Βρισκόμαστε ήδη ένα χρόνο πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα. Οι πανηγυρικές εκδηλώσεις με τις οποίες κυβέρνηση και «Αθήνα 2004» γιόρτασαν την αντίστροφη μέτρηση, κάθε άλλο παρά μπορούν να συγκαλύψουν τα τεράστια προβλήματα που η διοργάνωση των αγώνων φόρτωσε στις πλάτες του ελληνικού λαού άμεσα ή έμμεσα. Προβλήματα που ξεκινούν από το ίδιο το περιεχόμενο της Ολυμπιάδας, που στιγματίζεται από άκρατη εμπορευματοποίηση και επεκτείνονται θίγοντας τα εργασιακά δικαιώματα αλλά και τα ισχνά εισοδήματα των εργαζομένων και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, τις δημοκρατικές ελευθερίες, το ήδη επιβαρυμένο περιβάλλον του Λεκανοπεδίου κλπ.

Τα μεγάλα λόγια περί «επιστροφής των αγώνων στην πατρίδα τους», περί του «αρχαίου πνεύματος» που θα αναβιώσει, δε συνιστούν παρά φτηνή δημαγωγία στα πλαίσια της κυβερνητικής προσπάθειας να καρπωθεί από τη διοργάνωση πολιτικά οφέλη. Η αλήθεια, που επιμελώς αποκρύβεται από τον ελληνικό λαό, είναι πως το κόστος της διοργάνωσης βαίνει αυξανόμενο και θα μετακυληθεί στις πλάτες των φορολογουμένων. Την ίδια στιγμή που το μεγάλο κεφάλαιο έχει ήδη αποκομίσει τεράστια κέρδη από κατασκευαστικά και άλλα έργα. Η αλήθεια είναι ότι στο όνομα της ασφάλειας των Αγώνων, ελήφθησαν μέτρα που εντείνουν τον αυταρχισμό και την καταστολή και φαλκιδεύουν λαϊκές ελευθερίες. Μέτρα που ήρθαν για να μείνουν όπως: Η απαγόρευση λαϊκών εκδηλώσεων, η αστυνομοκρατία και τα μέσα ηλεκτρονικής παρακολούθησης κ.ά. Πλάι σ' αυτά αντιλαϊκές αποφάσεις όπως: Η παράδοση στο μεγάλο κεφάλαιο για κερδοσκοπική εκμετάλλευση των ακτών του Σαρωνικού και άλλων δημόσιων εκτάσεων, η συρρίκνωση έως κατάργηση των λιγοστών νομοθετικών περιορισμών υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος, η κατάργηση της Κυριακής αργίας για τα εμπορικά...

Μπροστά σ' αυτή την πραγματικότητα προκύπτει η αδήριτη ανάγκη ο λαός και η νεολαία να απαιτήσουν αφ' ενός να μην ξεπουληθεί στους ιδιώτες καμία από τις εγκαταστάσεις που κατασκευάζονται αλλά να παραμείνουν στο δημόσιο και να παραδοθούν προς χρήση στο λαό και τους νέους, για την ανάπτυξη του αθλητισμού και του πολιτισμού και με επαρκή χρηματοδότηση της λειτουργίας τους. Αφ' ετέρου η ανάγκη να καταδικαστούν οι βασικοί φορείς της αντιλαϊκής πολιτικής, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που επιβαρύνουν το λαό με ένα τεράστιο κόστος, της πολιτικής που γνώμονα έχει τις ανάγκες της ολιγαρχίας του πλούτου και όχι του λαού. Αυτές θα βρίσκουν την εκπλήρωσή τους στο βαθμό που με την ψήφο και την πάλη, με τη συγκρότηση του λαϊκού μετώπου, ο λαός θα διεκδικεί ειρήνη, δουλιά με δικαιώματα, ανάπτυξη της φυσικής αγωγής, δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο, στήριξη της λαϊκής δημιουργίας, κατάργηση των ανώνυμων αθλητικών εταιριών, κρατική στήριξη της ανάπτυξης του αθλητισμού και την αποδέσμευση της λειτουργίας του από χορηγούς και σπόνσορες.