Κι αν δεν είναι έτσι, γιατί αποφεύγει ο καίσαρας και οι λεγεωνάριοί του να μας πουν την Αλήθεια; Γιατί δεν αποφασίζουν να βγουν σε ένα από τα «παράθυρα» που διαθέτουν και να μας περιγράψουν με λεπτομέρειες τι ακριβώς σημαίνει η ΟΝΕ; Να μας εκτιμήσουν πόσο στοίχισε σε δραχμές και σε αίμα η «είσοδός» μας και πόσο θα στοιχίσει η παραμονή μας μέσα στα σκοτεινά μονοπάτια της. Κι αυτή η σιωπή, βέβαια, δε σημαίνει αμέλεια, ούτε αδιαφορία. Σημαίνει σκόπιμη αποσιώπηση, σημαίνει μιας περίεργης μορφής παραχάραξη. Σημαίνει ακόμα το περίτεχνο στήσιμο μιας παγίδας όπου σε λίγο θα βρεθούμε όλοι μαζί, αναζητώντας τρόπο για να απομακρυνθούμε από την απειλητική «κινούμενη άμμο». Και όπως ξέρετε κανείς δεν τα κατάφερε με αυτήν, την απομάκρυνση. Θα μείνουμε, λοιπόν, εκεί να αδειάζουμε τα δάκρυα της ανεργίας, της αμορφωσιάς και της πολεμικής απειλής, του οικονομικού χάους και της ευρωπαϊκής φτώχειας μέσα στα δακρυδόχα αγγεία που έχουν ήδη ετοιμάσει οι ένοχοι.

Κι όμως μ' αυτό το όπλο η κυβέρνηση «κατεβαίνει» στις εκλογές. Κατεβαίνει βέβαια ακροπατώντας, γιατί αν ξυπνήσει ο Ελληνας ψηφοφόρος και αντιληφθεί το σάβανο που εδώ και καιρό άρχισαν να του προβάρουν, αν αντιληφθεί ακόμα τους λογαριασμούς που του μαγειρεύουν μέσα στις απόκρυφες κουζίνες του αδίστακτου καπιταλισμού, δε θα συμμεριστεί τις χαρές των Ρωμαίων της παρακμής, ούτε θα δεχτεί να στριμωχτεί στις ετοιμόρροπες κερκίδες των προχειροφτιαγμένων σταδίων για να χειροκροτήσει τους αρματοδρόμους, που έτσι κι αλλιώς και στο τέρμα αν φτάσουν, είναι σίγουρο πως η νίκη τους είναι σικέ. Ούτε αποτέλεσμα αγώνα θα είναι ούτε καλής προπόνησης. Μια νίκη πουλημένη είναι, που την τιμή της τη συμφώνησαν πίσω από τις πλάτες των «θεατών».