Η περίπτωση της «Palco» και οι προειδοποιήσεις του ΣΕΒ για μαζικές απολύσεις απέδειξαν ότι οι αυξανόμενες κρατικές πριμοδοτήσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο, για τη μείωση του «κόστους εργασίας» και, γενικότερα, του κόστους παραγωγής, δεν έλυσαν ούτε το πρόβλημα της ανεργίας, ούτε άλλα μεγάλα προβλήματα της οικονομίας
Δεν πέρασε ούτε μια βδομάδα από την επέτειο της Εργατικής Πρωτομαγιάς του 2003, που γιορτάστηκε στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες του κόσμου με εργατικές συγκεντρώσεις (στις οποίες έγινε αναφορά στις μέχρι τώρα κατακτήσεις των εργαζομένων και προβλήθηκαν οι διεκδικήσεις διάφορων επίκαιρων αιτημάτων τους), όταν στις 5 Μάη έγινε γνωστή η απόφαση της πολυεθνικής εταιρίας «Schiesser Pallas» να κλείσει το εργοστάσιο της «Palco» στην Αθήνα. Χωρίς να «μασά τα λόγια» του, ο εκπρόσωπος του ομίλου της «Schiesser Pallas» κ. Λόθαρ Μπρούχερ, δικαιολόγησε (με συνέντευξή του στην εφημερίδα «Καθημερινή») την αμετάκλητη απόφαση της «Schiesser Pallas», να κλείσει το εργοστάσιό της στην Αθήνα και να πετάξει στο δρόμο 500 εργαζόμενες, με βασικό επιχείρημα ότι το κόστος εργασίας στην Ελλάδα είναι υψηλό και, άρα, περιορίζεται η κερδοφορία της επιχείρησης.
Οι κυνικές δηλώσεις του εκπροσώπου της «Palco», σε συνδυασμό με τις προκλητικές απόψεις της ηγεσίας του ΣΕΒ (ότι μετά το 2004 η ανεργία στην Ελλάδα θα φτάσει το 20%), έφεραν στο προσκήνιο τη χρεοκοπία των πολιτικών, που εφάρμοζαν μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τόσο για τη μείωση της ανεργίας και την αύξηση της απασχόλησης, όσο και για τα άλλα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Την αποτυχία της εφαρμοζόμενης πολιτικής για αντιμετώπιση της ανεργίας και των άλλων προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, επιβεβαίωσε - με το δικό του τρόπο - και ο αρμόδιος υπουργός Οικονομίας, Ν. Χριστοδουλάκης. Ο επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, μιλώντας από το βήμα της ετήσιας γενικής συνέλευσης του ΣΕΒ, έκανε έκκληση στους βιομηχάνους να κάνουν επιτέλους και καμιά επένδυση, για να εισπράξει την επομένη την απάντηση από τον αντιπρόεδρο του ΣΕΒ και υπεύθυνο για τα Εργασιακά, Ν. Αναλυτή, ότι επενδύσεις δε γίνονται με παροτρύνσεις...
Απλά, να θυμίσουμε ότι από τις αρχές της δεκαετίας του '90 οι κυβερνώντες, στα πλαίσια της πολιτικής του «λιγότερου κράτους», άρχισαν να κουτσουρεύουν και τα επιδόματα ή άλλες παροχές που δίνονταν στους ανέργους από τα ταμεία του κράτους, προβάλλοντας το επιχείρημα: «Εμείς αντί για την επιδότηση της ανεργίας επιλέγουμε την επιδότηση των νέων θέσεων εργασίας»! Και στα πλαίσια αυτά, ψήφισαν μια σειρά νόμους και διατάξεις, που ενίσχυαν τα «κίνητρα» - δηλαδή τις κρατικές επιχορηγήσεις και άλλα ποικιλόμορφα προνόμια προς το μεγάλο κεφάλαιο - που δίνονταν από τα ταμεία του κράτους στους μεγαλοεπιχειρηματίες για να κάνουν επενδύσεις και να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας.
Τα αρνητικά για τους εργαζόμενους αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής, που επιδίωκε τη μείωση της ανεργίας και την αύξηση της απασχόλησης με την ενίσχυση των κάθε είδους προνομίων στο μεγάλο κεφάλαιο, φαίνεται και από τα παρακάτω στοιχεία: