Αποφασισμένοι να διατηρήσουν τα στρατεύματά τους στο Ιράκ «μέχρι να τελειώσει η δουλιά που αρχίσαμε» δήλωσαν Μπους και Μπλερ, με τον πρώτο να αυτοανακηρύσσεται «υπερασπιστής της ελευθερίας οπουδήποτε στον πλανήτη». Οι δύο άνδρες υπεραμύνθηκαν της ορθότητας της απόφασης εισβολής στο Ιράκ, αποφεύγοντας, όμως, να αναφερθούν συγκεκριμένα στην ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής και στα περί διασυνδέσεων του προηγούμενου καθεστώτος με την «Αλ Κάιντα», τους δύο βασικούς λόγους, για τους οποίους υποτίθεται ότι έγινε ο πόλεμος. Παρ' όλα αυτά, ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν παρέλειψε να προκαλέσει δηλώνοντας ότι η μονομερής δράση των ΗΠΑ, και όσων τις ακολούθησαν, «έσωσε την αξιοπρέπεια του ΟΗΕ».

Την ίδια στιγμή, βέβαια, η Ουάσιγκτον στρέφεται στον ΟΗΕ, και διά μέσου αυτού στη διεθνή κοινότητα, ζητώντας οικονομική και στρατιωτική βοήθεια, και κατά πολλούς αναλυτές, υποστήριξη στην προσπάθεια εξεύρεσης μιας νέας πολιτικής προσέγγισης, καθώς οι καθημερινές εξελίξεις στην κατεχόμενη χώρα κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνουν τα θριαμβευτικά λογύδρια των αξιωματούχων του Λευκού Οίκου. Λίγες μόλις ώρες μετά τις «διακηρύξεις», και εν μέσω πολυήμερων εκκαθαριστικών επιχειρήσεων, δύο σχεδόν ταυτόχρονες επιθέσεις αιματοκύλιζαν τις πόλεις Μπαακούμπα και Κχαν Μπάνι Σάαντ. Με διαφορά λίγων λεπτών, δύο παγιδευμένα αυτοκίνητα, το ένα με καμικάζι, εξερράγησαν, χτες το πρωί, μπροστά στα αντίστοιχα αστυνομικά τμήματα, με αποτέλεσμα ο πρώτος απολογισμός να καταμετρά συνολικά 12 νεκρούς Ιρακινούς αστυνομικούς, 3 πολίτες και περισσότερους από 20 τραυματίες. Επιπλέον, πολιτικό αεροσκάφος της εταιρίας ταχυμεταφορών DHL έκανε αναγκαστική προσγείωση στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης, με φλεγόμενο φτερό, πιθανότατα χτυπημένο από πύραυλο.

Με δεδομένες αυτές τις εξελίξεις, οι προβλέψεις για τους επόμενους μήνες είναι εξαιρετικά δυσοίωνες για τους κατακτητές. Σύμφωνα με ορισμένα από τα στοιχεία που έχουν γίνει γνωστά, οι ειδικοί του αμερικανικού Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών, που επισκέφτηκαν και το Ιράκ, εκτιμούν ότι τα αμερικανικά στρατεύματα δε θα πάψουν να είναι στόχος, παρά μόνο όταν εγκαταλείψουν τη χώρα. Εχουν την άποψη ότι η αντίσταση απαρτίζεται από πολλές οργανώσεις, μικρών πυρήνων, με ελάχιστη διασύνδεση μεταξύ τους, και κατά συνέπεια η εξάρθρωση του ενός δε θα οδηγήσει και στην εξάρθρωση των υπολοίπων. Συμπεραίνουν ότι επικεφαλής δεν είναι οι καταζητούμενοι από τις κατοχικές δυνάμεις, πρώην αξιωματούχοι του Μπάαθ, αλλά μάλλον ανώνυμοι στρατιωτικοί και μέλη ποικίλων πολιτικών οργανώσεων, οι οποίοι είναι σχεδόν απίθανο να εντοπιστούν. Τέλος, οι ειδικοί του Κέντρου υποστηρίζουν ότι η ανικανότητα των κατοχικών στρατευμάτων να αποτρέψουν τις επιθέσεις θα ενταθεί, λόγω ανεπάρκειας πληροφοριών, αποδεικνύοντας ότι μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού «καλύπτει» την αντίσταση, της οποίας η επιρροή θα αυξάνει μετά από κάθε επιτυχία.

Σε μια απόπειρα αλλαγής στρατηγικής, ο κατοχικός διοικητής, μετά τις έκτακτες διαβουλεύσεις στο Λευκό Οίκο, προχώρησε σε συμφωνία με το διορισμένο Κυβερνητικό Συμβούλιο για μεταβίβαση της εξουσίας. Συγκεκριμένα, η συμφωνία προβλέπει ότι μέχρι το τέλος Ιούνη 2004 θα έχουν εκλεγεί αντιπρόσωποι από όλα τα περιφερειακά συμβούλια, που θα στελεχώσουν μια Βουλή και στη συνέχεια θα εκλέξουν μια προσωρινή κυβέρνηση που θα αναλάβει τα ηνία της χώρας και θα την οδηγήσει σε εκλογές το Δεκέμβρη του 2005. Στα τέλη Ιούνη, προβλέπεται επίσης ότι θα διαλυθεί η κατοχική διοίκηση και το νυν Κυβερνητικό Συμβούλιο. Δεν προβλέπεται, όμως, αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων, αίτημα που οι Σιίτες που συμμετέχουν στο προσωρινό Συμβούλιο θέτουν επιτακτικά.

Εκτός από το συγκεκριμένο σημείο, η συμφωνία εμπεριέχει πολλά ακόμη προβλήματα. Ιρακινοί πολιτικοί παράγοντες, που δε συμμετέχουν στο προσωρινό Συμβούλιο, υποστήριζαν ότι τα νυν διορισμένα μέλη του, με ορισμένες εξαιρέσεις κυρίως από τους Σιίτες, δε θα θελήσουν να παραχωρήσουν την εξουσία γιατί τότε θα εξαφανιστούν από την ιρακινή πολιτική σκηνή, αφού, ούτως ή άλλως, έχουν γίνει μισητοί στη λαϊκή πλειοψηφία. Επίσης, δεν αναφέρει πουθενά το ρόλο του ΟΗΕ, όπως επισημαίνουν Ρωσία, Γαλλία, Γερμανία και Κίνα, αν και ζητά τη βοήθειά του μέσα από την υιοθέτησή της ως απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Ετσι, ο Αμερικανός πρέσβης στον ΟΗΕ άκουσε τους ομολόγους του από αυτές τις χώρες να επιχειρηματολογούν υπέρ της πραγματοποίησης μιας διάσκεψης τύπου Αφγανιστάν, όπου θα συμμετέχουν «όλες ανεξαιρέτως οι πολιτικές δυνάμεις του Ιράκ, οι γειτονικές χώρες και άλλες διεθνείς δυνάμεις», από την οποία θα προκύψει ενδελεχές σχέδιο μεταβίβασης της εξουσίας, χρονοδιάγραμμα αλλά και συγκεκριμένες αρμοδιότητες για τον καθένα, δηλαδή «καλύτερος καταμερισμός της λείας». Αν δε γίνει αυτό, προειδοποίησαν εμμέσως, δεν υπάρχει λόγος νέου ψηφίσματος, το οποίο θα υιοθετεί «μια ιδιωτική συμφωνία, που συνάφθηκε χωρίς τη γνώμη κανενός άλλου», όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Ρώσος υφυπουργός Εξωτερικών.

Προς το παρόν, το θέμα «πάγωσε» καθώς το Συμβούλιο Ασφαλείας αναμένει επιστολή του διορισμένου Κυβερνητικού Συμβουλίου, μέχρι τις 15 Δεκέμβρη, στην οποία θα αναφέρονται ρητά το χρονοδιάγραμμα εκλογών και εκπόνησης Συντάγματος. Το πιθανότερο είναι ότι δε θα υπάρξει ικανοποιητική απάντηση από το Συμβούλιο, που δεν έχει καν συμφωνήσει στο ποιοι είναι αρμόδιοι σύνταξης του Συντάγματος. Και ο χρόνος κυλά με τις επιθέσεις κατά κατακτητών και συνεργατών τους να κλιμακώνονται.