Να απαντήσουν με τον αγώνα τους και το συντονισμό της δράσης τους στο μπαράζ των απολύσεων που αναγγέλλουν το κεφάλαιο και οι πολυεθνικές, καλεί τους απολυόμενους, τους ανέργους και όλους τους εργαζόμενους το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο.

Μπροστά στα αλλεπάλληλα «λουκέτα» επιχειρήσεων και εργοστασίων, με την ανεργία να κρέμεται επικίνδυνα πάνω από ολόκληρους κλάδους και αλυσίδες εμπορικών καταστημάτων, αλλά και ομίλους υπηρεσιών, η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ σημαίνει συναγερμό και διοργανώνει σύσκεψη σωματείων, συνδικαλιστών και εργαζομένων από τους χώρους δουλιάς που αντιμετωπίζουν οξυμένο πρόβλημα («Σίσσερ», «Υβόννη», «Γιούλα», «Κρίκας», «Ιππόκαμπος», «Αφοί Αντωνόπουλοι», «Πεταλούδα», «Τριούμφ», ναυτεργάτες).

Η σύσκεψη του ΠΑΜΕ θα γίνει την Παρασκευή 23 του Μάη 2003 στις 11 το πρωί, στην αίθουσα της Ενωσης Λογιστών (Κάνιγγος 27, 5ος όροφος, τηλ. 210-3810.081). Σκοπός της συνάντησης είναι ο συντονισμός όλων των εργαζομένων που άμεσα απειλούνται από την ανεργία και η διεκδίκηση από την κυβέρνηση των δικαιωμάτων τους.

Η όξυνση των απολύσεων δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Δεν είναι ούτε συγκυριακό φαινόμενο, όπως ισχυριζόταν χτες στέλεχος του υπουργείου Εργασίας. Είναι μια μόνιμη πληγή που κακοφορμίζει και τώρα αυτή η πληγή έσπασε. Τώρα, ακριβώς τη στιγμή που χιλιάδες εργάτες βρίσκονται μπροστά στο φάσμα της ανεργίας, τώρα παρά το σοκ, την πίκρα και την οργή τους, πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα. Τώρα, απολυόμενοι, άνεργοι, αλλά και υποψήφιοι άνεργοι, απαιτείται συντονισμένα να δώσουν τον ιερό αγώνα για το δικαίωμα στη δουλιά. Ενας αγώνας, που θα στοχεύει όχι μόνο στις συνέπειες, αλλά και στις αιτίες που μόνιμα και όχι παροδικά γεννούν και αναπαράγουν κατά χιλιάδες ανέργους και απασχολήσιμους.

Και υπό αυτή την έννοια μόνον ένας αγώνας με πολιτικούς όρους, ένας αγώνας που δε θα καταπίνει το «χάπι» για το ύψος των αποζημιώσεων, αλλά με σταθερότητα θα απαιτεί «εδώ και τώρα δουλιά», μπορεί να πετυχαίνει και με τον καλύτερο τρόπο την περιφρούρηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Αποφασιστικά πρέπει να αντιμετωπιστεί και η υπονομευτική τακτική ορισμένων συνδικαλιστικών δυνάμεων που προσανατολίζουν τους απολυμένους στη λογική του «ό,τι περισώσουμε», αλλά και εκείνων των πολιτικών δυνάμεων που επιχειρούν να βγάλουν λάδι την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ. Το ίδιο αποφασιστικά απαιτείται η αντιμετώπιση της εργοδοσίας, που με το μπαράζ των απολύσεων, μαζί με όλα τα άλλα, στοχεύει στην παραπέρα υπονόμευση των εργατικών δικαιωμάτων, εκβιάζει και επιχειρεί να τρομοκρατήσει, για να διαλύσει τις εργασιακές σχέσεις.

Μόλις την τελευταία βδομάδα η ανεργία και ο κίνδυνος της ανεργίας χτύπησε την πόρτα 1.500 περίπου εργαζομένων σε διάφορες επιχειρήσεις. Στις 500 εργάτριες της «Σίσσερ» που η εργοδοσία κοινοποίησε τη μεταφορά της επιχείρησης σε άλλη χώρα. Στους 350 εργάτες της υαλουργίας «Γιούλα» που σταμάτησε την παραγωγική λειτουργία τμήματος του εργοστασίου και «σπρώχνει» σε «οικειοθελείς αποχωρήσεις». Στις 150 εργαζόμενες στην αλυσίδα «Υβόννη» που κήρυξε πτώχευση. Στους 100 περίπου εργαζόμενους στα σούπερ μάρκετ «Αφοί Αντωνόπουλοι». Στους 50 εργάτες της υαλουργίας «Κρίκας» που απειλεί με σταμάτημα της λειτουργίας της. Στους ακόμα 60 της «Αλάκο» που έκλεισε. Στις 19 εργάτριες σε «Πεταλούδα» και «Τριούμφ» που τις απέλυσαν. Στους 350 της «Ιππόκαμπος» που παραμένουν μέσα στις σταματημένες μηχανές. Στους εκατοντάδες ναυτεργάτες που χάνουν καθημερινά τη δουλιά τους αφού η κυβέρνηση μειώνει τις συνθέσεις των πλοίων.