Δευτέρα μεσημέρι σε κάποια καφετερία της Φωκίωνος Νέγρη. Περιμένοντας τον Χρύσανθο Κυριαζή και ξανακοιτώντας τις ερωτήσεις το μάτι πέφτει στην τηλεόραση που δείχνει σκηνές από το έγκλημα στο Ιράκ. Η απορία εύλογη για τη γνώμη που θα έχει ένας διεθνής παίκτης του βόλεϊ, πρωταθλητής Ελλάδας φέτος με τα χρώματα του Ολυμπιακού, για όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο και μοιραία περνάνε σε δεύτερη μοίρα τα αμιγώς αθλητικά θέματα. Λίγη ώρα μετά τη συζήτηση με το διεθνή παίκτη έπαψε να υπάρχει απορία. Η αρχή της συνέντευξης δε θα μπορούσε να είναι αγωνιστική. Ο διεθνής παίκτης μας είχε δείξει ότι ανήκει σε αυτούς που σκέφτονται και δεν υποτάσσονται. Σε αυτούς που ξέρουν να παλεύουν για τα ιδανικά της ζωής. Και αυτό το μήνυμα θέλησε να μεταφέρει μέσω τον λεγομένων του στους δύσκολους καιρούς στους οποίους ζούμε. Μας μίλησε για διαφορετική φωνή που δεν πρέπει να σταματήσει να υπάρχει ποτέ. Για αντίσταση στους δρόμους και όχι μπροστά από την τηλεόραση. Για τη δύναμη του λαού και όχι των λίγων. Και όταν χωρίσαμε νιώσαμε ιδιαίτερα ευχαριστημένοι από τη γνωριμία μας όχι απλώς με έναν πολύ καλό παίκτη, έναν πρωταθλητή, αλλά με έναν άνθρωπο πάνω απ' όλα.

-- Δύσκολοι οι καιροί που ζούμε. Στο Ιράκ παίζεται μια τραγωδία που φέρει την ετικέτα της «ανθρωπιστικής βοήθεια». Το ίδιο έργο συναντήσαμε πέρσι στο Αφγανιστάν, παλιότερα στη Γιουγκοσλαβία, πιο παλιά πάλι στο Ιράκ. Κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί αύριο. Ποια η γνώμη σας για όλα αυτά που συμβαίνουν;

-- «Αυτό που δεν μπορώ να ξέρω εγώ είναι ποιος θα είναι ο επόμενος. Ποια χώρα θα έχει μετά σειρά. Και πολύ φοβάμαι ότι κάποια μέρα θα έρθει και η δική μας σειρά. Δεν υπάρχει λογική σε αυτό που γίνεται. 'Η μάλλον υπάρχει λογική αλλά δεν μπορούν πολλοί να την πιστέψουν. Υπάρχει μια χώρα, κάποιες άλλες δορυφόροι της και προσπαθούν να εδραιώσουν ένα σύστημα, μια πολιτική και ένας κόσμος που προσπαθεί να αντισταθεί. Ισως δύσκολα αλλά πιστεύω ότι αυτοί που αντιστέκονται θα τα καταφέρουν τελικά. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει μια μορφή αντίδρασης, να υπάρχει ο κόσμος που να βγαίνει στους δρόμος και να φωνάζει, αφορά τη ζωή τους το μέλλον τους και πρέπει να σκέφτονται σοβαρά αυτά τα πράγματα. Δεν είναι ωραίο να βλέπεις αυτά να γίνονται από την τηλεόραση και να μην αντιδρούν για πράγματα που αφορούν τη ζωή τους. Πρέπει όλοι να αντιδρούν και να φωνάζουν. Να λένε την άποψή τους. Θα πρέπει να καταλάβει ο λαός ότι αυτός έχει τη δύναμη και όχι κάποιοι που ουσιαστικά αποτελούν τη μειοψηφία».

-- Αθλητισμός ίσον ειρήνη. Οι φωνές διαμαρτυρίας στις εξέδρες των γηπέδων από την πρώτη ημέρα του πολέμου στο Ιράκ έδειξαν μια διαφορετική εικόνα φιλάθλων σε σχέση με ό,τι ξέραμε μέχρι τώρα. Για ναρκομανείς, άτομα που έχουν στόχο τα επεισόδια που βγάζουν τα απωθημένα τους. Παρ' όλα αυτά, αποδείχτηκε ότι στον αθλητισμό δεν υπάρχουν μόνο αυτοί.

-- «Υπάρχουν σίγουρα κάποια άτομα σε κάθε ομάδα σε κάθε άθλημα που δεν έχουν σχέση με τον αθλητισμό. Αυτά τα καταδικάζουν όλοι, αλλά όλοι θα πρέπει να καταλάβουν ότι αυτά τα συντηρούν πολλές φορές οι ομάδες τους για τους δικούς τους σκοπούς. Οπως και ότι οι ευθύνες της πολιτείας είναι μεγάλες. Δεν μπορεί να υπάρχουν τόσα χρόνια οι γνωστοί άγνωστοι και να μην υπάρχει κάποιος που να μπορεί να τους ελέγχει και τελικά να τους βγάλει έξω από τον χώρο του αθλητισμού. Από κει και πέρα, τα υγιή στοιχεία που σκέφτονται λογικά υπάρχουν, για αυτό το λόγο βλέπουμε αυτές τις αντιδράσεις, όχι μόνο στους χώρους του αθλητισμού αλλά και γενικότερα, σε όλο τον κόσμο. Για αυτό βλέπουμε όλους αυτούς που αντιτίθενται στον πόλεμο να βγαίνουν στους δρόμους να φωνάζουν. Και βλέπουμε από μικρά παιδιά μέχρι μεγάλης ηλικίας ανθρώπους να ζητάνε την ειρήνη».

-- Μια ευχή για τον κόσμο

-- «Να μη σταματήσει ποτέ η αντίσταση και ολοένα να δυναμώνει. Οι καιροί είναι δύσκολοι και θα ακολουθήσουν ακόμη χειρότεροι. Η οποιαδήποτε αλλαγή θα υπάρξει μπορεί να υπάρξει μόνο από τη φωνή του κόσμου και την αντίστασή του. Γι' αυτό δεν πρέπει ποτέ να σταματήσει. Και αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν όλοι...».