Τετράωρη δουλιά, με απαγόρευση μάλιστα να δουλέψουν παραπάνω, με σύμβαση που δε θα ξεπερνά ποτέ τους 24 μήνες, με δουλέμπορους που θα αναλαμβάνουν επιχορηγούμενα προγράμματα για υπηρεσίες που ανήκουν καθαρά στο δημόσιο και για τις οποίες χρυσοπληρώνουν ήδη αρκετά οι φορολογούμενοι εργάτες.

Αυτό είναι το μέλλον που υπόσχεται σε χιλιάδες εργαζόμενους η κυβέρνηση με νομοσχέδιο που έχει έτοιμο και αφορά στην εφαρμογή της μερικής απασχόλησης στο δημόσιο.

Ταυτόχρονα, δίνει ένα γερό χτύπημα στις συντάξεις καθώς με άλλο νομοσχέδιο τις αποσυνδέει από τους μισθούς. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο το ΠΑΣΟΚ της «κοινωνικής Ευρώπης» απαντά στο αίτημα για συντάξεις που θα καλύπτουν τουλάχιστον το 80% του μισθού.

Συνολικά η κυβέρνηση εμφανίζεται να προετοιμάζει ένα νέο εργασιακό μεσαίωνα για τους εργαζόμενους στο δημόσιο, με στόχο μια πιο αποτελεσματική και ευέλικτη δημόσια διοίκηση για την εξυπηρέτηση των αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου.

Οι ρυθμίσεις για τη μερική απασχόληση και τις συντάξεις, σε συνδυασμό με την επιχειρούμενη σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα μέσω του νέου μισθολογίου - που λέγεται ότι θα εφαρμοστεί το 2004 - και την πολύχρονη πολιτική λιτότητας, είναι ένα μέρος των όσων επιφυλάσσει η κυβέρνηση για τους εργαζόμενους στο δημόσιο και τα οποία εντάσσονται στο αντιδημοσιοϋπαλληλικό σχέδιο «ΠΟΛΙΤΕΙΑ».

Πάντως, σύμφωνα με πληροφορίες του «Ρ», το νομοσχέδιο για την αποσύνδεση των συντάξεων από τους μισθούς έχει ήδη περάσει από το Ελεγκτικό Συνέδριο, όπου έχει κριθεί αντισυνταγματικό.

Το νομοσχέδιο για τη μερική απασχόληση στο δημόσιο επιφυλάσσει τις πλέον άθλιες συνθήκες εργασίας για τους μερικά απασχολούμενος και, ταυτόχρονα, δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να τους χρησιμοποιήσει ως πολιορκητικό κριό για τη συρρίκνωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στο δημόσιο και την προώθηση νέων αντεργατικών και αντιλαϊκών πολιτικών. Με το σύστημα της μερικής απασχόλησης δύο και τρεις άνεργοι θα μοιράζονται μια θέση εργασίας. Θα αποτελούν, δηλαδή, εργαζόμενους δεύτερης κατηγορίας, χωρίς δικαιώματα. Επίσης, οι μερικώς απασχολούμενοι θα κληθούν να προσφέρουν την εργασία τους κυρίως σε κοινωνικές υπηρεσίες, των οποίων τις δαπάνες σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό πληρώνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.

Σύμφωνα με χτεσινό δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ», ο αριθμός των μερικώς απασχολούμενων στο δημόσιο θα φτάσει, «σε πρώτη φάση, σε 50.000 και πλέον άτομα». Ο χρόνος που η κυβέρνηση διοχετεύει αυτές τις πληροφορίες μέσω εξαγγελιών ή μέσω επαναλαμβανόμενων δημοσιευμάτων είναι φανερό ότι εξυπηρετεί και τις τρέχουσες ψηφοθηρικές προεκλογικές προετοιμασίες της.

Στο ίδιο δημοσίευμα επισημαίνεται ότι «η σύμβαση που θα καθορίζει τους όρους μερικής απασχόλησης θα είναι αυτοτελής και μη επιδεχόμενη ερμηνείες ή καλλιέργεια προσδοκιών για μονιμοποιήσεις».

Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, όπως αναφέρεται σε προηγούμενα δημοσιεύματα του Τύπου, η πρόσληψη δε θα γίνεται μέσω ΑΣΕΠ αλλά μέσω «εταιριών» ή μέσω προγραμματικών συμβάσεων. Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την ανάγκη του άνεργου για εργασία διαμορφώνοντας ταπεινωτικούς και εκβιαστικούς, σε βάρος του, όρους, καθιστώντας τον αναλώσιμο αντικείμενο πολλαπλής εκμετάλλευσης. Αλλωστε, όπως καταδεικνύει η μέχρι τώρα κυβερνητική πρακτική, τα κριτήρια της πρόσληψης θα κινούνται στη λογική της ημετεροκρατίας και των ρουσφετολογικών πελατειακών σχέσεων με αντάλλαγμα την ψήφο των εργαζομένων και την υποταγή τους στην κυβερνητική πολιτική. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα κι αυτοί οι προσχηματικοί διαγωνισμοί για το δημόσιο επί της ουσίας καταργούνται αφού την κάθε πρόσληψη θα την κάνει «κοιτάζοντας στα δόντια» τους ανέργους η εκάστοτε ιδιωτική εταιρία (πρόκειται για τους σύγχρονους δουλέμπορους) που αναλαμβάνει κάποιο από τα προγράμματα του δημοσίου.

Μέσω της μερικής απασχόλησης θα υπάρχει μια διαρκής ανακύκλωση εργαζομένων και ανέργων. Η κυβέρνηση θα εμφανίζει μια πλασματική μείωση της ανεργίας και, ταυτόχρονα, επιχειρεί να αμβλύνει τις οξυμένες κοινωνικές αντιδράσεις, μετατρέποντας τους άνεργους, μαζί και τους εργαζόμενους, σε ημιάνεργους που θα φυτοζωούν.

Οι μερικώς απασχολούμενοι θα χρησιμοποιούνται και ως απεργοσπαστικός μηχανισμός, θα γίνουν το όχημα για να ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες της γενίκευσης των ιδιωτικοποιήσεων στο δημόσιο καθώς και της σύνδεσης του μισθού με τη λεγόμενη παραγωγικότητα-αξιολόγηση-χειραγώγηση των δημοσίων υπαλλήλων. Επίσης, θα αποτελέσουν το Δούρειο Ιππο για τη χαριστική βολή κατά της κατακτημένης με αγώνες μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, αφού η κάθε θέση μονίμου υπαλλήλου που θα κενώνεται θα μπαίνει στη λίστα των μερικώς απασχολούμενων.

Με το δεύτερο νομοσχέδιο προωθείται η αποσύνδεση των συντάξεων από το μισθό και, ταυτόχρονα, αποθεώνεται η κυβερνητική αυθαιρεσία σε βάρος των συνταξιούχων, καθώς το ύψος των συντάξεων θα ορίζεται με υπουργικές αποφάσεις. Ετσι, όχι μόνο χτυπιέται παραπέρα το βιοτικό επίπεδο των συνταξιούχων αλλά και η ίδια τους η συνείδηση μέσω των εκβιασμών που θα μπορεί να ασκεί η εκάστοτε κυβέρνηση για την υποκλοπή των ψήφων τους σε προεκλογικές, κύρια, περιόδους.

Η καθήλωση ακόμα και η μείωση των συντάξεων θα εξαναγκάζει τον εργαζόμενο να παραμένει στην ενεργό υπηρεσία μέχρι τα βαθιά γεράματα για να αποφύγει την αυθαιρεσία της κυβέρνησης, και έτσι και με τη «θέλησή» του θα καταργηθεί, ουσιαστικά, το δικαίωμά του στη σύνταξη.

Ολα τα παραπάνω, μαζί με την προωθούμενη σύνδεση του μισθού με τη λεγόμενη παραγωγικότητα-χειραγώγηση των εργαζομένων, τη μη καταβολή καμιάς εισοδηματικής πολιτικής φέτος και των αναδρομικών του οικογενειακού επιδόματος, που αυθαίρετα περιέκοψε για πολλά χρόνια η κυβέρνηση από τον ένα σύζυγο, κάνουν την κατάσταση των εργαζομένων στο δημόσιο αφόρητη.