Στο σταυροδρόμι του καλού τραγουδιού, εκείνου που σκορπά συγκινήσεις και ξυπνά μνήμες, συναντήθηκαν, πριν ένα χρόνο, η Ερωφίλη, ο Νίκος Κουρουπάκης και ο Δημήτρης Υφαντής. Οι πρώτες παραστάσεις των τριών νέων καλλιτεχνών έγιναν αφετηρία μιας κοινής πλέον «διαδρομής», με εμφανίσεις τους σε διάφορες μουσικές σκηνές, όπως ο «Συρμός», το τελευταίο διάστημα. Πριν από αυτό, ο καθένας χωριστά είχε ήδη δώσει το δικό του στίγμα στο τραγούδι με ζωντανές εμφανίσεις και δισκογραφική παρουσία. Η αγάπη τους για την αληθινή μουσική δημιουργία, η κοινή αισθητική τους προσέγγιση και το μεράκι έγιναν τα συστατικά στοιχεία της «χημείας», που τους ένωσε και τους δίνει τα φτερά για καινούρια «ταξίδια».

Στο σημερινό ομιχλώδες μουσικό τοπίο, οι τρεις καλλιτέχνες αντιτάσσουν τραγούδια φωτεινά, που αντλούν από την παραδοσιακή, λαϊκή και σύγχρονη μουσική δημιουργία. Κόντρα στην ευκολία, έχουν στήσει ένα πρόγραμμα με ό,τι περισσότερο αγαπούν: Σαββόπουλος, Ξαρχάκος, Μούτσης, Ξυδάκης, Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Μικρούτσικος, Μαυρουδής, Κραουνάκης, Ζούδιαρης, Ανδρέου, Δημητρίου, Θ. Παπακωνσταντίνου, Γερμανός, αλλά και Simon & Garfunkel, μαζί με κάποια δικά τους κομμάτια κι ένα εξαιρετικό αφιέρωμα σε πολυαγαπημένα παραδοσιακά τραγούδια, εκτελεσμένα με απογειωτικές τριφωνίες. Ξεχωριστή συμβολή στο πρόγραμμα έχουν οι αξιόλογοι μουσικοί που τους συνοδεύουν, οι Σάκης Βαργεμτζίδης (πλήκτρα), Vahan Galstian (πνευστά), Αρης Καραγεωργάκης (κιθάρα), Δημήτρης Εμμανουήλ (κρουστά) και Λευτέρης Κρητικός (μπάσο).

Εχοντας, ήδη, γευτεί τους «καρπούς» του πρώτου χρόνου μελωδικής τους «συγκατοίκησης», ο Νίκος Κουρουπάκης, η Ερωφίλη και ο Δημήτρης Υφαντής μιλούν για τη συνεργασία τους, τις επιλογές και τα σχέδιά τους. «Την πρώτη μας συνεργασία, σαν τρίο την είχαμε πριν από ένα χρόνο», λέει ο Ν. Κουρουπάκης. «Από τότε έχουμε δεθεί και έχουμε δουλέψει πάρα πολύ - κυρίως τις τριφωνίες μας - προκειμένου να βγαίνει μια φρέσκια άποψη σε πολύ δυνατά τραγούδια, που τα έχουμε αγαπήσει ιδιαίτερα. Αυτό που παρουσιάζουμε στο πρόγραμμα είναι ό,τι αγαπάμε. Χαίρομαι πάρα πολύ που υπήρξαν, που υπάρχουν τέτοιοι συνθέτες που έγραψαν τόσο όμορφα τραγούδια, τα οποία μπορούμε εμείς να τα τραγουδάμε και να περνάμε καλά. Είναι ένα πρόγραμμα, που περιλαμβάνει διαφορετικά ακούσματα, από ξενόγλωσσα μέχρι παραδοσιακά. Υπάρχουν κάποια αρμένικα, κάποια αγγλόφωνα και πολλά ελληνικά, που καλύπτουν από το έντεχνο και το λαϊκό μέχρι το δημοτικό τραγούδι. Το μοναδικό κριτήριο επιλογής των τραγουδιών που ερμηνεύουμε είναι να είναι καλό τραγούδι, ανεξάρτητα αν είναι γνωστό ή άγνωστο. Είναι τραγούδια, που έχουν μέσα τους ένα φως. Δεν έχει σημασία, αν μιλάνε για χαρά ή λύπη. Αρκεί να είναι ένα καλό κομμάτι. Εμείς καθόμαστε, το δουλεύουμε, το σμιλεύουμε, το κάνουμε τριφωνία...».

«Εχουμε κατορθώσει - και αυτή είναι η επιτυχία του γκρουπ, που νομίζω ότι έχει δρόμο μεγάλο μπροστά του - να μην παίρνουμε πολύ σοβαρά τον εαυτό μας, αλλά να παίρνουμε πολύ σοβαρά αυτό που κάνουμε», λέει ο Ν. Κουρουπάκης. «Υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε αυτά τα δύο. Ελπίζω να συνεχίσουμε έτσι». Αναφερόμενος στα κυρίαρχα μουσικά ακούσματα της εποχής μας, δηλώνει: «Το γκλάμουρ και το ποπ δεν είναι στοιχεία του Ελληνα. Δεν είμαστε ποπ κουλτούρα εμείς. Γι' αυτό και δεν μπορούμε να γράψουμε ποπ τραγούδια. Ο,τι ποπ τραγούδι γράψουμε, φαίνεται ότι δεν είναι δικό μας. Δεν είναι κομμάτι μας, δεν το κατέχουμε». Ο ίδιος, πάντως, δε διστάζει να κολυμπήσει στα βαθιά νερά της σύνθεσης. Εδώ και λίγο καιρό γράφει τραγούδια, ανάμεσα στα οποία είναι και ένα που περιλαμβάνεται στην πρόσφατη δισκογραφική δουλιά του Παντελή Θαλασσινού. «Είναι μια αγαπημένη μου μελωδία, λέει, που υπάρχει στον τελευταίο δίσκο του Παντελή, ο οποίος μας έχει στηρίξει πολύ. Πίστεψε σε μας και είναι η κρυφή δύναμη πίσω από πολλά πράγματα που κάναμε και θα κάνουμε».

«Ταιριάζουμε πάνω απ' όλα σαν άνθρωποι και μετά σαν συνάδελφοι», λέει ο Δημήτρης Υφαντής, τονίζοντας: «Θα το παλέψουμε με νύχια και με δόντια για να κρατήσουμε αυτή τη συνεργασία. Και αυτό γιατί δεν είμαστε εμπορικοί, με την ευρεία έννοια του όρου. Κάνουμε κάτι που ίσως φαντάζει δύσκολο για τους άλλους, σε μια εποχή που τα πάντα έχουν γίνει εμπόριο. Είναι σαν να είμαστε κι εμείς σε ένα ράφι του σούπερ μάρκετ. Οχι σε αυτά που η φίρμα πληρώνει για να είναι στο ύψος του ματιού, αλλά στα ράφια που είναι χαμηλά. Επομένως, πρέπει και οι άλλοι να μας ψάξουν, αλλά κι εμείς όσο μπορούμε να βγούμε λίγο πιο μπροστά. Θέλει αγώνα. Οσον αφορά στην επιλογή των τραγουδιών, θεωρούμε ότι τα τραγούδια που αρέσουν σε εμάς αρέσουν και στους άλλους. Νομίζουμε ότι μέχρι στιγμής έχει πετύχει και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε. Εχουμε αφαιρέσει όσο το δυνατό γίνεται ερμηνευτικά τραγούδια, από αυτά που συνήθως διαλέγουν κάποιοι συνάδελφοι για να δείξουν τις τραγουδιστικές τους ικανότητες. Προσπαθούμε να δανείσουμε τη φωνή μας στον κόσμο. Παλιά έκανα βυζαντινή μουσική και θυμάμαι ότι ο καθηγητής μας μάς έλεγε πως ένας καλός ψάλτης δεν είναι αυτός που τραγουδάει για τον κόσμο, είναι αυτός που τραγουδάει για το θείο. Ενας καλός ψάλτης δεν πρέπει να τραγουδάει καλά για τους άλλους, αλλά για τον ένα που ακούει. Ενας φιλόσοφος λέει ότι ένας και ο θεός μαζί κάνουν την πλειοψηφία. Επειδή θεωρούμε ότι ο θεός, όπως και αν εκφράζεται, είναι μαζί μας, ένας να είναι από κάτω και πραγματικά να μας ακούει, αρκεί για να είμαστε πλειοψηφία. Συνήθως ο κόσμος βγαίνει, όχι μόνο για να ακούσει μουσική, αλλά και για να συζητήσει. Δυστυχώς, αυτούς τους αφήνουμε με τη συζήτηση μισή. Δεν επιβάλλουμε τίποτα, μόνοι τους το ζητάνε, να κάτσουν να ακούσουν.

Αυτό που κάνουμε, δε θέλουμε να το ορίζουμε χρονικά. Επιθυμούμε να είμαστε μαζί, όσο το δυνατόν περισσότερο. Οχι επειδή η ισχύς εν τη ενώσει, όπως έλεγαν οι αρχαίοι, αλλά επειδή κολλάμε πολύ. Ενα καλό καμαρίνι, λένε οι ηθοποιοί, είναι καλή παράσταση. Κι εμείς έχουμε καλό σπίτι. Είμαστε και φίλοι, βρισκόμαστε και εκτός δουλιάς».

Ν. Κουρουπάκης: «Η μουσική δε θέλει πολλές δαντέλες, δε θέλει πολύ φτιάξιμο. Θέλει να ρέει μόνη της, να βγαίνει αβίαστα. Πιστεύω ότι όταν προσπαθείς να εντυπωσιάσεις καπελώνεις το τραγούδι, είσαι έξω από το τραγούδι, αντί το τραγούδι να είναι μέσα σου. Πιστεύω ότι αν κάνεις το αυτονόητο, χωρίς να προσπαθείς να εντυπωσιάσεις, αυτό περνάει στο κοινό, που κάθεται και ακούει χωρίς να μιλάει. Αυτό δεν το απαιτούμε, τυχαίνει. Νομίζω ότι αν συνεχίσουμε με αυτόν τον τρόπο ο κόσμος θα μας δίνει ευκαιρία να τραγουδάμε γι' αυτόν».

«Μας ένωσε μάλλον η χημεία που έχει να κάνει με τις φωνές και με τους χαρακτήρες», λέει η Ερωφίλη, αναφερόμενη στη συνεργασία που ξεκίνησε «πέρσι το Μάιο για κάποιες παραστάσεις και συνεχίσαμε γιατί μας άρεσε πολύ και νιώσαμε ότι μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα. Νομίζουμε ότι ταιριάζουν πάρα πολύ οι φωνές μας. Ομως, ταιριάξαμε και σαν άνθρωποι. Δεν είχαμε διαφορές και αν είχαμε κάποιες τις λύναμε δημιουργικά. Ετσι, αυτή τη στιγμή, ψάχνουμε όνομα για το γκρουπ. Θέλουμε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε μαζί, να κάνουμε είτε διασκευές είτε καινούρια τραγούδια, δίνοντας παραστάσεις και το καλοκαίρι. Το πρόγραμμα αποτελείται από τραγούδια που αγαπάμε και τα οποία νιώθουμε ότι είναι γνωστά στον κόσμο. Από ωραία τραγούδια που κουβαλάνε μνήμες. Το κριτήριο επιλογής είναι η μουσική και ο λόγος. Προσπαθούμε να αντιδράσουμε στο εφήμερο που καλλιεργείται στην εποχή μας. Νομίζουμε ότι κάνουμε διαφορετικά πράγματα».