για αυτή την αντισυμβατική προσωπικότητα, που αγωνίστηκε για την ποιότητα των εκδοτικών του επιλογών και δε διαπραγματεύτηκε ποτέ με τη λογοκρισία και την αποικιοκρατία, αλλά πια έχει την εντύπωση ότι τον γνώρισε. Γι' αυτό και λυπήθηκε πολύ για το θάνατό του, ετεροχρονισμένα βέβαια, αφού η γνωριμία της με τον Λεντόν έγινε μετά το θάνατο του τελευταίου. Ο σημαντικός και βραβευμένος Γάλλος συγγραφέας Ζαν Εσενόζ, μιλά για τον ιδιόρρυθμο εκδότη του σε χρόνο ενεστώτα, με πολλή αγάπη, θαυμασμό και σεβασμό. Δεν τον αγιοποιεί, αντιθέτως μάλιστα, απλώς τον εξηγεί και τον περιγράφει χωρίς να ωραιοποιεί τη σχέση τους. Σχέση συγγραφέα - εκδότη, σχέση δυνατή, δύσκολη όμως. Πολλή δύσκολη. Ιδίως, όταν ο εκδότης, που δεν ενδιαφέρεται για το κέρδος, προσπαθεί συνεχώς να κάνει ένα είδος μετάγγισης «αιματηρών αξιών» στο συγγραφέα του. Δυο γενιές, δυο σεμνές προσωπικότητες, δυο διαφορετικοί χαρακτήρες σε μια συναρπαστική διαδρομή είκοσι χρόνων. Αξίζει να το διαβάσετε.