Eurokinissi

Σκηνή του ανεκδιήγητου θεάματος με την ελληνική σημαία ανάποδα...

Το αισθητικό και πολιτικό της «Βατερλό» υπέστη, προχτές το βράδυ στη Μόσχα, η «Πολιτιστική Ολυμπιάδα» με την απελπιστική τρίωρη παράσταση, την οποία χρηματοδότησε και έθεσε υπό την αιγίδα της, στο μεγάλο κλειστό στάδιο «Ολιμπίνσκι» - ή μάλλον στο μισό από αυτό - και την οποία σκηνοθέτησε ένας ανεκδιήγητος Ρώσος σκηνοθέτης, ο Μπορίς Κρασνόφ, ο «πρώτος, ο μέγας, ο μοναδικός ειδικός» σε τηλεοπτικά «σόου» εφήμερων «αστέρων» της ρωσικής εμπορικής μουσικής.

Ο Κρασνόφ έστησε ένα αυτοαποκαλούμενο ως «αθλητικό - θεατρικό σόου», με τίτλο «Οι άθλοι του Ηρακλή», το οποίο θα αρνούνταν να υλοποιήσει ακόμη και το Χόλιγουντ, που ξέρουμε το είδος του «σεβασμού» που τρέφει στην ελληνική μυθολογία και ιστορία. Αν μάλιστα δεν είχε χρηματοδοτηθεί με ελληνικό δημόσιο χρήμα - το ποσό του οποίου δεν έχει ξεκαθαριστεί, αφού οι επίσημες εκδοχές το φέρουν μεταξύ 600.000 και 700.000 ευρώ - τότε το καλλιτεχνικό «όραμα» του Κρασνόφ δε θα απασχολούσε κανέναν.

Επρόκειτο για ένα «τρίπτυχο», το πρώτο μέρος του οποίου παρουσίαζε - υποτίθεται - τους Αθλους του Ηρακλή, με τη χρήση ετερόκλητων και ασύνδετων μεταξύ τους τεχνικών μέσων, από ακτίνες λέιζερ μέχρι γιγαντοοθόνες και από πυροτεχνήματα μέχρι ψεύτικες φλόγες. Ενας «παρουσιαστής» ντυμένος με πολύχρωμες «χλαμύδες» παρουσίαζε κάθε «άθλο», τον οποίο «αναπαραστούσαν» καλλιτέχνες του Τσίρκου της Μόσχας (ζογκλέρ, ακροβάτες κλπ.), ομάδες παιδιών σε ρόλο «χορού» ντυμένα με τα χρώματα της γαλανόλευκης (!), καθώς και αληθινά γεράκια, βόες, ένα ελάφι και ένα λιοντάρι από το ίδιο τσίρκο. Φυσικά, δεν έλειψε και το συρτάκι, που κάποιοι θαρρούν πως πάει με όλα...

Δεν έλειψε και το «αρχαιοελληνικό» σκηνικό, το οποίο φωτιζόταν με αισθητική... καμπαρέ! Το δεύτερο μέρος ήταν περισσότερο θλιβερό, αφού, μετά από όλα τα παραπάνω, παρουσιάστηκαν επί σκηνής βετεράνοι Σοβιετικοί Ολυμπιονίκες και νέοι Ρώσοι αθλητές, υποτίθεται σαν «φόρος τιμής» στη ρωσική αθλητική «σχολή».

Το τρίτο μέρος ήταν ένα καλλιτεχνικό πρόγραμμα, στο οποίο συμμετείχαν μεν και ενδιαφέροντα ποιοτικά σχήματα, ενταγμένα όμως στη λογική του «χωνιού» και δίπλα σε «ποπ αστέρες». Η εκδήλωση έκλεισε με τον Ολυμπιακό Υμνο και ένα σημειολογικό - όπως προέκυψε εκ του αποτελέσματος - στοιχείο: την ελληνική σημαία να κυματίζει ανάποδα.

Τέλος, όσο και αν ο υπουργός προσπάθησε να αμβλύνει τις άσχημες εντυπώσεις - φτάνοντας, μάλιστα, στο σημείο να πει ότι αυτή είναι η κουλτούρα της σημερινής Ρωσίας, αν και αυτή είναι η κουλτούρα του πιο παρασιτικού κομματιού της εξαμερικανισμένης νεορωσικής αστικής τάξης - το γεγονός είναι ότι η «Πολιτιστική Ολυμπιάδα» θα έπρεπε τουλάχιστον να ρωτήσει - αν δεν ήξερε. Εκτός πια αν ισχύει το «δείξε μου ποιους πληρώνεις, για να σου πω ποιος είσαι».