Ιδιαίτερα, το κίνημα ειρήνης υποχρεώθηκε να αντιμετωπίσει το ζήτημα με υπεύθυνο, είναι αλήθεια, τρόπο. Η πιο προωθημένη άποψη αντίρρησης στη στρατιωτική θητεία προερχόταν από σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης που πρόβλεπε το δικαίωμα στους λεγόμενους «αντιρρησίες συνείδησης» ακόμη και να απαλλαγούν τελείως από στρατιωτικές υποχρεώσεις που πρόβλεπε το ελληνικό Σύνταγμα με την «υποχρεωτική στρατιωτική θητεία όλων των Ελλήνων».

Οι μόλις δειλά εμφανιζόμενοι Ελληνες «αντιρρησίες συνείδησης» πρόβαλαν μια πιο ήπια θέση που την ονόμασαν «εναλλακτική θητεία» και πρόβλεπε την απαλλαγή τους από την ένοπλη εκπαίδευση και την ένταξή τους σε κοινωνικές εργασίες όπως π.χ. Δήμοι, Κοινωφελή Ιδρύματα κλπ. Σημειωτέον ότι μέχρι τότε οι μόνοι που εμφανίζονταν ανοιχτά κατά της στρατιωτικής θητείας ήταν οι λεγόμενοι «μάρτυρες του Ιεχωβά», με μια θρησκευτικοφανή λογική.

Με βάση τις δυο αυτές παραμέτρους, το κίνημα ειρήνης αρνήθηκε να υποστηρίξει τα λεγόμενα «εναλλακτικά» και κατηγορήθηκε γι' αυτό από περίεργα πρωτοεμφανιζόμενα, επίσης, «εναλλακτικά» πρόσωπα αγνώστου προελεύσεως. Από τότε πέρασαν είκοσι, περίπου, χρόνια μεστά σε γεγονότα που άλλαξαν τον πλανήτη με κορύφωμα την ανατροπή της ΕΣΣΔ και των Λαϊκών Δημοκρατιών.

Η Ελλάδα οδηγήθηκε από τις σοσιαλδημοκρατικές, κυρίως, κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ στην καθολική ιμπεριαλιστική ενεργό ενσωμάτωση. Η ελληνική αστική τάξη προβάλλει τα δικαιώματά της που απορρέουν από το ρόλο της έστω και του ιμπεριαλιστικού κολαούζου, προσδοκώντας μεγάλα οφέλη σε βάρος των γειτονικών της κρατών που κυβερνώνται από κάστες πειναλέων αχθοφόρων της δυτικής συμμαχίας.

Η Ελλάδα χώθηκε από τους ταγούς της στο γύρισμα της ιμπεριαλιστικής σβούρας του διεθνούς καπιταλισμού, χωρίς δρόμο επιστροφής. Το κίνημα ειρήνης της δεκαετίας του 1980, παρά την ορθολογική του στάση και τη μαχητική του παρουσία στις δοσμένες τότε συνθήκες, δεν μπόρεσε να προβλέψει τα τραγικά μελλούμενα για τη διεθνή ειρήνη. Αποδείχτηκε ένας ονειρικός ισορροπιστής μιας φαινομενικά αισιόδοξης πορείας. Σήμερα, υποχρεώνεται να αντιμετωπίσει τα χειρότερα αναμοχλεύοντας την ιστορική εμπειρία σε νέες συνθήκες. Η αθλιότητα του μισθοφορικού στρατού των Ελλήνων είναι απότοκος αυτής της ατυχούς πορείας. Το τίμημα της νίκης του θα είναι ανάλογο με το μέγεθος των προσπαθειών του.