Εάν το πρόβλημα του Ιράκ αφορούσε μόνον αυτό το κράτος και τον τρόπο διακυβερνήσεώς του, τότε, θα μπορούσε ίσως να θεωρηθεί ως ένα τραγικό, αλλά σύντομο χρονικά γεγονός. Ομως, το Ιράκ είναι κρίκος του ιμπεριαλιστικού ενδιαφέροντος στη Μέση Ανατολή και σχετίζεται με όλη την πορεία της. Οσο η Μέση Ανατολή θα αποτελεί βασική πηγή ενέργειας της διεθνούς οικονομίας, τόσο η διεθνής ειρήνη θα είναι υπό καθεστώς δοκιμασίας. Το ίδιο ισχύει και για το δράμα της Παλαιστίνης.

Η χώρα μας, η Ελλάδα, βρισκόμενη σε καθεστώς παρατεταμένης εκλογικής ομηρίας, υποχρεώνεται να συμμετέχει σ' αυτόν τον κρίσιμο ιμπεριαλιστικό κατήφορο, με την παμπάλαια λογική του ραγιά, που θέλει να διασφαλίζεται χώνοντας τη μούρη στις ακαθαρσίες του αφέντη και δυνάστη. Βασικό δείγμα ακαθαρσίας είναι το σύγχρονο αίσχος της Ελλάδας, ο ελληνικός μισθοφορικός στρατός. Μπροστά στην επέτειο του ΟΧΙ, της νίκης στο αλβανικό μέτωπο κατά του ιταλο-φασιστικού εισβολέα, μπροστά στην Εθνική Αντίσταση, προβάλλει η σκιά ενός μισθοφορικού στρατού. Το μόνο που διδάσκεται να πράττει είναι να επιβάλει την ιμπεριαλιστική ειρήνη του κατακτητή, με τη δύναμη των όπλων, κόντρα στις παραδόσεις των εθνικών και κοινωνικών αγώνων των Ελλήνων. Αραγε, ποια πατρίδα ορκίζεται «να φυλάττει» ο Ελληνας μισθοφόρος, τη Βοσνία ή το Αφγανιστάν; Λέγεται, μάλιστα, χωρίς να έχει διαψευστεί, ότι ετοιμάζεται νέο μισθοφορικό σώμα για να σταλεί στο Ιράκ.

Ουδείς μπορεί να πει ότι είναι εύκολη μια τέτοια ανοιχτή δημόσια ομολογία ευθύνης. Ομως, η ιστορία του τραγικού ξεδιπλώνεται συνεχώς από εκείνους που απολαμβάνουν θώκους και κάθε λογής οφίτσια, ως αντάλλαγμα της υποτιθέμενης υπεράσπισης της αποκλειστικής ελληνικής επικράτειας, της τήρησης των συνταγματικών νόμων και κανόνων και του γενικότερου εθνολαϊκού συμφέροντος. Η καθημερινή εμπειρία των τελευταίων χρόνων διαψεύδει, μέσα σε μια ομιχλώδη επίφαση γεγονότων και εκφυλιστικής ραδιοτηλεοπτικής κατευθυνόμενης πληροφόρησης. Αποδεικτικό γεγονός των τελευταίων ημερών είναι η διάλυση στρατιωτικών σωμάτων της Βόρειας Ελλάδας, που υποτίθεται ότι πρέπει να διαφυλαχτεί από την επιλεγμένη και κατευθυνόμενη από εξωτερικούς κύκλους λαθρομετανάστευση.

Στη χώρα μας, την Ελλάδα, ζήσαμε τις μέρες μνήμης και διδαχής του ΟΧΙ και της Εθνικής Αντίστασης με κατάπτυστες ραδιοτηλεοπτικές παρουσίες παραπληροφόρησης και απειλής ενός επιδιωκόμενου έρποντος εθνικού διχασμού και παραχάραξης λέξεων και εννοιών. Γίνεται φανερό το χρέος της εναπομείνασας γενιάς της μπαρουτοκαπνισμένης Εθνικής Αντίστασης να διδάξει ξανά το πραγματικό νόημα του πατριωτισμού, που την οδήγησε πρώτα στο έπος της Πίνδου και στη συνέχεια στον Ολυμπο.