Μια κωδικοποιημένη περιγραφή των «συστημάτων αξιολόγησης» των ευρωπαϊκών χωρών που συμμετέχουν στη «διαδικασία της Μπολόνια», έδωσε στη δημοσιότητα μαζί με το νομοσχέδιο το υπουργείο Παιδείας, στην προσπάθεια να πείσει για το αναγκαίο επιβολής του συστήματος. Στις περισσότερες περιπτώσεις, λοιπόν, η αξιολόγηση γίνεται από τους λεγόμενους ανεξάρτητους φορείς, τα μέλη των οποίων είναι πολλές φορές διορισμένα από τις κυβερνήσεις των χωρών. Δηλαδή, δεν πρόκειται για ανεξαρτησία από την ασκούμενη πολιτική, αλλά μάλλον από τα ιδρύματα που αξιολογούνται.

Αυτό που λείπει, όμως, από την τεχνική παρουσίαση των συστημάτων αξιολόγησης των ευρωπαϊκών χωρών είναι η αποτίμηση των συνεπειών που είχε στην ανώτατη εκπαίδευση αυτών των χωρών. Η πίεση προς τα ιδρύματα να προσανατολίζονται σε κερδοφόρα επιστημονικά και ερευνητικά αντικείμενα, να διασυνδέονται με τις επιχειρήσεις, να προσελκύουν μεγάλο αριθμό φοιτητών είναι μερικά από τα αποτελέσματα της αξιολόγησης που έχουν παραδεχτεί κατά καιρούς πανεπιστημιακοί από χώρες της Ευρώπης. Μαζί μ' αυτά προστίθεται και η χειραγώγηση των πανεπιστημιακών, η μετατροπή τους σε κυνηγούς του μεγαλύτερου χρηματοδοτικού προγράμματος και υποχείρια τελικά των ιδιωτών «χορηγών». Οσο για την κατηγοριοποίηση ιδρυμάτων και σχολών, που φτάνει έως και την παύση της χρηματοδότησης για ορισμένα ιδρύματα, που οδηγούνται στον οικονομικό μαρασμό και το κλείσιμο, δε γίνεται πουθενά λόγος στον «ευρωπαϊκό παράδεισο», που υπαγορεύεται από την Μπολόνια κι έρχεται να εφαρμοστεί και στη χώρα μας.