«Εφυγε» από τη ζωή (27/8) και κηδεύτηκε (28/8) στη γενέτειρά του, που αγάπησε και όπου έζησε μέχρι το τέλος, στον Πολύδροσο Παρνασσού (Σουβάλα), ο κομμουνιστής λογοτέχνης και ιστορικός ερευνητής, Γιάννης Μαρές.

Ολο το χωριό ήταν εκεί για να τον «αποχαιρετήσει». Οι νεολαίοι σήκωσαν το φέρετρό του, που ήταν ξεσκέπαστο για να «αντικρίσει» για τελευταία φορά το αγαπημένο του βουνό, το «σπίτι» των Νυμφών, το ματωμένο γιγάντιο «ταμπούρι» της Επανάστασης του '21, της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού, τον Παρνασσό.

Παρόντες και οι εκπρόσωποι της ΤΑ, οι συναγωνιστές του και αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Νίκο Αγγελόπουλο, γραμματέα της ΝΕ Φωκίδας, ο οποίος, με βαθιά συγκίνηση, είπε μεταξύ άλλων: «Σε αγαπήσαμε και σε εκτιμήσαμε για την αγωνιστική σου συνέπεια. Για την αφοσίωσή σου στο κόμμα, για τον πλούσιο συναισθηματικό σου κόσμο. Για τους αγώνες και την προσφορά σου στον πολιτισμό, για το μεγάλο λογοτεχνικό έργο (...). Σε διαβεβαιώνουμε ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα σου. Η δικιά σου πολιτική παρακαταθήκη, η δικιά σου στάση ζωής, όπως και τόσων άλλων χιλιάδων συντρόφων μας που έφυγαν από τη ζωή, είναι η ασπίδα μας ότι δε θα λοξοδρομήσουμε».

Ο Γ. Μαρές γεννήθηκε στη Σουβάλα το 1925, από φτωχή αγροτική οικογένεια. Το 1943, μαθητής ακόμη στο Γυμνάσιο, οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ. Μία επιχείρηση των Ιταλών του προκάλεσε αναπότρεπτη βλάβη στο ένα του πόδι, το οποίο έχασε. Η αναπηρία του δεν τον έσωσε από τη Γυάρο το 1967, όπου η χούντα τον εξόρισε.

Το λογοτεχνικό έργο είναι πλούσιο και δοκιμασμένο σε όλα τα είδη του λόγου. Αξιόλογη είναι και η ιστορική του δουλιά. Ο θάνατος τον βρήκε ενώ περίμενε να δει τυπωμένο το τελευταίο του, όπως τελικά προέκυψε, βιβλίο, μια μονογραφία για τον Θ. Κολοκοτρώνη.