Κάποτε ήταν οι νέες πηγές πλούτου... οι εταιρίες της νέας τεχνολογίας, ενώ οι πολιτείες που η οικονομία τους στηρίχτηκε απόλυτα σε αυτές, τα «Ελ Ντοράντο» του 21ου αιώνα. Ο λόγος για τις πολιτείες στη βορειοδυτική γωνιά των ΗΠΑ, την πολιτεία της Ουάσιγκτον και του Ορεγκον.

Ο 21ος αιώνας είναι εδώ, αλλά μόλις στο χάραμά του και το «θαύμα» έγινε εφιάλτης, αφού οι δύο εν λόγω πολιτείες έχουν πια το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας και η πείνα αρχίζει να θερίζει ακόμη και ανθρώπινες ζωές. Τουλάχιστον σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας Τροφίμων του Ορεγκον που αναφέρει ότι κατά το 2002 η ζήτηση τροφής εκ μέρους αυτών που πεινούν αυξήθηκε κατά 10% σε σχέση με το 2001 ενώ είναι κατά 82% υψηλότερο σε σχέση με το 1996! Ο αριθμός των παιδιών, των ηλικιωμένων και των ανέργων που στηρίζονται για την επιβίωσή τους στα κουτιά τροφής που δίνονται έφτασε τις 780.000 ενώ το 40% είναι παιδιά.

Στην πολιτεία της Ουάσιγκτον, αντιστοίχως τα νούμερα είναι αποκαλυπτικά. Ο αριθμός όσων στηρίζονται για την επιβίωσή τους στα συσσίτια - μεταξύ του Ιούλη του 2001 και του Ιούλη του 2002 - ξεπερνά τους 1,2 εκατομμύρια κατοίκους. Δηλαδή ένας στους 5 κατοίκους της πολιτείας, πεινά! Την ίδια στιγμή η Μπόινγκ εξακολουθεί να απολύει τους εργάτες, ενώ το κόστος ζωής εξακολουθεί να αυξάνεται, κατατάσσοντας το Σιάτλ και τη δυτική Ουάσιγκτον δεύτερους αναφορικά με το κόστος ζωής ανάμεσα στις πόλεις όλης της αμερικανικής επικράτειας, αφού αυξήθηκε κατά 65% την τελευταία πενταετία.

Ακριβώς την ίδια πενταετία τόσο το Ορεγκον όσο και η Ουάσιγκτον καταγράφουν τα μεγαλύτερα ποσοστά πείνας στις ΗΠΑ... ποσοστό εκ των οποίων το 25% καταγράφεται ως χρόνιο πρόβλημα, σύμφωνα με τις τελευταίες ανακοινώσεις του υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ! Αντιστοίχως, το Ορεγκον και η Ουάσιγκτον προέβαλλαν ως πολιτείες που πλήττονται από την πείνα κατά την πρώτη εθνική καταγραφή που έγινε από την Εθνική Στατιστική υπηρεσία το 2000. Επίσης, μέρος της ίδιας έρευνας αναφέρει ότι οι κάτοικοι των δύο αυτών πολιτειών, της Microsoft, της Boeing, της General Dynamic και άλλων γιγάντων, πληρώνουν σχεδόν το 50% του εισοδήματός τους για ενοίκιο και η ανεργία και για τις δυο πολιτείες είναι κατά δύο μονάδες υψηλότερη από τον εθνικό μέσο όρο, αφού φτάνει ή ξεπερνά το 8%.

Η αύξηση της ανισότητας κατά τη δεκαετία που σηματοδοτεί την έκρηξη της παγκόσμιας αγοράς (τέλη δεκαετίας '80 ως τέλη δεκαετίας '90) «εκθαμβωτική»: το εισόδημα του 5% του ανώτατου οικονομικά στρώματος αυξήθηκε κατά 34% εν αντιθέσει με το κατώτατο 5% που είδε το πενιχρό εισόδημά του να συρρικνώνεται κατά 6%.

Η δεκαετία του '80 σημαδεύτηκε επίσης και από μία άλλη καινοτομία. Τη ριζική αλλαγή της οικονομίας των πολιτειών, όπου οι ικανοποιητικά ή αδρά αμειβόμενοι στην τοπική βιομηχανία (ξυλεία, αλιεία και εξαγωγή σολομού, γεωργία ή ο αποκλεισμός από τις μεγάλες βιομηχανίες στην παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας εξαιτίας του τεράστιου κόστους) μεταμορφώθηκαν σε υποπληρωμένους εργαζόμενους στη βιομηχανία της νέας τεχνολογίας ή στην οικονομία των υπηρεσιών. Και όλα αυτά σε πολιτείες όπου η γεωργική παραγωγή εξακολουθεί να είναι τεράστια. Φυσικά, τρόφιμα για να τραφούν οι πεινασμένοι δεν υπάρχουν...