Η Ασπασία Παπαδοπεράκη δε διερευνά για πρώτη φορά το γεωμετρημένο υπέδαφος της εικαστικής δημιουργίας. Λ.χ. έχει κάνει ανάλογες μελέτες για έργα της ελληνικής και αιγυπτιακής αρχαιότητας, προσφεύγοντας και σε κείμενα του Πλίνιου και του Βιτρούβιου. Τα δικά της εξάλλου γλυπτά έργα περνούν από μια απόλυτη γεωμετρημένη σχετική διαδικασία. Ηταν, λοιπόν, «φυσικό επόμενο» για την Ασπασία Παπαδοπεράκη να μελετήσει το γεωμετρικό υπέδαφος της ζωγραφικής του Θεοτοκόπουλου. Το μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον που έχει εγείρει διεθνώς το έργο του Ελ Γκρέκο, η αγάπη της για τη γενέτειρά της Κρήτη, που γέννησε τον Ελ Γκρέκο, τα ταξίδια της στην Ισπανία, όπου «μαθήτεψε» στο έργο του Θεοτοκόπουλου, αλλά και τα κείμενα του Παντελή Πρεβελάκη για τον «μυθικό» Θεοτοκόπουλο, την ώθησαν να μελετήσει συστηματικά την εκπληκτική, αόρατη «γεωμετρία» που διέπει τη ζωγραφική του, πιστεύοντας ότι η συνειδητοποίησή της μπορεί να συμβάλει στη σαφέστερη πρόσληψη του έργου του.
Η γλύπτρια άρχισε να μελετά τη «γεωμετρία» του Θεοτοκόπουλου, από το 1990, με αφορμή την έκθεση «Δομήνικος Θεοτοκόπουλος ο Κρης», στο Ηράκλειο Κρήτης. Η Α. Παπαδοπεράκη διαπίστωσε ότι το έργο του Βιτρούβιου «Περί Αρχιτεκτονικής» επηρέασε πολύ το έργο του Θεοτοκόπουλου. Οταν εντοπίστηκε, από τη βυζαντινολόγο Νανώ Χατζηδάκη, η εικόνα του Θεοτοκόπουλου «Το πάθος του Χριστού - Πιετά με αγγέλους», η γλύπτρια άρχισε να μελετά το έργο αυτό σε σχέση και με δυο πολύ γνωστά έργα του, την «Πιετά» και την «Αγία Τριάδα». Με τη μέθοδο των χαράξεων σχεδίασε μια σειρά από «γραφήματα» σε κάθε ένα από τα τρία έργα, δημιουργώντας ένα υλικό για συγκριτική μελέτη και ανάδειξη των συγγενειών τους. Κάθε γράφημά της συνοδεύεται με επεξηγηματικό κείμενό της, παρατηρήσεις και σημειώσεις. Το βιβλίο περιλαμβάνει παρατηρήσεις και σκέψεις της γλύπτριας για το έργο του Θεοτοκόπουλου, καθώς και παράρτημα με τις αντικειμενικές αξίες για τη σύνθεση των έργων του.