Μπροστά στην, έως τώρα, κατηγορηματική άρνηση της Κίνας και της Ν. Κορέας να συναινέσουν στην επιβολή ενός διεθνούς οικονομικού και εμπορικού εμπάργκο κατά της ΛΔ Κορέας, η Ουάσιγκτον επέλεξε να χαράξει ένα νέο μονοπάτι ιμπεριαλιστικής δράσης, που εξυπηρετεί, έστω και περιορισμένα, το στόχο που θα εξυπηρετούσε και ένα εμπάργκο με τη «βούλα» των Ηνωμένων Εθνών: Τον περιορισμό έως και απαγόρευση της πρόσβασης βορειοκορεατικών σκαφών σε λιμάνια της Αυστραλίας, της Ιαπωνίας και άλλων χωρών της περιοχής, με πρόσχημα το «λαθρεμπόριο βορειοκορεατικών όπλων, ναρκωτικών και πλαστού χρήματος». Λαθρεμπόριο, που υποτίθεται πως διαδραματίζεται στην ευρύτερη περιοχή με τις ευλογίες της βορειοκορεατικής ηγεσίας, για να προσποριστεί, τάχα, η Πιονγιάνγκ κεφάλαια για την επούλωση των ενεργειακών, οικονομικών και άλλων προβλημάτων της...

Αυτόν τον ιδιότυπο ναυτικό περιορισμό εγκαινίασε πρώτη η Αυστραλία, όταν τον περασμένο Απρίλιο εισέβαλε και κατέσχεσε βορειοκορεατικό σκάφος μετά τον, υπό ασαφείς συνθήκες, εντοπισμό ...φορτίου ηρωίνης. Η Ιαπωνία ήταν η επόμενη που πήρε τη σκυτάλη, προβαίνοντας μέσα στις τελευταίες τρεις βδομάδες στη διενέργεια εξονυχιστικών ελέγχων, στην παρεμπόδιση, ή και απαγόρευση απόπλου πέντε βορειοκορεατικών εμπορικών πλοίων και ενός επιβατηγού σκάφους υπό το πρόσχημα των υποψιών «λαθρεμπορίου», που, κατά τον Ιάπωνα υπουργό Δημόσιας Ασφάλειας, «θα πρέπει να παταχθεί με κάθε τρόπο, γιατί αποτελεί ...σοβαρότατο κίνδυνο κατά της ασφάλειας» της χώρας...

Η δαιμονοποίηση της βορειοκορεατικής ηγεσίας από τα επιτελεία των Αμερικανών ιμπεριαλιστών δεν είναι κάτι το καινούριο, μια που έχει ιστορία τουλάχιστον μισού αιώνα. Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει, αυτήν τη φορά, την «εφευρετικότητά» τους, όσον αφορά στο ρεπερτόριο κατηγοριών «δαιμονολογικού στιγματισμού» του «αντιπάλου». Το ρεπερτόριο στην περίπτωση της ΛΔ Κορέας δε χρωματίστηκε με το φάσμα των κατηγοριών που εκτοξεύτηκαν, επί παραδείγματι, έναντι του δήθεν «σφαγέα των Βαλκανίων» Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και αυτό γιατί φαίνεται πως το «ποικιλόμορφο λαθρεμπόριο» προβάλλει σαν «ευδοκιμότερο» μοντέλο δαιμονοποίησης για την περιοχή της ΝΑ Ασίας.

Ομως, οι ΗΠΑ δεν αρκούνται στην πρακτική εφαρμογή της στρατηγικής του άτυπου ναυτικού περιορισμού της ΛΔ Κορέας στο πλαίσιο μεμονωμένης τακτικής σύμμαχων χωρών. Επιθυμούν την - τρόπον τινά - «θεσμική περιφερειακή επισημοποίηση» της ιμπεριαλιστικής πολιτικής τους έναντι της Πιονγιάνγκ, προκειμένου να πετύχουν - εν «ευθέτω χρόνω» - και τη «διεθνή»... Γι' αυτό και στο διάστημα 13-15 τρέχοντος Ιουνίου, οι ΗΠΑ έστησαν δύο φόρουμ συναντήσεων, σε Χαβάη και Ισπανία, με στόχο την εντατικοποίηση του άτυπου ναυτικού περιορισμού - αποκλεισμού της ΛΔ Κορέας.

Στη μεν Χονολουλού, η τριμερής ομάδα συντονισμού και εποπτείας (TCOG) για το Κορεατικό (που συγκροτούν ανώτεροι αξιωματούχοι από ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ν.Κορέα) αποφάσισε να κατηγορήσει (έμμεσα πλην σαφώς) την ηγεσία της ΛΔ Κορέας για υπόθαλψη και προστασία «λαθρεμπόρων όπλων, ναρκωτικών και πλαστού χρήματος» και να προτάξει την πάταξη του «βορειοκορεατικού λαθρεμπορίου» ως άμεση προτεραιότητα. Κατόπιν αυτών, η αναφορά του τελικού ανακοινωθέντος της Χονολουλού στην «επιθυμία» των τριών να βρεθεί «ειρηνική διπλωματική λύση» στο βορειοκορεατικό πυρηνικό ζήτημα, στο πλαίσιο «προσπαθειών και πιέσεων» με χρονικό ορίζοντα «οκτώ μηνών», μοιάζει ρητορική (εάν δεν αντανακλά μόνον τη σώφρονα επιμονή της Σεούλ για λύση διαπραγμάτευσης και όχι όξυνση της έντασης...).

Παράλληλα με τη Χονολουλού, ήρθε και η «πρωτοβουλία της Μαδρίτης». Στην πρωτεύουσα της Ισπανίας, αξιωματούχοι ένδεκα χωρών συμφώνησαν να προτάξουν και αυτοί ως προτεραιότητα την πάταξη του «βορειοκορεατικού λαθρεμπορίου όπλων, ναρκωτικών, πλαστού χρήματος» μέσω εξονυχιστικών ελέγχων, κατάσχεσης ή και προσωρινής απαγόρευσης απόπλου βορειοκορεατικών σκαφών, που προσεγγίζουν λιμάνια των χωρών τους. Την «πρωτοβουλία της Μαδρίτης» προσυπέγραψαν (κατόπιν αμερικανικών πιέσεων ή προτροπών) αξιωματούχοι από Καναδά, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία, Ολλανδία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ισπανία, Αυστραλία και ΗΠΑ. Σε λιτό σχετικό τηλεγράφημα σχετικής ανταπόκρισης του πρακτορείου Ασοσιέιτεντ Πρες, διαβάζουμε πως η πρωτοβουλία της Μαδρίτης συνίσταται επιγραμματικώς στο εξής: Βορειοκορεατικά πλοία, αλλά και αεροσκάφη με υποψίες ή πληροφορίες πως διενεργούν λαθρεμπόριο θα παρεμποδίζονται, θα αναχαιτίζονται, ή «και θα καταρρίπτονται»(!). Οι 11 χώρες που υποστηρίζουν την πρωτοβουλία της Μαδρίτης θα αναλάβουν, παράλληλα, την «εντατική» τήρηση της επιβολής της υπάρχουσας εθνικής και διεθνούς νομολογίας, ενώ θα πιέζουν για τη σκλήρυνση των ελέγχων, με στόχο, τάχα, «...την πάταξη του βορειοκορεατικού λαθρεμπορίου».

Η νέα (;) τακτική της Ουάσιγκτον να πιέσει με το σύστημα μίας άτυπης «τανάλιας» μέτρων εμπορικού, ναυτικού περιορισμού της ΛΔ Κορέας δεν είναι η μόνη νεότερη κίνηση στην ιμπεριαλιστική σκακιέρα. Πρέπει να συνδυαστεί και με την πρόσφατη αναγγελία για τη μεσοπρόθεσμη στρατηγική «μετακίνηση» των αμερικανικών βάσεων απ' το βορρά στο νότιο τμήμα της Νοτίου Κορέας και τον «εκσυγχρονισμό» των επιθετικών δυνατοτήτων των εκεί 37.000 Αμερικανών πεζοναυτών με 11 δισ. δολάρια μέχρι το 2006 (όπως ανήγγειλε στα τέλη Μάη ο Αμερικανός αναπληρωτής υπουργός Αμυνας, Πολ Γούλφοβιτς). Η στρατηγική μετακίνηση της στρατιάς των 37.000 Αμερικανών πεζοναυτών (ως επί το πλείστον...) απ' τη Σεούλ και από περιοχές πλησίον της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης, που βρίσκεται στη μεθόριο με τη ΛΔ Κορέας, εκτιμάται (απ' τους περισσότερους γεωστρατηγικούς αναλυτές, αλλά και απ' τους Κορεάτες αξιωματούχους βορρά και νότου) σαν ένας τουλάχιστον «καθαρός οιωνός» πως εισερχόμαστε σε μία νέα τριετή ή τετραετή περίοδο εφαρμογής των επεμβατικών σχεδίων που θρέφει η Ουάσιγκτον κατά της Πιονγιάνγκ. Ιδιαίτερα δε, όταν, ανεπίσημα πλην καλά πληροφορημένα, κανάλια του Λευκού Οίκου δεν κρύβουν ότι, πλέον, το «τελευταίας εσοδείας» σενάριο επέμβασης κατά της ΛΔ Κορέας αποβλέπει σε μία προέλαση - κατάληψη της πρωτεύουσας, Πιονγιάνγκ, υπό την «προϋπόθεση» πως θα έχει πετύχει μία προηγηθείσα «ταχύτατη επίθεση ακριβείας» κατά του βορειοκορεατικού βαλλιστικού και πυροβολικού οπλοστασίου και του ενεργειακού πυρηνικού συμπλέγματος στο Γιονγκμπιόν...

Ασφαλώς, κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει πότε ακριβώς αυτά τα επεμβατικά σενάρια και υπό ποία μορφή θα υλοποιηθούν. Εντούτοις, υπάρχει έντονη φημολογία για την (εξ Ουάσιγκτον...) πρόκληση ενός θερμού επεισοδίου στην Κορεατική Χερσόνησο κοντά στη λήξη της θητείας του σημερινού Προέδρου των ΗΠΑ (ώστε να τονωθεί για προεκλογικούς ψηφοθηρικούς λόγους το «γόητρο» των Αμερικανών ιμπεριαλιστών) και μίας ευρύτερης («εκκαθαριστικής»;) επεμβατικής επιχείρησης κατά της ΛΔ Κορέας μετά την εξασφάλιση μιας - διόλου απίθανης... - δεύτερης θητείας του Τζ. Ουόκερ Μπους στον προεδρικό θώκο των ΗΠΑ (2004-2008)...

Μπροστά σ' όλα αυτά, η ΛΔ Κορέας καταγγέλλει άοκνα τα ριψοκίνδυνα σχέδια των ιμπεριαλιστών, μην παραλείποντας να επισημάνει παράλληλα τη βούλησή της για την εξεύρεση βιώσιμης ειρηνικής διπλωματικής λύσης, αλλά και τα ακόλουθα δύο τινά: Αφ' ενός, πως δε θα καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια, αλλά θα λάβει κάθε μέτρο νόμιμης άμυνας της χώρας ακόμη και μέσω της προώθησης δημιουργίας (των ανύπαρκτων, όπως εκτιμάται, σήμερα...) πυρηνικών όπλων, για να ελαφρύνει μεσοπρόθεσμα και το κόστος διαρκούς εκπαίδευσης και συντήρησης ενός τεράστιου (άνω του ενός εκατομμυρίου ανδρών!) βορειοκορεατικού στρατού. Αφ' ετέρου, πως τα «προπύργια» του ιμπεριαλισμού που επιβουλεύονται τη ΛΔ Κορέας δεν είναι ριζωμένα μόνον στις ΗΠΑ, αλλά και σε Ιαπωνία και Αυστραλία, γι' αυτό και Τόκιο και Καμπέρα κινδυνεύουν, όπως προειδοποιεί επανειλημμένα η Πιονγιάνγκ, να υποστούν άμεσα τις εφιαλτικές συνέπειες μίας πολλαπλώς επικίνδυνης σύρραξης, όποτε και εάν συμβεί αυτή, τελικώς, στην Κορεατική Χερσόνησο.