Πενθεί η ελληνική ποίηση | ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Πενθεί η ελληνική ποίηση

Κηδεύεται σήμερα ο ποιητής Θωμάς Γκόρπας

Ο ποιητής Θωμάς Γκόρπας

«Μεγάλε Δρόμε σπαραγμέ/ παγιδευμένη νιότη ορυχείο κομμένο απ' το φως/ Μεγάλε Δρόμε σπαραγμέ/ σου χαρίσαμε αναστεναγμούς, πουλιά και λόγια τρυφερά/ φλογερά φλογερά την καρδιά μας επί πίνακι».

Η ελληνική ποίηση, η ποίηση που ονειρεύτηκε την επανάσταση και ένα καινούριο, αταξικό κόσμο της ειρήνης, της κοινωνικής ισότητας, δικαιοσύνης και προκοπής, κλαίει από χθες. Κλαίει το χαμό του σπουδαίου, κι όμως ελάχιστα προβλημένου, αν όχι περιθωριοποιημένου από το λογοτεχνικό κατεστημένο, ποιητή Θωμά Γκόρπα. Ενός σεμνού, ιδεολογικά ασυμβίβαστου, «λοξού», όπως θετικά, αλλά και αρνητικά τον χαρακτήριζαν κάποιοι, ο οποίος μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο, υπέκυψε στα 68 του χρόνια και θα ταφεί σήμερα στις 11 π.μ., στο Νεκροταφείο Ζωγράφου.

Τι ήταν και τι πίστευε ο Θωμάς Γκόρπας, το διατύπωσε, καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον, ο ίδιος, σε εκδήλωση που οργάνωσε προς τιμή του τον περασμένο Γενάρη, στη γενέτειρά του το Μεσολόγγι, η Ενωση Αιτωλοακαρνάνων Λογοτεχνών, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Είμαι 500 ετών Μεσολογγίτης και 50 ετών ποιητής (...) Ποτέ δε ζήτησα από κανέναν να με ελεήσει για τη δουλιά μου (...) Η επανάσταση, η αλλαγή στην τέχνη όπως και στη ζωή, έρχεται από τους "λοξούς" Ο Παλαμάς, όπως ο Σολωμός και ο Σεφέρης υπήρξαν άνθρωποι καθώς πρέπει, συντηρητικοί, συμβιβασμένοι. Και άφησαν πολλούς μούλους (...)».

Ιδεολογικά ο Γκόρπας, όπως ο ίδιος έλεγε, ερχόταν από επαναστάτες σαν τον Φεραίο, τον Καραϊσκάκη, τον Βελουχιώτη, τον Μπελογιάννη, τον Πλουμπίδη, τον Λαμπράκη. Ποιητικά ερχόταν από ποιητές σαν τους Κάλβο, τους παραμελημένους Σποντή και Μικρούλη, τους λυρικούς δημοτικιστές Μαλακάση και Φιλύρα, από τον «οδηγητή» Βάρναλη και τον οργισμένο Καρυωτάκη.

Ενας «Σκαρίμπας» της ποίησης, ο Θ. Γκόρπας και στο έργο του και στη ζωή του έλεγε τα πράγματα με το όνομά τους. Απευθυνόμενος στους συμπατριώτες τους που τον τιμούσαν έλεγε: «Λένε για μένα ότι είμαι δύσκολος. Θα θέλατε να είμαι εύκολος; Λένε άλλοι ότι βρίζω. Αυτοί που το λένε είναι φουκαράδες. Δε βρίζω, καταγγέλλω, λέω αλήθειες».

Ο Θωμάς Γκόρπας γεννήθηκε στο Μεσολόγγι, το 1935. Το 1954 έρχεται στην Αθήνα, όπου εργάζεται για ένα διάστημα ως δημοσιογράφος και μετά ως βιβλιοπώλης και επιμελητής εκδόσεων. Στην ποίηση εμφανίστηκε το 1957, με τη συλλογή «Σπασμένος καιρός», από την οποία αναδύεται η μετεμφυλιακή Ελλάδα. Ακολουθούν άλλες οκτώ συλλογές, μεταξύ των οποίων οι: «Παλιές ειδήσεις», «Πανόραμα», «Στάσεις στο μέλλον», «Τα θεάματα», «Περνάει ο στρατός». Το 1995 κυκλοφορεί το συγκεντρωτικό τόμο «Ποιήματα», ο οποίος περιλαμβάνει τις δημοσιευμένες και ανέκδοτες συλλογές και ποιήματά του. Ο Θ. Γκόρπας κατέλιπε πεζογραφήματα, λαογραφικές μελέτες για τη γενέτειρά του και σενάρια για ντοκιμαντέρ με θέματα την μετεμφυλιακή προλεταριοποίηση της κυνηγημένης και φτωχής αγροτιάς, την εσωτερική της μετανάστευση και το νέο αγώνα της στις πόλεις.