Κατ' αρχήν, η τοποθέτηση του ...ογκόλιθου της Επανάστασης, στρατηγού Μπίστη, στο «αριστερόν κέρας» της παρατάξεως, και του ακλόνητου υπερασπιστή των εθνικών οραμάτων, στρατηγού Κοντογιαννόπουλου, στο δεξιόν, θα δώσει φτερά στο στράτευμα, και θα ενισχύσει αφάνταστα το όλον προφίλ του «νέου ΠΑΣΟΚ», αλλά και τη δυναμική της επιχείρησης.

Μπορεί, βέβαια, να θυσιάσαμε την ακριβή μας «Ιφιγένεια» στο βωμό της ελληνο-αμερικανικής φιλίας, αλλά ρίξαμε στη μάχη νέες και πιο «φρέσκες» δυνάμεις, που θα καλύψουν το κενό. Θα στερηθούμε, επίσης, τις πολύτιμες υπηρεσίες της ...χαρισματικής κυρίας Ελενίτσας Κούρκουλα, στον τομέα της διαπαιδαγώγησης των Ελληνοπαίδων, αλλά ρίχνουμε στον αγώνα - στον ευαίσθητο τομέα των ζαρζαβατικών - τον μαχητικό στρατηγό Κίμωνα (όχι εκείνον της αρχαίας Αθήνας, αλλά τον νεότερο και δυναμικότερο εκείνου), τον σύντροφο Κουλούρη, ο οποίος θα κατεβεί, λέει, αυτοπροσώπως στο πεδίο της μάχης, και θα κάνει τις ντομάτες και τα σέσκουλα να τρέμουν από το φόβο τους, εκεί στους πάγκους των λαϊκών αγορών. Το δήλωσε - και ο λόγος του Κίμωνα είναι συμβόλαιο - ότι θα κατεβάσει τον επάρατο τιμάριθμο στο μηδέν, αν όχι και παρακάτω(!!!).

Είναι «ηλίου φαεινότερον» ότι, εκτός από τους λίγους, «βαμμένους πρασινοφρουρούς» του ΠΑΣΟΚ, κανένας από τα εκατομμύρια των Ελλήνων ψηφοφόρων δεν πιστεύει πια στα κούφια λόγια περί «αλλαγής» και σοσιαλισμού, που επαγγέλλονται, εδώ και τριάντα σχεδόν χρόνια, οι τυχάρπαστοι σαλτιμπάγκοι του «μεγάλου» «Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος».