Ισως η πρώτη σκέψη που κάνει κανείς διαβάζοντας τα υπάρχοντα στοιχεία είναι το αδιανόητο της αδιάλειπτης και εντεινόμενης δραστηριότητας των πετρελαϊκών γιγάντων μετά από την αποκάλυψη των πολυεπίπεδων ευθυνών τους. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι διόλου προφανή, καθώς το πετρελαϊκό κεφάλαιο υπαγορεύει την παγκόσμια οικονομική πολιτική.

Δεν είναι, πλέον, διόλου κρυφές οι διασυνδέσεις της πετρελαϊκής βιομηχανίας με τις κυβερνήσεις. Ισως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα να αποτελούν οι Ηνωμένες Πολιτείες, όπου οι πετρελαϊκές βιομηχανίες το 1997, μόνο, «δώρισαν» στο Κογκρέσο περισσότερα από 62 εκατομμύρια δολάρια, ενώ ανάμεσα στα 1991-1996 υποστήριξαν με 53 εκατομμύρια δολάρια τις υποψηφιότητες πολλών βουλευτών και γερουσιαστών, κυρίως του Ρεπουμπλικανικού, αλλά και του Δημοκρατικού Κόμματος. Φυσικά, έλαβαν ως αντάλλαγμα την οικονομική στήριξη του Κογκρέσου με 5 δισεκατομμύρια δολάρια τόσο για την ανάπτυξη της δραστηριότητάς τους, όσο και για τη «μεταφορά» τους σε άλλες χώρες, προκειμένου να μειωθεί η περιβαλλοντική επιβάρυνση που προκαλούσαν στις ΗΠΑ. Επιπλέον, συμμετέχουν με πλειοψηφία αντιπροσώπων στη Συμβουλευτική Εμπορική Επιτροπή του Κογκρέσου!

Η πλευρά, όμως, της διασύνδεσης της πετρελαϊκής βιομηχανίας με τις κυβερνητικές ηγεσίες είναι, ίσως, η πλέον προφανής. Η ανάμειξή τους στους οικονομικούς, εκείνους, οργανισμούς που, σήμερα, κυριαρχούν στην παγκόσμια οικονομία, όπως είναι η Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αλλά και η «ευγενής συμμετοχή» τους στη σύνταξη κομβικών οικονομικών συμφωνιών, όπως η NAFTA, είναι, πιθανώς, η πιο σημαντική όψη.

Οι ολιγάριθμες μεγάλες πετρελαϊκές βιομηχανίες, οι οποίες απομένουν ως κυρίαρχες στον 21ο αιώνα μέσω των συγχωνεύσεων που τις καθιστούν ανταγωνιστικές, αξιοποιούν στο μέγιστο βαθμό τις εντολές του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας για ιδιωτικοποίηση των κρατικών επιχειρήσεων και συγκεκριμένα των πετρελαϊκών κρατικών επιχειρήσεων. Το πιο καλό παράδειγμα είναι η περίπτωση της ρωσικής εταιρίας πετρελαίου, «Gazprom», η οποία προσφάτως ιδιωτικοποιήθηκε και στο μεγαλύτερο μέρος της ανήκει πια στην «Shell». Αναλόγως έχει πράξει η «Exxon Mobil» στο δέλτα του ποταμού Ορινόκο στη Βενεζουέλα, αφού έχει εξαγοράσει, εδώ και χρόνια, το μεγαλύτερο μέρος της κρατικής εταιρίας πετρελαίου.

Με συγκεντρωμένη την πλειοψηφία της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου στα χέρια τους, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, οι πετρελαϊκοί γίγαντες χαρακτηρίζουν, με βάση τους όρους της Παγκόσμιας Οργάνωσης Εμπορίου και της NAFTA, ως «περιορισμούς στο ελεύθερο εμπόριο» κάθε απόπειρα ποσοτικού, αλλά και ποιοτικού ελέγχου της πώλησης ή μετακίνησης των προϊόντων τους. Με βάση τις υπάρχουσες οικονομικές συμφωνίες, οι κυβερνήσεις δε δικαιούνται να ασκούν έλεγχο στις δραστηριότητες και στα προϊόντα των πετρελαϊκών εταιριών, οι οποίες είναι, πλέον, και με «το γράμμα του νόμου» προστατευμένες. Πρόσφατο είναι το παράδειγμα της Ιαπωνίας, την οποία απειλούν με νομικές και οικονομικές διώξεις, στη βάση της ΠΟΕ, τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ευρωπαϊκή Ενωση, εξαιτίας της υιοθέτησης αυστηρότερης νομοθεσίας για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.