«Κατέχει όπλα μαζικής καταστροφής, δίνει καταφύγιο σε καταδιωκόμενους Ιρακινούς αξιωματούχους, υποθάλπει την τρομοκρατία». Αυτές είναι οι κατηγορίες, γνωστές και από την περίπτωση του Ιράκ, που εκτοξεύει εναντίον της Συρίας η Ουάσιγκτον, οδηγώντας πολλούς αναλυτές στο συμπέρασμα ότι το στόχαστρο της αμερικανικής στρατιωτικής μηχανής έχει στραφεί προς τη Δαμασκό.

Μέχρι στιγμής, ο Σύρος Πρόεδρος έχει αποφύγει να απαντήσει ο ίδιος. Πριν και κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων, ο Μπάσαρ αλ Ασαντ κατέστησε σαφή τη διαφωνία του στην ανάληψη στρατιωτικής δράσης και στην παραμονή των ξένων δυνάμεων στη χώρα, κάτι που τον κατέστησε εξαιρετικά δημοφιλή στην αραβική κοινή γνώμη. Παράλληλα, οι επιτελείς του υπενθυμίζουν τις, κάθε άλλο, παρά αγαστές σχέσεις του συριακού με το ιρακινό Μπάαθ.

Επίσης, η Δαμασκός προχωρά και σε σειρά διπλωματικών κινήσεων. Υποστηριζόμενη από τις αραβικές χώρες, ακόμη και τις πλέον φιλοαμερικανικές, και από το Κίνημα των Αδεσμεύτων, θα προτείνει στο Συμβούλιο Ασφαλείας να «κηρύξει τη Μέση Ανατολή ζώνη ελεύθερη από όπλα μαζικής καταστροφής», συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ, το οποίο η Δαμασκός, και ο υπόλοιπος αραβικός κόσμος, «βλέπει» πίσω από τις αμερικανικές απειλές.

Η τάχιστη αντίδραση της ισραηλινής ηγεσίας, που έσπευσε να κατηγορήσει και να προειδοποιήσει τη Δαμασκό, επιβεβαίωσαν τις αραβικές εκτιμήσεις και δεν είναι λίγοι εκείνοι που φοβούνται ότι την ένταση θα φροντίσει να οξύνει το Τελ Αβίβ. Μένει να αποδειχθεί αν η συριακή ηγεσία θα πετύχει, σε διπλωματικό επίπεδο, να εκμεταλλευτεί καλύτερα από ό,τι το πρώην ιρακινό καθεστώς τις αντιθέσεις των ισχυρών εντός και εκτός Συμβουλίου Ασφαλείας.